Tagarchief: ijsvlakte

Schaatsers op dun ijs

Geplaatst op door

Gisteren was hier te lezen dat fotomaatje Jetske en ik twee keer ergens te laat waren om iets te kunnen zien en fotograferen. Gistermorgen was ik gelukkig wel op tijd om een mooi winters gebeuren vast te kunnen leggen. Er werd geschaatst op het ondergelopen land aan de Wolwarren tussen Oudega en de Hooidammen. Hier kan vrijwel elke winter na twee nachten met matige vorst geschaatst worden, omdat er het amper 30 cm diep is …

Toegegeven, het ijs was nog niet echt dik en er lag aan de andere kant een fors windwak, maar wie daar wat uit de buurt bleef, kon er prima een paar rondjes schaatsen. Daar komt bij het prachtig winterweer was, een paar graden vorst en een oostenwindje. In Fryslân spreken en we in zo’n situatie van ‘sierlik winterwaar soarget foar iiswille’ …

    Op Friese doorlopers

    Geplaatst op door

    We naderen stilaan het einde mijn rondgang langs de ijspistes ten westen van Drachten. Na de Noarderkrite en het bos in het ijs had ik koers gezet naar de Hooidammen. Dat vind ik nog altijd de meest imponerende ijsvlakte in de buurt. Rechtsboven is nog net de uitkijktoren ‘Romsicht’ aan de rand van de Jan Durkspolder te zien …

    Ondanks het grijze weer zwierden er aan alle kanten nog schaatsers over het ijs. Nou ja, zwieren is wat veel gezegd, het was duidelijk te zien dat het ‘werkijs’ werd nu de temperaturen omhoog gingen. De meeste mensen bewogen zich, al dan niet gezellig pratend met anderen, in rustig tempo voort. Behalve die ene vrouw. Zij bleef in strak tempo in een kleine cirkel gedreven aan haar bochtentechniek werken …

    De laatste schaatser die ik staand bij het hek aan me voorbij zag gaan, schaatste nog op ‘houtjes’, de echte Friese doorlopers waarop ik zelf zo’n 60 jaar geleden heb leren schaatsen …

    Plots was ’t grijs in de polder

    Geplaatst op door

    Vorige week donderdagochtend besloot ik opnieuw naar het ijs bij de Noarderkrite te rijden. Het was plotseling weer heel ander weer. De eenzame boom langs de Bûtendiken stond er die dag weer een stuk troostelozer bij in het kale grijze landschap van de ondergelopen retentiepolder …

    Een stuk verderop heb ik nog eens een tussenstop gemaakt om het resultaat van de bemaling van Wetterskip Fryslân te kunnen bekijken. Een groot deel van het water in de retentiepolder is al weggepompt, daardoor is het ijs boven sloten al volledig ingestort …

    Maar hoe grijs en kil het ook was, op het ijs van de Noarderkrite kon nog steeds geschaatst worden. En dat gebeurde dan ook volop. Het leek er zelfs drukker dan een dag eerder …

    Ik heb me op dat moment echter niet zo zeer gericht op de schaatsers, maar meer op hetgeen er zoal rondom de ijspiste te zien was …

    – morgen gaan we het ijs in het bos bekijken bij het bos in het ijs

    Zwanen en schaatsers

    Geplaatst op door

    Zodra ik na 18 km Smalle Ee was gepasseerd, zag ik een paar oude bekenden op het ijs …

    Twee dagen eerder zagen Jetske en ik hier een paar zwanen in de richting van het ondergelopen bosje zeilen. Nu, maar twee nachten met lichte tot matige vorst later, was dit stuk van de retentiepolder helemaal dichtgevroren. De zwanen leken er niet echt mee te zitten …

    Nadat ik bijna aan het eind van de Bûtendiken een parkeerplekje voor de auto had gevonden, liep ik het laatste stukje naar de Noarderkrite. Dit is een stuk buitendijks land van It Fryske Gea, waar net als op het ondergelopen land bij de Hooidammen, al sinds mensenheugenis na enkele nachten geschaatst kan worden. Bij gebrek aan een koek & zopie tent leek een gezin de eigen privé koek & zopie te hebben meegenomen …

    Het viel me op dat er steeds meer schaatsers zijn, die een helm dragen op het ijs. Dat lijken vooral de wat oudere schaatsers, die op de fiets ook al vaak een helm dragen, en de meer ervaren schaatsers te zijn, die ook op Thialf hun rondjes maken. Ik kom hier aan het eind van deze serie nog op terug …

    Tegen de tijd dat ik koude vingers dreigde te krijgen, ben ik al fotograferend teruggelopen naar de auto. Onderweg kijken we morgen nog even naar het ijs op de ondergelopen retentiepolders grenzend aan deze schaatsbaan …

    IJspret voor jong en oud

    Geplaatst op door

    Gisteren schreef ik hier al, dat ik intussen was aangekomen op de ijsvlakte achter de Hooidammen. Hier lag een piste waar je gemakkelijk rondjes van 1,5 tot 2 km kon maken. In de jaren ’70 en ’80 heb ik hier regelmatig geschaatst. In echte winters stapten we hier of nog dichter bij huis op de schaats om bijvoorbeeld door de Alde Feanen naar Grou te rijden …

    De echte liefhebbers waren er ook hier al vroeg bij woensdag. De ene jonge vader hielp zijn zoon om de eerst krabbelende streken op het ijs te zetten, een andere vader trok zijn nog wat jongere kind op de slee achter zich aan. Hij liet het zich met een brede lach op zijn gezicht welgevallen. Ook enkele grijzende schaatsers met intussen al wat lagere sixpacks maakten gezellig pratend hun eerste rondjes …

    Nadat ik er een tijdje had staan fotograferen en filmen, besloot ik nog even naar het ijs in de Noarderkrite tussen Smalle Ee en de Veenhoop te rijden. Hemelsbreed gaat het om een afstand van slechts 1,5 km. Eigenlijk ligt die locatie op een flinke steenworp afstand achter deze bomen aan de Wolwarren …

    Met de auto ben je daarvoor echter ruim 20 km onderweg. Er ligt namelijk geen brug over de vaarweg naar Drachten. Om bij het ijs tussen Smalle Ee en de Veenhoop te komen, moest ik dus vanaf de Hooidammen helemaal via Drachten omrijden. Dat laat meteen zien waarom zowel varen als schaatsen al lang in het bloed van veel Friezen zit. De afstanden van de ene plaats naar de andere zijn over water of ijs vaak veel korter dan over de weg …

    – morgen meer ijs

    De eerste schaatsers van 2024

    Geplaatst op door

    Woensdagochtend ben ik na de koffie in de auto gestapt om mijn tocht langs de ijsvlakten voort te zetten. Het had in de nacht niet meer dan een graad of 5 gevroren, maar toch verwachtte ik langs de Wolwarren of bij de Hooidammen de eerste schaatsers van 2024 te kunnen fotograferen …

    En zo was het ook. Op de eerste kleine ijsvlakte achter de windmotor aan de Wolwarren zag ik in tegenlicht vier schimmen op het ijs. Twee jonge vrouwen met een kind op een slee en een manspersoon die de slag alweer aardig te pakken had. Op de walkant zaten nog twee mensen die bezig waren hun schaatsen onder te binden …

    Naar rechts kijkend zag ook de grotere ijsvlakte iets verderop er ook prachtig uit. Een mooie, spiegelde ijsvloer leek de schaatsers ook daar toe te lachen …

    Maar een klein stukje verder lag nog steeds dat grote gapende wind wak, waarin wind en water ook nu nog vrij spel hadden. Nee, dit stuk konden de rest van week gevoeglijk afschrijven als schaatsbaan …

    Door dan naar de Hooidammen ongeveer anderhalve kilometer naar het zuidwesten. Daar lag de ijsvlakte er echt geweldig mooi bij. De eerste twee schaatsers heb ik meteen maar gefotografeerd bij het hek, waarachter een dag eerder die volledig lege vlakte nog te zien was …

    – morgen meer ijspret op deze prachtige ijspiste

    Het eerste ijs van 2024

    Geplaatst op door

    Ten westen van Drachten ligt een aantal stukken land die al van oudsher ’s winters onderlopen. Dit zijn ook de plekken waar vaak al na enkele nachten lichte tot matige vorst geschaatst wordt door de ware liefhebber. Dinsdag ben ik mijn ritje langs een aantal van die ijsvlakten (in wording) begonnen aan de Wolwarren (Google Maps). Op het eerste, vrij kleine stuk water achter de windmotor lag al een mooi laagje ijs …

    Pakweg 600 meter ten zuidwesten van de windmotor was het een ander verhaal. Op deze wat grotere vlakte had de wind nog steeds vat op het water, het gevolg was een groot windwak …

    Nog een stukje verder lag, verscholen achter een mooie rietkraag, weer een kleiner stuk water. Ook hier lag een prachtig ijsvloertje in wording op. De wuivende rietkraag was ook hier een blikvanger. Als je in de gelegenheid bent, moet je in deze tijd van het jaar eens op een zonnig moment kijken naar die wuivende rietpluimen …

    Anderhalve kilometer verderop ligt de mooiste ijsvlakte in de omgeving. Hier, achter de Hooidammen, heb ik in mijn jongere ook heel wat kilometers geschaatst. Als de vorst doorzet, schaats je hier zo de Alde Feanen in. Maar nu nog even niet! Er lag een fantastische ijsvloer, die nog één nachtje lichte tot matige vorst nodig had …

    – morgen meer