Terwijl ik nog even bleef napraten met de vrijwilliger in de Ecokathedraal, waren de beide vrouwen alvast verder gelopen. Ze zouden niet direct ver komen, maar nadat ik afscheid had genomen van mijn gesprekspartner, besloot ik mijn tocht ook maar te vervolgen …
Op verschillende plaatsen in deze kleine wildernis kun je in deze tijd van het jaar de kleurige vruchten van de kardinaalsmuts aantreffen. Daarmee was mijn rode vest die dag duidelijk niet het enige dat zorgde voor kleur en fleur in de Ecokathedraal. Hij is overigens niet alleen mooi, maar ook giftig. Voor de mens schijnen alle delen van de kardinaalsmuts giftig te zijn, terwijl dieren daar geen last van hebben …
Daarna volgt een minder kleurrijk en donkerder deel van het bos. Ter hoogte van het in de vorm van een schoorsteen opgetrokken bouwwerk besloot ik nog even een klein stukje terug te lopen …
Verscholen in het bos staat daar een klein huisje, het atelier van Louis le Roy. Foto’s van dit degelijk gemetselde huisje kun je zien in het logje “Een buitenbeentje in de Ecokathedraal”. Vandaag gaat het me niet om het huisje, maar om de voorraad dakpannen die er al sinds mensenheugenis voor de deur ligt. Om de een of andere reden raak ik er bijna elke keer weer door gefascineerd …
– wordt vervolgd –
Afanja's Weblog 