De tuin begint langzaam maar zeker meer naar herfst te kleuren en te geuren. De temperaturen doen echter nog geenszins aan herfst denken. Afgelopen nacht was de minimumtemperatuur in onze tuin 17,2°C. Toen ik vanmorgen rond koffietijd naar buiten liep, was het met 17,5°C zowaar lekker herfstweer …
Zoals bekend ga ik nooit zonder mijn camera naar buiten. Vanmorgen had ik mijn camera nog maar nauwelijks op het statief gezet, toen er een witje neerstreek op de verbena. Hij gaf me niet alleen de kans om een uitgebreide fotoserie te maken, maar ik kon er ook nog een mooie video-opname met bonus van maken. Maar dat is voor morgen …
Verrassend genoeg had ik op de dag na mijn omzwervingen in de buurt van Heidehuizen en Lauswolt helemaal geen last van mijn benen. Omdat ik ook verder fit was, besloot ik een ritje naar het Weinterper Skar (Google Maps) te maken. Dit is een klein Natura 2000-gebied ten zuidoosten van Drachten …
In de periode 2005-2015 kwam ik daar in voorjaar en zomer vaak wekelijks meerdere malen. Daar is door diverse omstandigheden de laatste jaren geleidelijk een eind aan gekomen. Tegenwoordig kom ik er eigenlijk alleen in het voorjaar nog zo af en toe nog eens om orchissen en andere bijzondere planten te fotograferen …
Ter plekke besloot ik het meteen maar goed aan te pakken. Even dacht ik erover om even naar de zuidelijke vennetjes te lopen. Maar uiteindelijk besloot ik de uitdaging aan te gaan om voor het eerst sinds ruim 2,5 jaar weer eens te proberen om bij de dobbe aan de noordkant te komen. Dat vond ik tot nu toe steeds een te lange kuier om alleen te maken. Nu moest het er dan toch maar van komen. Hoewel ik het Weinterper Skar in de herfst nooit echt een aantrekkelijk gebied heb gevonden, viel het me nu niet tegen …
Het pad naar de dobbe loopt met een lange slinger halverwege in noordelijk richting. Toen ik de tweede bocht van die slinger achter me had gelaten, zag ik meteen dat er in de verte een boom was omgewaaid …
Een klein stukje verderop zag ik dat er veel meer bomen uit het lood waren geslagen dan alleen die ene. Morgen bekijken we de stormschade van wat dichterbij …
Van de reeën aan It Nonnepaed koerste ik met een ommetje richting Jan Durkspolder. Ineens zag ik ze staan, gewoon in een brede sloot langs de weg, omgeven door licht rimpelend water. Wachtend tot ze binnenkort worden omsloten door zacht krakend ijs …
Weerspiegelde lisdodden, ook wel bekend als rietsigaren. In het Fries noemen we ze tuorrebouten (spreek uit als tworrebouten) …
Nadat Aafje me zaterdag had verrast met een nieuw tuinornament in de vorm van een drietal roestbruine metalen lisdodden, was het zondag extra genieten van de laatste zomerse uurtjes …
Afanja's Weblog 