winterkoninkje | Afanja's Weblog

Terwijl ik me nog bezig hield met de Maasvlaktecentrale, stond mijn fotomaatje Jetske een stukje verderop te fotograferen op een bruggetje. Tijd om me weer eens bij haar te voegen …

fotomaatje Jetske staat op een bruggetje te fotograferen

Er zweefden meerdere gewone oeverlibellen boven het water dat onder het bruggetje door liep. Een paar maal lukte het om er eentje in de vlucht in beeld te vangen. Maar het mooist kun je ze toch wel bekijken als ze even ergens stil blijven zitten …

een gewone oeverlibel hangt aan een blad

De echte verrassing bestond uit een paar weidebeekjuffers, die er rond vlogen. De weidebeekjuffer is een soort die houdt van kleinere wateren met stroming, zoals beken, sommige kanalen en kleinere rivieren. Het hele jaar door moet er zuurstofrijk water van goede kwaliteit voorhanden zijn. …

De weidebeekjuffer komt in mijn eigen omgeving maar nauwelijks voor. Daarom was dit wel een hoogtepuntje van de dag. Er was trouwens meer moois te zien. Vanaf dit bruggetje zagen we ook meerdere keren een klein, lichtbruin vogeltje vliegen. Hij landde vervolgens steevast op de rechteroever. Waarschijnlijk had hij daar een nestje. Voor mij was het beestje steeds te snel, maar Jetske heeft er wel een paar foto’s van kunnen maken. De ijsvogel – ook een soort die van stromend water houdt – die we elders tijdens onze tocht als een flits voorbij zagen komen, was ook voor Jetske te snel …

In de eerste week van december was het rustig hogedrukweer, daarna volgde een lange periode met vaak onstuimig weer, waarin het meer op herfst leek dan op winter. Tot de kerstdagen bleef het zacht. De laatste dagen verliepen weer wat zonniger en kouder, het kwam zelfs nog enkele keren tot lichte vorst in de nacht. Uiteindelijk kwam de gemiddelde temperatuur in december in ons tuintje uit op 5,4 ºC. Met 2 graden boven het langjarig gemiddelde over de periode 1971-2000 was het een zachte decembermaand.

Mijn weblog stond in december goeddeels in het teken van het Waterloopbos in de Noordoostpolder, met daarin een hoofdrol voor ‘Deltawerk 1.1’, de oude Deltagoot. Maar ook in december hield ik oog voor wat er in de tuin zoal te zien was. Een primeurtje was in dat opzicht de verschijning van een winterkoninkje …

4 december 2019 – ‘Deltawerk 1.1’ de oude Deltaboot in het Waterloopbos

10 december 2019 – voor het eerst een winterkoninkje in de tuin

Sinds Sinterklaas kijken wij uit op een bos. Dat zit zo …
Afgelopen jaar hebben we serieus belangstelling getoond voor een huis, dat aan de rand van een dorp en tegen een bosrand aan staat. Qua stand echt een plaatje. Nadat we een bezichtiging en een gesprek met de makelaar hadden gehad, moesten we helaas tot de conclusie komen dat er teveel aan verbouwd zou moeten worden om er naar tevredenheid te kunnen wonen. Dat werd ‘m dus niet.

Omdat Sinterklaas dat wel een erg sneu verhaal vond, schonk hij Aafje ter compensatie een klein kunstwerkje. Een door Klaproos met de hand beschilderde steen. Op deze manier kijken we toch uit op een bos. Is het niet een pronkstukje …

Met gemiddeld over het land 63 mm neerslag tegen een langjarig gemiddelde van 80 mm was december aan de droge kant. In onze tuin was het beeld niet anders, hier viel 58 mm tegen normaal over de periode 1971-2000 ca. 74 mm.

Tussen kerst en oud & nieuw was het droog en liet de zon zich regelmatig zien. Vooral de zonsopkomst en -ondergang was op die dagen veelal erg mooi en kleurrijk. Ik kreeg op 28 december de kans om een mooie zonsondergang te fotograferen vanuit de tuin van vriendin en fotomaatje Jetske. Vanuit onze eigen tuin heb ik op de namiddag van 30 december, tussen de bamboe door, voor het laatst in 2019 nog even een laatste blik op de maan kunnen werpen …