Thundering through the clear sky

Tijdens de vaarexcursie door de Alde Feanen kwamen we begin april langs een bijzonder monument …

In de nacht van 4 op 5 september 1942 stegen vanaf vliegveld Syerston in Engeland 251 bommenwerpers op. Eén daarvan, de Lancaster R5682, werd boven de Waddeneilanden neergeschoten. Het vliegtuig stortte vervolgens neer in de Alde Feanen, vlakbij Warten. Van de zeven bemanningsleden wisten vijf met een parachutesprong te ontsnappen …

Eén van hen overleefde dit niet, de overige vier mannen werden krijgsgevangen gemaakt. Van de inzittenden werd later één lichaam gevonden, dit was de piloot Peter Joslin. Hij ligt ligt even verderop in Warten begraven. De laatste persoon, staartschutter Francis Cooper, bleef na de crash vermist …

Op de plek waar de Lancaster neerstortte is een permanente herdenkingsplaats gecreëerd: ‘De Zwaluwhaven’. Deze 32 meter lange muur, ontworpen door landschapsarchitecte Nynke Rixt Jukema, heeft 251 gaten voor oeverzwaluwen. De zwaluwhaven verbeeldt het verhaal van de jonge vliegeniers. Ze vochten voor onze vrijheid en vlogen op 4 en 5 september 1942 naar Bremen om daar vliegtuigfabrieken te bombarderen …

Het aantal gaten komt overeen met het aantal gevechtsvliegtuigen dat in de nacht van 4 op 5 september 1942 opsteeg. Het aantal meters van de muur komt overeen met de lengte van de Lancaster. Van de 251 gaten zijn er 12 dichtgemaakt. Twaalf vliegtuigen, die die nacht in 1942 opstegen, kwamen niet terug …

De Zwaluwhaven is op 15 april 2018 geopend. Dat is niet zomaar een datum, het is de officiële datum waarop Fryslân bevrijd werd in 1945. Bij de onthulling van het monument waren 39 nabestaanden van de piloten en bemanningsleden aanwezig. Sinds 15 april 2018 is ook een tentoonstelling te zien over de Lancaster en de Zwaluwhaven in Earnewâld (de Stripe 12a, achter het Skûtsjemuseum) …

Revival van de silhouetten

Na een korte wandeling in de Jan Durkspolder heb ik mijn ritje voortgezet. Bij Earnewâld stond deze blauwe reiger met de kop in de harde wind in een weiland. Op de achtergrond zie je de kerk van Warten …

Veel viel er in het grijze weer onderweg niet te zien en te beleven. Wat nog wel noemenswaardig is, is dat er tegen de achtergrond van de ‘witte schimmel’ van Nes een groepje van vijf ‘overwinterende’ ooievaars in een weiland liep. Omdat ze ver uit elkaar liepen, kon ik ze niet alle vijf bij elkaar op de foto krijgen …

Weer een stuk verderop kwam ik aan de Bornego bij Haskerdijken (Google Maps) langs een lange rij silhouetten van een boerenfamilie en een deel van hun levende have in een weiland. Ik herinnerde me dat ik er al eens eerder een foto van had gemaakt. Thuis zag ik later dat ik de tweede foto op 24 december 2010 heb gemaakt. Kijkend naar het lage standpunt van waaruit ik die foto heb gemaakt, was ik toen nog wat leniger dan tegenwoordig …

Voor de laatste stop ben ik nog even naar It Krûme Gat (Google Maps) tussen De Veenhoop en Smalle Ee gereden. Daar dobberden alleen wat eenden op het water en er blies een kille wind. Ik vond het welletjes, tijd om op huis aan te gaan …

Toen ik halverwege de middag nog even op het terras met mijn nieuwe camera zat te spelen, werd ik nog verrast door het roodborstje, dat op het dak van het voederhuisje achter in de tuin ging zitten. Een mooie afsluiting van een grijze dag …

Een weiland vol zilverreigers

Nou ja, vol is misschien een klein beetje overdreven, maar zaten in elk geval veel meer grote zilverreigers in dat ene weiland dan normaal te doen gebruikelijk is. Ik heb er zeker 34 kunnen tellen …grote zilverreigers - 1

Het waren er voor mij in ieder geval genoeg om de auto even veilig weg te zetten, zodat ik in alle rust even wat foto’s kon maken …

Het was alleen wat jammer dat ze bijna allemaal achterin het weiland stonden. Zelfs met de 50 x zoom viel er dit grijze weer weinig van te maken. Maar ach, het gaat om ’t idee …

grote zilverreigers - 5

Even herpositioneren

Op één van de weinige grijze dagen die we begin september hadden, reed ik in westelijke richting tussen Warten en Grou over It Leechlân, toen ik aan de linkerkant van de weg een weiland zag met een nogal opvallende bevolking. Daar moest ik eigenlijk toch wel even een foto van maken. Omdat er zowel van voren als van achteren meerdere auto’s naderden, vond ik het echter niet verantwoord om ter plekke te stoppen. Er zat niets anders op dan maar even door te rijden en bij de Greate Kritewei rechtsaf te slaan en daar ergens te keren …

Zo gezegd, zo gedaan. Bij de eerste de beste boerderij draaide ik de auto. Tot mijn grote vreugde viel ik daarbij weer met mijn neus in de boter. In de verte zat een grote, goeddeels witte buizerd aan de waterkant op een paaltje. Op de eerste foto is hij slechts te zien als een stipje, maar met de 50 x zoom van de Powershot kon ik hem toch weer mooi in beeld vangen. Na die ene foto vond de buizerd het om wat voor reden dan ook welletjes. Met krachtige vleugelslag verhief hij zich van het paaltje om vervolgens op statige wijze weg te wieken …

De bonus had ik voor vandaag al binnen, nu terug naar It Leechlân om de vangst te vervolmaken …

– wordt vervolgd –