Tagarchief: huisarts

Aan de ketting

Geplaatst op door

Het heeft er alle schijn van, dat ik een soort van abonnement heb op chronische en pijnlijke kwalen. Om te beginnen was daar in 2004 de diagnose MS. Niks aan te doen, gewoon mee leren leven. Toen ik dat laatste aardig in de vingers had gekregen, kwam daar in 2017 de diagnose Acnes bij. Een jarenlange zoektocht langs pijnbestrijders volgde. Om het leven met acnes leefbaar te houden, slik ik nog steeds drie maal daags een cocktail van stevige pijnstillers …

De huisarts bevestigde gistermiddag wat wij al dachten. Ik heb er weer een nieuwe kwaal bij, ditmaal luidt de diagnose Ischias. En de pijn doet me helaas terugdenken aan de gruwelijke pijnen die ik in de eerste jaren met Acnesklachten heb moeten doorstaan. Naast wat ik al aan pijnstillers slik, kon de huisarts me ditmaal eigenlijk alleen maar opiaten in de zwaardere categorie bieden, zoals b.v. morfine en oxycodon. Daar heb ik echter vriendelijk voor bedankt. Nadat ik hem had herinnerd aan de huiveringwekkende ervaringen die ik daar in 2017 mee heb opgedaan, was hij het wel met me eens. Wel mag ik naast mijn reguliere medicatie nog vier maal daags twee paracetamols hebben. Het is *@#$%^&, maar het is niet anders …

Voorlopig lig ik aan de ketting en zal ik de ergste pijn weer moeten verbijten. De periode met de meeste heftige pijn kan 6 tot 12 weken duren, aldus de huisarts. In deze periode is het belangrijk om niet geforceerd te bewegen. Meer dan rusten en regelmatig licht bewegen (lees: oefeningen, fietsen op de hometrainer en kleine stukjes lopen met stok) kan ik niet doen. Fladderend als een vlinder op mijn iLark door het Friese land trekken, zit er voorlopig dus niet meer in. Over dat alles zou ik me kwaad of verdrietig kunnen maken, maar daar wordt de situatie niet anders van. Van ritjes en kuiertjes zal voorlopig niks komen, maar het bloggen gaat gewoon door, want ik heb een goed gevuld fotoarchief waar ik voorlopig nog wel even mee vooruit kan …

De ervaring heeft me geleerd dat ontspanning en afleiding nog de beste pijnbestrijding zijn. Zodra je aan pijn gaat denken, dan voel je die pijn ook. Daarom richt ik mijn aandacht voorlopig liever op mijn fotoarchief en jullie blogs. De pijn probeer ik zoveel mogelijk buiten te sluiten, daarom gaan we het daar na vandaag eerst ook niet meer over hebben.

Wachtkamer met oude helden

Geplaatst op door

Vorige week verscheen er ineens zo nu en dan een vlekje voor mijn linkeroog. Hing er een haar voor mijn ogen? Nee, want wegvegen bracht geen verandering. Vooral achter de pc was het vervelend en soms zelfs hinderlijk. Omdat het poetsen van zowel leesbril als beeldscherm geen verbetering bracht, hebben we maandag de huisarts maar eens gebeld. Daar kon ik dinsdagmiddag terecht. Nadat de huisarts de situatie in ogenschouw had genomen, vertrouwde hij het niet, temeer omdat ik vertelde dat er intussen 3 vlekjes zaten. Hij dacht niet direct aan een netvliesloslating, maar hij durfde het ook niet uit te sluiten. Daarom nam hij meteen de telefoon ter hand om een afspraak te maken bij een oogarts in het plaatselijke ziekenhuis. Dankzij dat telefoontje van arts tot arts, kon ik woensdagmiddag al bij de oogarts terecht …


En zo betraden we woensdag weer eens een nieuwe wachtruimte in ziekenhuis Nij Smellinghe, ditmaal bij de poli oogheelkunde. Er hingen weliswaar mooie kleurige platen van oude helden als Elvis Presley, James Dean, Marilyn Monroe en Ray Stevens aan de muren, ik zat toch niet lekker. Mijn oude vriend Johan heeft eens een netvliesloslating gehad, en daar zat ik allerminst op te wachten. Ik vond het dan ook niet erg, dat ik al snel werd geroepen voor een intake en vooronderzoek door een verpleegkundige …


Niet veel later zat ik ook al bij de oogarts zelf op de stoel. Na uitgebreide bestudering van beide ogen onder een bundel fel licht, luidde de diagnose dat het in principe een onschuldige aandoening betreft. De vlekjes zullen waarschijnlijk na verloop van tijd vanzelf weer verdwijnen. Maar het blijft een puntje van aandacht, dat dan weer wel. Minder goed nieuws was dat mijn netvlies slijtage vertoont. Maar voorlopig hoef ik me ook daarover geen zorgen te maken, zei de oogarts. Het zijn van die dingen waar je zelf verder toch geen invloed op kunt uitoefenen. “Gewoon gezond blijven eten en drinken, meer kun je er zelf niet aan doen,” aldus de oogarts. Met nog enigszins getroebleerde ogen reden we toch wel opgelucht huiswaarts …


In de wachtkamer (1)

Geplaatst op door

Gezondheidsperikelen zijn momenteel weer bepalend voor mijn doen en laten. Omdat ik nogal wat pijn heb, moet ik helaas meer dingen laten dan ik kan doen, en dat heeft ook zijn gevolgen voor de manier waarop ik mijn weblog kan vullen.

Van het maken van fotokuiers komt weinig terecht, maar ik zit wel regelmatig ergens in de één of andere wachtkamer. En dus ben ik – met inachtneming van de privacy van andere wachtenden natuurlijk – maar begonnen om daar eens wat foto’s van te maken. In deel 1 het bloemetjesbehang met schaduwwerking in de wachtkamer van de huisarts …

170105-1502x

Bijpraten in de berm

Geplaatst op door

Na een week van stilte op mijn weblog wordt het tijd om weer eens even bij te praten. Om te beginnen wil ik jullie bedanken voor alle hartelijke en meelevende reacties op mijn weblog en via de mail naar aanleiding van het logje ‘De regen en de drup‘. Je wordt weliswaar niet echt beter of veel wijzer van dergelijke reacties, maar ze dragen er zeker aan bij om de moed erin te houden!

Ik heb de antibioticakuur ter bestrijding van de ziekte van Lyme intussen afgerond, maar verder is er nog weinig veranderd. Ik sta nog steeds ’s ochtends moe op en ik ga ’s avonds doodmoe weer naar bed. En tussendoor sukkel ik regelmatig even weg in mijn stoel, vooral beeldschermen -ongeacht of om pc, tv of iPad gaat- doen me al snel wegdoezelen …

150511-1330x

Om toch af en toe wat frisse lucht op te snuiven en wat zon op mijn huid te vangen, heb ik de afgelopen week een paar maal een ritje langs wat bekende plekjes in de omgeving gemaakt. Echte fotokuiertjes zitten er als gevolg van de aanhoudende vermoeidheid en uiterst hinderlijke rugpijn niet in, maar even een stukje langs een berm struinen lukt nog wel. Het Weinterper Skar mag daarbij natuurlijk niet ontbreken, al viel daar tot nu toe niet zo gek veel te beleven. Maandag kleurde de berm langs de Nije Heawei nog volledig groen, net als het aangrenzende blauwgraslandje. En nadat het struikgewas langs de weg en de wandelpaden hier onlangs zijn verwijderd, zijn er zoals verwacht ook weinig of geen insecten te fotograferen …

150511-1333x

Omdat het zo langzamerhand wel tijd werd dat de eerste brede orchissen zich in de berm zouden laten zien, heb ik gistermiddag nog eens een ritje naar het Skar gemaakt. In eerste instantie leek er nog weinig veranderd te zijn, maar toen ik mijn ogen wat beter de kost gaf, zag ik toch de eerste orchissen tussen het gras tevoorschijn komen …

150513-1151x

Net als veel andere bloemen en planten zijn ook de brede orchissen dit jaar een dag of tien tot veertien later dan in de twee voorgaande jaren. In Fryslân zeggen we dan ‘Better let as net’ oftewel ‘Beter laat dan niet’. Daar houd ik het met de bestrijding van mijn Lyme eerst ook maar op. Voorlopig blijf ik het nog maar even rustig aan doen, zodat de antibiotica nog wat na kan sudderen in mijn lijf …

150513-1153x

De regen en de drup

Geplaatst op door

Oftewel: de wal en de sloot …

Sinds ik begin dit jaar griep gepaard gaand met een fikse longontsteking heb gehad, ben ik eigenlijk nog geen dag echt fit geweest. Zo lang ik wat in mijn stoel zit, gaat het allemaal wel, maar zodra ik wat onderneem, ben ik bij het minste of geringste doodmoe. Nu is dat bij MS geen vreemd beeld, maar omdat de vermoeidheid ditmaal wel erg lang aanhoudt, heb ik me onlangs toch maar weer eens bij de huisarts gemeld voor een bloedonderzoek. Aafje drong er op aan, dat ik me ook maar weer eens op Lyme moest laten prikken …

150506-1406x

En zo geschiedde het, dat ik ruim een week later te horen kreeg, dat het algemene bloedbeeld keurig was, maar dat er wel degelijk sporen van Lyme in mijn bloed zijn aangetroffen. Volgens het laboratorium gaat het om een oude(re) besmetting. Als dat zo is, dan heb ik in het verleden blijkbaar een verkeerde of een te korte anti-bioticakuur gekregen om die besmetting te bestrijden. Tenzij er nadien eens een teek aan mijn aandacht is ontsnapt, maar dat kan ik mij nauwelijks voorstellen, omdat ik mezelf na iedere fotokuier in de natuur aan een tamelijk grondige inspectie onderwerp …

150506-1405x

Hoe dan ook, intussen ben ik begonnen aan een langer durende kuur. De ellende is dat ik daar voorlopig alleen maar vermoeider van word, en dat kwam de afgelopen dagen met de bevrijdingsfestiviteiten en de beide kleinzoons op bezoek bepaald niet goed uit, maar ik heb me er weer manmoedig doorheen geslagen. Als jullie me de komende tijd eens een dagje missen, dan ben ik ongetwijfeld weer eens in mijn stoel in slaap gesukkeld …