Nadat ik al flink wat foto’s van hem had gemaakt, bleef de lepelaar ineens staan. Ik had het gevoel dat hij me vragend stond aan te kijken: “Heb je zo genoeg foto’s …? Dan ga ik eens een stukje verder …”
Een moment later voegde hij de daad bij het woord. Hij spreidde zijn vleugels en kwam met een sierlijk sprongetje los van de grond. Met ferme vleugelslag verdween hij korte tijd later uit beeld …
We waren op de terugweg ergens halverwege de strekdam, toen Jetske links van de dam een lepelaar herkende in wat voor mij nog maar een witte vogel was …
Dichterbij gekomen gaf de lepelaar ons de kans om een uitgebreide fotoserie te maken, terwijl hij driftig op zoek was naar voedsel. Tussendoor liep hij enige tijd heen en weer door de natte zeeklei …
– wordt vervolgd
Een fata morgana, oftewel de luchtspiegeling, is een intrigerend fenomeen dat optreedt als gevolg van de breking van licht in de atmosfeer. Het zijn optische illusies die geen directe invloed hebben op de omgeving. Ze kunnen echter wel leiden tot desoriëntatie bij mensen die er niet bekend mee zijn. Zo lijken een zeilboot en een paar boeien plotseling boven het water te zweven …
Midden op de Waddenzee, gelegen tussen Ameland en Schiermonnikoog, ligt op ca. 13 km van Peazens-Moddergat de Engelsmanplaat (OpenStreetMap). Dit is een groep zandplaten met een eigen wantij naar de Friese kust. De platen zijn voortdurend in beweging. Op de foto’s hieronder lijkt de Engelsmanplaat met het reddingshuisje en het baken in zijn geheel te zijn opgetild en boven de Waddenzee te zweven …
Fata morgana’s komen het meest voor in woestijngebieden, waar de luchtlagen vaak sterk variëren in temperatuur en dichtheid. Dit zorgt voor ideale omstandigheden voor de breking van licht en het ontstaan van optische illusies. Dat is bij zonnig en windstil weer op de Waddenzee echter ook regelmatig het geval Op de foto’s hieronder zie je de bossen van Ameland boven het Wad zweven …
Ook het minst mooie object dat bij Peazens vandaan te zien is, het boorplatform ten noorden van Ameland (OpenStreetMap), liet zich op ongeveer 13 km verderop door een luchtspiegeling optillen …
Het was laag water tijdens ons uitstapje naar het eind van de strekdam langs de Peazemerlânnen bij Peazens-Moddergat. Zoals dat bij veel zaken het geval is, heeft ook laag water zowel voor- als nadelen …
Het belangrijkste nadeel van laag water is, dat de vogels ver weg blijven. Bij hoog water komen de vogels naar de kust om voedsel en rustplekken te vinden. Bij laag water zoeken ze echter rust en voedsel op de drooggevallen platen op het Wad. Op de foto’s hieronder zijn er ver weg achter de oude palen vaag wat vogels zichtbaar …
Een voordeel van de situatie was, dat de strakblauwe lucht met het windstille en zonnige weer mooi werd weerspiegeld door het dunne laagje water op het Wad. In die blauwe wereld waren aan de horizon fata morgana’s te zien. Vooral op de foto’s hieronder is dat mooi te zien. Achter de vogels lijkt Ameland in de verte boven het Wad te zweven …
Op die fata morgana’s kom ik later nog terug. Vandaag sluit ik af met een vlucht bergeenden, die als uitzondering op de regel wel even op redelijke afstand passeerden …
Het was rustig op Jetskes’ favoriete vogelplekje. Er was op dat moment geen vogel te zien, niet tussen het frisse voorjaarsgroen en ook niet op één van de dode bomen …
Wel was er zo nu en dan vogelzang te horen. Jetske pakte Merlin erbij om te ontdekken wat er zoal zat. De grauwe klauwier, die Jetske hier veel heeft gefotografeerd, liet het helaas afweten. Daarvoor waren we wellicht nog net wat te vroeg in het jaar …
Toen we enige tijd later bijna weer bij de auto waren, klonk er rondom weer volop vrolijk vogelgezang tussen het groen …
Tot slot van onze dag maakten we nog een tussenstop bij een oud Drents arbeidershuisje langs een zandpad. Dat was nog wel even een paar foto’s waard …
Terwijl we op het pad stonden, zagen we in de verte een groepje amazones naderen. Daar besloten we nog maar even op te wachten. Stapvoets reden ze even later vrolijk groetend voorbij …
Ik sluit dit dagje Dwingelderveld af met een laatste foto van dat kleine arbeidshuisje. Daar zal vast ook wel een Drentse naam voor zijn, maar in Fryslân zouden we het een ‘wâldhúske’ noemen …
We lieten de rietvelden achter ons op het moment dat we opnieuw onder een brug door voeren. Hij was als een poort waarachter het licht lonkte, toen we het kleine lintdorp Dwarsgracht binnen voeren …
Zodra we onder de brug door waren, kwamen we langs een tuin waar de hortensia’s in volle glorie stonden te pronken. Het was echter vooral de kunstinstallatie van drie metalen vogels waar ik gecharmeerd van was …
Aan de andere kant van de gracht was een rietdekker aan het werk op het dak van een woonboerderij. Mooi werk om naar te kijken! Zo te zien was hij bezig met de laatste loodjes van de klus …
Het bood in het voorbijgaan een mooi kansje om een glimp op te vangen van wat er met het riet wordt gedaan, nadat de rietsnijders hun werk hebben gedaan. Vakmanschap is meesterschap, dat geldt zeker voor de rietdekker. Maar met bijna tot tropische waarden oplopende temperaturen viel de man op dat moment niet te benijden …
– wordt vervolgd
‘Rust voor Vogels, Ruimte voor mensen’ luidt de ondertitel van het informatiepaneel over ‘Kwelder Westhoek’. Deze kwelder is een onmisbare hoogwatervluchtplaats voor wadvogels aan de Friese Waddenkust. Soorten als bonte strandloper, zilverplevier en rosse grutto kunnen dan niet bij hun voedsel op de ondergelopen slikken en rusten uit op dit hoger gelegen gebied net buiten de dijk …
Bij laagwater is er ruimte voor bezoekers. Bij hoogwater hebben de wadvogels de kwelder nodig om uit te rusten. Daarom is er in 2021 door It Fryske Gea en Vogelbescherming Nederland een getijdenwijzer geplaatst aan het begin van de kwelder. Op de eerste twee foto’s hieronder zie je hem in de verte staan …
De dynamische getijdenwijzer vertelt bezoekers om de kwelder bij hoogwater te mijden om de duizenden rustende vogels niet te verstoren. Bij laagwater klapt het bord om en lezen bezoekers dat ze welkom zijn. De ervaringen hebben intussen geleerd dat het systeem goed werkt, maar dat het bezoekers onvoldoende tegenhoudt om de kwelder bij hoogwater toch op te lopen. En als er één schaap over de dam is, volgen er al snel meer …
Wij troffen die dag laag water, dus we hadden honderden meters de kwelder op kunnen lopen zonder ook maar een vogel te verstoren. Pas toen ik tot het uiterste had ingezoomd, waren op de derde foto hieronder de vage schimmen van vogels te zien. De vogels zaten zo ver weg, dat we niet eens de kwelder op gegaan zijn. In plaats daarvan besloten we naar de laatste locatie van die dag te rijden …
Afanja's Weblog 