Terug op de Commissiepolle

Geplaatst op door

Van de boerderij waar heit vroeger werkte, restte alleen nog het later gebouwde woonhuis. De laatste delen van de bijgebouwen waren sinds mijn laatste bezoek ook afgebroken. Het had er aan de voorkant lange tijd niet zo netjes uitgezien …

Over het smalle paadje, dat nog altijd de welluidende naam Commissiepolle draagt, liepen we in de richting van mijn vroegere ouderlijk huis. Aan de linkerkant van het pad lag een nog altijd goed onderhouden tuin. Aan de andere kant van de vaart zag het er een stuk minder fraai uit. Aan de achterkant van de voormalige boerderij stond het vol met trekkers, graafmachines en ander rollende materieel. En daar weer achter lag geen open weiland meer, maar een stuk maïsland …

Na ongeveer 150 meter kwamen we aan bij de Commissiepolle 2, het mijn kleine, maar o zo onmetelijk grote domein van waaruit ik mijn eerste stapjes op deze aardkloot zette. Het eerst wat me opviel was dat er sinds mijn vorige bezoek een nieuw bruggetje over de sloot lag …

Het huis dat er nu staat is overigens niet het huis waar wij in woonden. Het huis is op een bepaald moment verkocht, waarna de nieuwe eigenaar het tot de grond heeft laten afbreken. Daarna is er een nieuw huis gebouwd, dat ten opzichte van het originele huis een kwartslag is gedraaid en het huis is vierkanter geworden. Mijn slaapkamertje zat achter de dakkapel, maar van daaruit had je indertijd geen zicht op het Tjeukemeer in het noorden, maar op Lemmer in de verte in het westen …

En we hadden ook vanaf de begane grond ruim zicht over de weilanden. Daar is momenteel geen sprake meer van, het zicht wordt aan drie kanten ontnomen door het omringende maïsland. Bovendien is het erf rondom beplant met intussen al forse bomen. Ik vraag of de bewoners zich niet beter op hun gemak zouden voelen in een bosrijke omgeving. En ik ben ook benieuwd hoe lang die dichte beplanting rechtop blijft staan in de veenweidegrond …

  • wordt vervolgd

41 gedachten over “Terug op de Commissiepolle”

  2. Een heerlijke plek om als kind op te groeien!
    En huis “op ‘e romte” zonder bomen vind ik altijd te bloot. Maar het kan ook te veel worden.. ja.
    Hartelijke groeten, Zem.

    Geliked door 1 persoon

  7. Wat een leuk idee om met de kinderen naar je geboortegrond te gaan voor deze fotoserie, levert wel gemengde gevoelens op bij jou denk ik. De foto van het bruggetje intrigeert mij, mijn vader had een foto van zijn geboortehuis met een soortgelijk model brug ervoor. Is inmiddels verdwenen helaas.

    Bedankt voor je lovende woorden op mijn blog, ik loop nu wel wat naast mijn schoenen…..

    Geliked door 1 persoon

    • Zo af en toe ga ik er nog eens langs. Het blijft een bijzonder plekje waar ik alleen maar warme herinneringen aan bewaar.
      De huidige eigenaar heeft er inderdaad een mooi bruggetje van gemaakt. Voor zo ver ik me kan herinneren, lag er indertijd een recht bruggetje van dikke balken. Dit is net even sierlijker.

      Het kan wat lijen met dit weer, maar ik zou er toch niet al te lang naast blijven lopen.

      Like

  8. Mooi om jullie uitstap hier te volgen. Wat vonden de mannen van dit plekje?
    Ik houd ook meer van weidse blikken dan bos. Het zouden mij ook wat teveel bomen zijn. Misschien wilden ze wat meer beschutting voor de wind.
    Anna en ik zijn er dus nog veel recenter geweest dan jij er was geweest. Wel heel toevallig dat we daar langskwamen toen.

    Geliked door 1 persoon

  11. Moest ik het geluk hebben om daar te mogen wonen, dan zou ik geen bomen op of rond mijn erf willen…
    Leve de weidsheid van de oneindige weilanden, de verre einders.
    Volgens mij heb je daar (toen je er nog woonde) ontelbare, prachtig gekleurde zon opgang en ondergangen meegemaakt.

    Geliked door 1 persoon

    • Zoveel bomen op dat kleine stukje grond gaat mijn begrip ook te boven, Dirk.
      Zonder die bomen is het een ideale plek voor iemand die houdt van rust, ruimte en weidse uitzichten. Tijdens mijn vorige bezoek zei ik nog wat ik eigenlijk best nog zou willen wonen. Die gedachte heb ik nu toch maar laten varen. 150 meter lopen om bij de auto te komen, en dan later ook nog weer terug … dat wordt langzamerhand wat teveel van het goeie. En ik denk ook niet dat Aafje me in de kruiwagen te vervoeren.
      Dat van die zonsondergangen weet ik niet meer, daar had ik tot mijn zesde vermoedelijk nog geen oog voor. Daar zou ik tegenwoordig nog wel raad mee weten bij dat huis. 🙂

      Geliked door 1 persoon

    • Ja, dat kan ik ook niet helemaal rijmen, Peter. Een paar bomen voor wat schaduw op het erf zou ik er ook wel willen hebben. Maar ze kunnen nu door de stammen heen het landschap amper meer zien.
      Het woord ‘polle’ verwijst waarschijnlijk naar een wat hogere strook grond in het landschap. Wat de commissie daarmee van doen heeft, weet ik niet.

      Geliked door 1 persoon

  16. Hoe dan ook, het is een leuke vaart om langs te wonen, het nieuwe huis ziet er wel netjes uit, alleen zou ik kiezen voor wat minder bomen en de maïs mocht ook wel wat minder 🙂 Leuk te zien waar je jouw eerste stapjes heb gezet op dit aardbolleke.

    Geliked door 1 persoon

    • Mooi gezegd, dat het huis zich lijkt te verbergen. Ik houd zelf ook wel van een paar bomen op het erf om ’s zomers wat schaduw te hebben, maar ik vind dit wat overdreven, zeker op die plaats. Maar goed, het is mijn huis niet. Dat maïs is inderdaad maar tijdelijk, maar we krijgen hier intussen wel erg veel maïs. Op sommige plattelandswegen rijd je momenteel tussen muren van maïs.

      Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.