Tagarchief: rugpijn

Aan de ketting

Geplaatst op door

Het heeft er alle schijn van, dat ik een soort van abonnement heb op chronische en pijnlijke kwalen. Om te beginnen was daar in 2004 de diagnose MS. Niks aan te doen, gewoon mee leren leven. Toen ik dat laatste aardig in de vingers had gekregen, kwam daar in 2017 de diagnose Acnes bij. Een jarenlange zoektocht langs pijnbestrijders volgde. Om het leven met acnes leefbaar te houden, slik ik nog steeds drie maal daags een cocktail van stevige pijnstillers …

De huisarts bevestigde gistermiddag wat wij al dachten. Ik heb er weer een nieuwe kwaal bij, ditmaal luidt de diagnose Ischias. En de pijn doet me helaas terugdenken aan de gruwelijke pijnen die ik in de eerste jaren met Acnesklachten heb moeten doorstaan. Naast wat ik al aan pijnstillers slik, kon de huisarts me ditmaal eigenlijk alleen maar opiaten in de zwaardere categorie bieden, zoals b.v. morfine en oxycodon. Daar heb ik echter vriendelijk voor bedankt. Nadat ik hem had herinnerd aan de huiveringwekkende ervaringen die ik daar in 2017 mee heb opgedaan, was hij het wel met me eens. Wel mag ik naast mijn reguliere medicatie nog vier maal daags twee paracetamols hebben. Het is *@#$%^&, maar het is niet anders …

Voorlopig lig ik aan de ketting en zal ik de ergste pijn weer moeten verbijten. De periode met de meeste heftige pijn kan 6 tot 12 weken duren, aldus de huisarts. In deze periode is het belangrijk om niet geforceerd te bewegen. Meer dan rusten en regelmatig licht bewegen (lees: oefeningen, fietsen op de hometrainer en kleine stukjes lopen met stok) kan ik niet doen. Fladderend als een vlinder op mijn iLark door het Friese land trekken, zit er voorlopig dus niet meer in. Over dat alles zou ik me kwaad of verdrietig kunnen maken, maar daar wordt de situatie niet anders van. Van ritjes en kuiertjes zal voorlopig niks komen, maar het bloggen gaat gewoon door, want ik heb een goed gevuld fotoarchief waar ik voorlopig nog wel even mee vooruit kan …

De ervaring heeft me geleerd dat ontspanning en afleiding nog de beste pijnbestrijding zijn. Zodra je aan pijn gaat denken, dan voel je die pijn ook. Daarom richt ik mijn aandacht voorlopig liever op mijn fotoarchief en jullie blogs. De pijn probeer ik zoveel mogelijk buiten te sluiten, daarom gaan we het daar na vandaag eerst ook niet meer over hebben.

Worstelen om boven te komen

Geplaatst op door

Tien jaar lang viel het eigenlijk reuze mee met mijn MS. Vanaf het moment waarop ik in oktober 2004 de diagnose kreeg, heb ik tot eind vorig jaar vrijwel dagelijks wel ergens in de natuur een fotokuiertje kunnen maken. De eerste jaren heb ik ook nog regelmatig een bescheiden bijdrage kunnen leveren aan klusjes in huis en tuin. Natuurlijk had ik wel eens een echt slechte dag, en ook wel eens twee of drie op rij, maar daar viel goed mee te leven. Daarnaast speelde ook overmatige vermoeidheid me regelmatig parten, maar ook daar wist ik over het algemeen aardig mee te dealen.

Het afgelopen jaar heb ik echter op alle fronten flink ingeleverd. Sinds de griep en de longontsteking, die ik begin dit jaar heb opgelopen, ben ik niet meer op het niveau van 2014 teruggekomen. Afgezien van een enkele uitzondering werden mijn fotokuiertjes het afgelopen jaar aanzienlijk korter, omdat de draagkracht van mijn onderdanen behoorlijk is afgenomen. De te lange wandeling naar het beeldenbos bij Heidehuizen was op 26 oktober jl net wat teveel van het goede …

151026-1643x

Sindsdien ben ik aan het worstelen om weer boven te komen, maar dat valt nog lang niet mee. Behalve dat ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in alle opzichten doodmoe ben, blijft ook rugpijn mijn leven behoorlijk vergallen de laatste tijd. Pijnstilling doet zijn werk in redelijke mate, maar zodra ik even wat te ver loop of een verkeerde beweging maak, is het weer mis. Veel meer dan wat klooien met foto’s en en vanuit mijn gemakkelijke stoel wat spelen met Google Chromecast doe ik de laatste tijd dan ook niet. En zelfs daar vallen de ogen me regelmatig bij dicht …

151026-1709x

Op zoek naar een nieuwe balans in mijn leven, zit er niets anders op dan voorlopig maar heel voorzichtig door te worstelen om weer boven te komen. Het is k*dt, maar het is niet anders!

Pas op de plaats

Geplaatst op door

Mijn lichaam sputtert alweer enige tijd behoorlijk tegen, vooral nek en rug bezorgen me flink last. Mijn nek plaagt me tijdens het autorijden en achter de pc, en mijn rug speelt op tijdens het lopen. Dat schiet dus niet op, en dat alles maakt het bloggen zowel actief als passief momenteel nogal lastig. Daarom heb ik besloten om me eerst maar weer een paar dagen terug te trekken uit weblogland en even pas op de plaats te maken …

151023-1317x

Afhankelijk van wat de rust teweegbrengt, hoop ik me over niet al te lange tijd weer te melden!

De grote blauwe bal

Geplaatst op door

Nee, het was geen bol om heksen af te weren, geen kerstbal en zelfs geen skippybal … Het was aargh, die uiteindelijk met de goede oplossing kwam: het is een gymbal, ook wel fitnessbal genoemd, met een doorsnee van 75 cm. Er zal nu ongetwijfeld hier of daar met opgetrokken wenkbrauw een vraag opborrelen in de trant van: “Wat moet jij nou met je lange lijzige lijf met een gymbal, Jan …?”

Wel, dat is een lang verhaal, maar ik zal proberen om het in kort bestek te vertellen …

150103-1403xx

26 oktober 2014 was het precies tien jaar geleden dat ik na een lange periode met vage klachten en diverse onderzoeken kreeg te horen dat ik MS heb. De belangrijkste klachten waarmee ik de afgelopen tien jaar te kampen kreeg, waren voortdurende vermoeidheid en gestaag afnemende kracht in mijn benen. Mijn fotokuiertjes werden gaandeweg de jaren steeds wat korter, maar ik kon en kan mijn kuiertjes nog steeds vrijwel elke dag maken.

Tijdens of vlak na de warmte in juli 2014 begon ik rugklachten te krijgen, die mijn kuiertjes flink bemoeilijkten. Naar mate ik langer liep, kreeg ik steeds meer rugpijn. In overleg met de huisarts besloot ik me maar weer eens tot de fysiotherapeut te wenden. Die heeft me sinds 2002 tweemaal door een moeilijke periode met rugklachten heen kunnen helpen, maar in december zijn we na vier maanden hard werken gezamenlijk tot de conclusie gekomen, dat dat er ditmaal niet in zat. Integendeel: na een bezoek aan de therapeut had ik meestal één tot anderhalve dag nog meer last dan normaal. Daarom hebben we op 19 december in onderling overleg besloten om eerst maar een tijdje te stoppen met de therapie. Fysiotherapie moet wel een zekere meerwaarde hebben, en daar was in mijn geval helaas geen sprake van met de huidige klachten …

150105-1347x

Nu ik de afgelopen twee weken geen therapie heb gehad en amper fotokuiertjes heb gemaakt, gaat het op dit moment weer heel aardig met mijn rug. Om mijn rug toch enigszins soepel te houden, ga ik op advies van de fysiotherapeut gewoon door met de dagelijkse rek- en strekoefeningen, die ik al een aantal jaren doe. Daarnaast zit ik sinds pakweg twee maanden dagelijks enige tijd op mijn gymbal om al wiebelend, wiegend en draaiend mijn rugspieren in conditie te houden. Dit alles met mate, daar gedij ik het best bij.

Met mijn fotokuiertjes doe ik het daarom eerst ook nog maar even rustig aan. Het kille en grijze weer doet mijn spieren geen goed, en in fotografisch opzicht heeft het ook niet echt veel te bieden. Een tijdje wat ècht winterweer zou me waarschijnlijk wel even een boost kunnen geven, maar dat lijkt er voorlopig niet in te zitten. Daarom richt ik mijn blik en mijn hoop maar op het voorjaar, want winter of geen winter, voorjaar zal het toch vast wel weer worden. 🙂