‘Freonen foar altyd’

Vandaag, 4 mei, is de Nationale Dodenherdenking in Nederland. Alle burgers en militairen die sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog (10 mei 1940) in oorlogssituaties of bij vredesoperaties in Nederland of waar ook ter wereld zijn omgekomen worden vandaag herdacht. Om 20:00 uur worden hiervoor twee minuten stilte in acht genomen …

Dit jaar heb ik gekozen voor twee oorlogsmonumenten in het Fries dorp Opeinde. Om te beginnen is er een oorlogsmonument, dat is gemaakt van een doormidden gekliefde, hartvormige grijze zwerfkei. Het monument is geplaatst op een cirkelvormig plateau van gele Woudgeeltjes, met daaromheen een natuurstenen rand. Het is gemaakt door de Drachtster beeldhouwer Anne Woudwijk. De gespleten kei symboliseert het gebroken hart van de samenleving van Opeinde in en na de bezettingstijd. Het monument herinnert aan acht dorpsgenoten die tijdens de oorlog zijn omgekomen …

Enkele meters verderop ligt het monument ‘Freonen foar altyd’ (‘Vrienden voor altijd’). Dit monument herinnert aan de tien inzittenden van een Engels en een Amerikaans vliegtuig. Beide toestellen zijn tijdens de oorlog neergestort bij Opeinde. De namen van deze tien gesneuvelden staan op het monument. Het monument werd op 5 mei 2010 onthuld door een overlevende van het Amerikaanse vliegtuig, navigator James McGahee …

De Drachtster beeldhouwer Anne Woudwijk en zijn dochter Roelie Woudwijk legden de volgende symboliek in het monument:

  • De steen stelt een originele luchtkaart van Europa voor, half beschadigd door een in ’t vliegtuig uitgebroken brand.
  • Symbolisch is het ook een luchtaanzicht op een beschadigd Europa (zie de opzettelijk ruw bekapte rand van de steen). De kleur zwart toont aan, dat driekwart van Europa gedurende die oorlogsdagen in een bijna hopeloze, zwarte tijd verkeerde. Het door Roelie Woudwijk gegraveerde witte gedeelte (o.a. Rusland, Engeland) betekent: onbezet gebied, vrijheid.
  • Bij mooi weer wordt de blauwe lucht en de lucht weerkaatst in de steen.
  • Symbolisch betekent dit de onlosmakelijke verbondenheid tussen het luchtruim en de aarde.
  • Bij mooi weer kun je jezelf weerspiegeld zien in de steen, dwars door de namen van de tien slachtoffers.
  • Symbolisch betekent het dat jij in een oorlog ook slachtoffer kunt worden. De overgang van leven naar dood kan immers pijlsnel plaatsvinden …

De vier ornamenten op de hoeken vertonen een eenvoudige schets van een voorwerp dat in een oorlogsvliegtuig onmisbaar was:

  • De chronometer wijst als tijd aan: 13.15 uur. Deze tijd is niet willekeurig gekozen, maar geeft precies het moment aan, waarop het Amerikaanse vliegtuig de ‘Sacktime Story’ in Opeinde is neergestort.
  • De hoogte- en drukmeter is schematisch afgebeeld als een cirkelende kringloop. Deze cirkelende lijnen komen precies overeen met een vrille, waarin een neerstortend, onbestuurbaar vliegtuig terecht kan komen.
  • Het horloge is een normaal vliegtuighorloge, echter zonder wijzers. Een horloge zonder wijzers geeft geen tijd meer aan. Woudwijk bedoelt hiermee te zeggen dat de aardse tijd voorbij is en de grenzeloze, eeuwige tijd is aangebroken.
  • Het kompas is op het westen gericht. Ook dat is bij Anne Woudwijk geen willekeur. Het betekent: wanneer een oorlogsvliegtuig zijn kompas op het westen had gericht, vloog het toestel richting Engeland, richting Vrijheid. Symbolisch gold ook dat voor ieder mens in de oorlog: richt je eigen ‘kompas’ (levenshouding) op het westen. Dan is er hoop …

Laten we ons vooral realiseren dat het fascisme van de Tweede Wereldoorlog niet begon in de vernietigingskampen. Het begon met het zaaien van haat, en het stelselmatig wegzetten en discrimineren van mensen. En dat is precies wat er op dit moment ook in ons land gaande is, tot in de Tweede Kamer. Laten we daar ook even bij stil staan. Het wordt tijd dat we ons echt bewust worden van de kwetsbaarheid van onze vrijheid en democratie.

In en op de luchtwachttoren

Vanaf het Oudemirdumerklif kun je op mooie dagen met een beetje geluk de luchtwachttoren1,35 km naar het noorden net tegen de bosrand zien staan. Aan de voet van de toren is een grote witte lijst te zien, die we verderop in dit logje van dichtbij zullen zien. Op de onderstaande foto kun je ook mooi iets van de lichte glooiingen van het Gaasterlandse landschap zien …

In augustus 2006 kwamen Aafje en ik samen langs de luchtwachttoren. Tot mijn verrassing stond de deur toen open. Ja, en toen kon ik het niet laten om mijn lichte hoogtevrees te weerstaan en de toren te beklimmen …

Geheel tegen mijn verwachting in besloot Aafje mee te gaan, zodat we even later samen konden genieten van het uitzicht over de zuidwest hoek van Gaasterland. We hadden de pech, dat het wat bewolkt en heiig was die dag. Ook de intussen flink gegroeide omringende bomen maakten het zicht er niet beter op. Toch was het uitzicht in de richting van het Oudemirdumerklif de moeite waard, temeer daar ik de deur van de toren sindsdien niet meer open heb aangetroffen …

Tot slot nog even wat foto’s van het duizelingwekkende trappenhuis. Echt jammer dat de eigenaren niet méér met de toren doen. …

Veilig terug op de grond, kregen we aan de andere kant van de weg ook nog even een blik op het Oudemirdumerklif door de lijst met Friese pompeblêden, die we aan het begin van dit logje vanaf datzelfde Oudemirdumerklif in de verte konden zien …

Tot slot nog een filmpje over de toren. In dit door de VPRO uitgezonden programma gaat oud-luchtwachter Teun Stoker met de huidige eigenaren van de toren, de gebroeders Jaarsma, naar boven om herinneringen op te halen …

Bij luchtwachttoren 6H3

Vanaf het Oudemirdumerklif zetten we koers naar het Mirnser Klif. Daarbij passeerden we de oude luchtwachttoren 6H3 aan het Huningspaad bij Oudemirdum (Google Maps). In de jaren 50 en 60 stonden er in ons land 138 van deze luchtwachttorens. Het waren uitkijkposten van het Korps Luchtwachtdienst. Zij speurden in het begin van de Koude Oorlog het Nederlandse luchtruim af naar laagvliegende Russische vliegtuigen, omdat de radarapparatuur indertijd nog niet geschikt was om snelle, laagvliegende vliegtuigen te kunnen signaleren…

De luchtwachttorens waren onderdeel van een netwerk van 276 uitkijkposten verspreid over heel Nederland. Er waren 138 posten op bestaande gebouwen, zoals op molens en fabrieken en 138 in de speciaal voor dit doel gebouwde losstaande torens. Een toren van beton was goedkoop en had lage onderhoudskosten, daarnaast was hij ook vanuit technisch oogpunt het meest geschikt. De keuze viel op een systeem van geprefabriceerde betonnen raatbouwelementen …

Luchtwachttoren 6H3 is 14,3 meter hoog en staat op een heuvel van ongeveer 12 meter hoog (vlak bij het hoogste punt van Gaasterland). Die heuvel was kostenbesparend op bouw en materiaal. Boven op de toren is het uitkijkplatform, dat bestaat uit een open ruimte van 3 bij 3 meter met een 1,5 meter hoge borstwering. De toren is in 1953 ‘ter camouflage’ tegen de bosrand gebouwd, Ooit hadden de luchtwachters hier een ruim zicht, inmiddels is het bos hoger geworden dan de luchtwachttoren …

Nadat ik de toren rondom had bekeken en gefotografeerd, heb ik de camera even voorzichtig door een van de gaten binnen de vier muren gehouden om een indruk van het binnenwerk te krijgen …

– morgen nemen we echt een kijkje in en op de toren

De Blauwe steen

Nadat de afgelopen week natuurfoto’s hier centraal stonden, is het nu weer tijd voor wat anders. Het is dit jaar 350 jaar geleden dat de jonge Republiek der Nederlanden in het rampjaar 1672 van drie kanten werd aangevallen door de Engelsen, de Fransen en de bisdommen van Münster en Keulen. In Drachten en omgeving was daar weinig van te merken, toch zijn er ook hier een paar herinneringen aan die tijd te vinden.

Al sinds mensenheugenis ligt er in de berm van de Aldegeasterdyk tussen Oudega en Nijega een zwerfsteen (Google Maps). ‘De Blauwe stien’ valt niet op door zijn formaat, maar vooral door de diepe krassen en inkervingen die in alle richtingen in de steen zitten en door de wat afwijkende kleur van de steen …


Er gaan een paar legendes rond over ‘de Blauwe stien‘. Volgens sommigen zou het te maken kunnen hebben met heidense riten die zich eeuwen eerder afgespeeld zouden hebben op de plek waar nu in Oudega de Sint Agathakerk staat. Ook werd beweerd dat de krassen in de steen ‘merkteekens waren die geplaatst waren door dienaaren van zon- en maanvereering’. Bijzonder is dat ‘de Blauwe stien’ al op een kaart in de Schotanus Atlas uit1664 staat ingetekend ten noordoosten van Oldegae

Volgens een ander verhaal deden troepen van Bernhard von Galen – de bisschop van Münster, beter bekend als Bommen Berend – op 26 juli 1672 via de Suderheide uitvallen richting Drachten. Het hoofdleger van Bommen Berend trok richting Suameer, maar stuitte daar op de legers van generaal Van Aylva en trok zich terug. Vanaf het hoofdleger scheidden zich groepen plunderaars af richting west en oost …


Bij Nijega ging een gedeelte naar het westen over de afsplitsing van de Hogeweg naar Oudega. Oudega was als residentie van de grietman interessanter om te plunderen dan het armlastige Drachten. De inwoners van Oudega hadden onder leiding van grietman Haersma van Oudega ter hoogte van ‘de Blauwe Stien’ de weg doorgraven. Doordat de vele regen van die zomer de omliggende landerijen zo doordrenkt had met water, was er voor de Munsterse plunderaars geen doorkomen aan. Volgens de legende waren de troepen zo verbolgen over hun verlies dat zij hun woede en frustratie koelden op ‘de Blauwe Steen. Vandaar de krassen in de steen …

Of was het maar gewoon een grenspaal, een markeringsplek om de dorpsgrenzen aan te geven tussen Oudega en Nijega? Dit laatste lijkt het geval te zijn. Onderzoek heeft in 1987 uitgewezen dat de krassen in de steen ‘gewone’ gletsjerkrassen zijn. Hoe diep die sporen ook zijn, sporen van menselijke bewerking met zwaarden, beitels of wat dan ook zijn niet op de steen aangetroffen …


  • dit verhaal krijgt morgen nog een staartje

Een zwerfkei in de Lendevalei

Terug bij de auto stelde Jetske voor om nog even naar het eind van de Domeinenweg te rijden. Daar ligt een joekel van een zwerfkei van gneisgraniet, die in 2009 bij de herinrichting van de Lendevallei tevoorschijn kwam. De kei heeft een gewicht van 17.100 kilo. Hij is in de voorlaatste ijstijd (ca 150.000 jaar geleden) vanuit Scandinavië hierheen geduwd met de uitlopers van een ijskap vanuit Scandinavië …


De enorme kei is afkomstig uit de bergen in de omgeving van Tving in Zuid-Zweden (Google Maps). De kei schijnt ongeveer 1,4 miljard jaar oud te zijn. Behalve zwerfkeien liet het ijs in het noordelijk deel van Nederland ook diverse landschapsvormen ontstaan, waarvan sommige nog opvallend in het landschap aanwezig zijn. Voorbeelden hiervan zijn behalve de Lendevallei ook het golvende Gaasterland en de Havelterberg …

Om het formaat van de kei nog even te laten zien, ging Jetske er nog even op zitten voordat we onze weg ten derde male vervolgden. Jetske stelde voor om via mooie en heerlijk rustige ommelandse wegen huiswaarts te rijden. Daarbij wist ze me op de valreep nog even met een fotografisch pareltje te verrassen …

Vreemde vogel

Het komt maar zelden voor dat ik op zondagmiddag een fotokuiertje maak. Dan is het me over het algemeen te druk in de natuur, ik ben niet zo’n filewandelaar. Omdat de weersverwachting voor maandag bar slecht was, besloot ik – vooral om toch mijn beweging maar te krijgen – bij wijze van uitzondering dan maar eens op de zondagmiddag op pad te gaan. Eerlijk is eerlijk: het viel me alleszins mee met de drukte. Dat zal alles te maken hebben met het feit dat half Fryslân zich nog ergens in het buitenland bevindt. Omdat er in de verre omtrek geen auto te zien was, kon ik de auto gewoon op het vaste plekje parkeren …

100801-1508x

Vrijdag was ik aan de zuidkant geweest, daarom besloot ik nu weer eens naar het noorden te gaan, op naar het bankje bij de dobbe. Ik zat er enige tijd later nog maar net, toen er een mooie rode libel neerstreek op de zwerfkei die naast het bankje ligt. Het beviel het beestje blijkbaar wel lekker zo in het zonnetje, want hij bleef rustig zitten toen ik hem benaderde voor een paar macro’s …

100801-1502x

Toen de libel en ik uiteindelijk op elkaar uitgekeken waren geraakt, had ik weer oog voor het omringende landschap. Ineens werd mijn aandacht getrokken door een vogel …

100801-1505x

Er dobberde een mij volstrekt onbekende vogel op het bepluisde wateroppervlak van de dobbe …

100801-1507x