Ja, ’t is ’t Wad …
3/3
’t Is ’t Wad
Tagarchief: Peazens-Moddergat
Over de dijk terug
Vandaag sluit ik de serie over ons dagje op de Peazemerlânnen af. Bijna aan het begin van de strekdam, draai ik me nog eens om. Nog snel een laatste foto van het anderhalve km lange Smidspaed …
Voordat we de zeedijk weer op konden, wachtte nog een kleine hindernis. Een gesloten hek aan de linkerkant van het pad en een veerooster rechts. Met dit rooster had de Whill geen probleem, omdat er beton staal overheen was bevestigd. Dat laatste was bij een rooster aan de andere kant van de dijk niet het geval. Daar moest ik Whilly zelf voorzichtig overheen duwen …
Toen ik een close-up maakte van de spits van de Anker kerk, vloog er net een boerenzwaluw voorbij. Terwijl Jetske halverwege de zeedijk even wachtte, klom ik nog even naar de kruin van de dijk. Daar kon ik nog wat foto’s maken het dorp, het informatiepaneel en mijn wachtende fotomaatje …
Daarna volgde de lange afdaling terug naar de auto. Aan het eind van de afdaling ligt tussen de donkere palen het rooster dat de laatste horde vormde …
De auto stond op het parkeerplaatsje bij het Zeemijn-monument. Hier ben ik deze serie mee begonnen, en hier sluit ik hem ook mee af …
Overbodig om te zeggen, dat het een prachtige dag was. In aansluiting daarop hebben we gisteren opnieuw een fotografische topdag gehad. Daarover later meer.
Wadlopers op ’t pad
Als voor ons langzamerhand het eind van de tocht in zicht komt, komen ons drie mannen tegemoet die nog aan hun tocht moeten beginnen …
Vanuit Peazens-Moddergat zijn er diverse mogelijkheden om het jaar rond onder leiding van een gids wadlooptochten van verschillende lengte en zwaarte te maken. Eén van de mannen droeg een stok bij zich. Net als bij het schaatsen op natuurijs, kent de man met de stok waarschijnlijk de veilige route, hij is de gids …
Toen ik even later nog eens omkeek, waren de mannen al bijna uit zicht verdwenen. Jammer dat ze niet passeerden toen wij aan het eind van de strekdam zaten. Het zou mooi geweest zijn om hun sporen op het Wad met de camera te volgen. Helaas viel onze planning en die van hun niet samen …
In de verte
Zoals gisteren al was te zien aan de foto’s van de slenk, zijn we op de terugweg over het Smidspaed intussen weer aangekomen bij de drogere delen van de Peazemerlânnen …
Op 6,5 km afstand naar het oosten rijzen de R.J. Cleveringsluizen (OpenStreetMap) hoog op boven de ‘zwevende zeedijk’. Deze sluizen scheiden de Waddenzee en het Lauwersmeer van elkaar. Ook aan die kant was dus duidelijk een fata morgana te zien. Het leek maar niet op te houden …
Ik blijf genieten van die leegte en die enorme weidsheid. Er zijn in ons land niet zo gek veel plekken waar je niet gehinderd door bebouwing 6,5 km en verder om je heen kunt kijken …
Een slenk in de Peazemerlânnen
Het leek allemaal even mooi en rustig op het Wad met het mooie weer. Sporen in het laatste deel van de Peazemerlânnen lieten echter ook nog wat anders zien …
Je zou denken, dat het water bij eb heel geleidelijk over het oppervlak wegvloeit naar de Waddenzee. Naast de strekdam ligt echter een slenk, die mooi laat zien dat het water hier bij eb en vloed zijn eigen weg zoekt en dan toch flink wat kracht krijgt om het landschap te tekenen …
Als ik een stukje die kant op was gelopen, had ik vast mooiere foto’s van die ‘canyon’ kunnen maken, maar daar heb ik me wijselijk niet aan gewaagd …
Basaltblokken en bitumen
Langs het eerste deel van het Smidspaed ligt aan de westkant een lage zeewering van basaltblokken ter bescherming van de Peazemerlânnen …
De basaltblokken, die ik elders wel eens strakker en netter geplaatst heb gezien, zijn hier en daar met bitumen overgoten. Als lava lijkt het naar beneden te zijn gevloeid …
Wandelaars langs het Wad
We hadden niet alleen wat het weer betreft een prima dag uitgekozen om naar de Peazemerlânnen te gaan. Het was er ook heerlijk rustig …
Meer menselijke activiteit dan af en toe een passerende wandelaar in de verte hebben we er die dag niet gezien. Storend waren die mensen niet, integendeel, ze deden het fotografisch erg goed in die immense leegte …
Afanja's Weblog 