Over de dijk terug

Vandaag sluit ik de serie over ons dagje op de Peazemerlânnen af. Bijna aan het begin van de strekdam, draai ik me nog eens om. Nog snel een laatste foto van het anderhalve km lange Smidspaed …

Voordat we de zeedijk weer op konden, wachtte nog een kleine hindernis. Een gesloten hek aan de linkerkant van het pad en een veerooster rechts. Met dit rooster had de Whill geen probleem, omdat er beton staal overheen was bevestigd. Dat laatste was bij een rooster aan de andere kant van de dijk niet het geval. Daar moest ik Whilly zelf voorzichtig overheen duwen …

Toen ik een close-up maakte van de spits van de Anker kerk, vloog er net een boerenzwaluw voorbij. Terwijl Jetske halverwege de zeedijk even wachtte, klom ik nog even naar de kruin van de dijk. Daar kon ik nog wat foto’s maken het dorp, het informatiepaneel en mijn wachtende fotomaatje …

Daarna volgde de lange afdaling terug naar de auto. Aan het eind van de afdaling ligt tussen de donkere palen het rooster dat de laatste horde vormde …

De auto stond op het parkeerplaatsje bij het Zeemijn-monument. Hier ben ik deze serie mee begonnen, en hier sluit ik hem ook mee af …

Overbodig om te zeggen, dat het een prachtige dag was. In aansluiting daarop hebben we gisteren opnieuw een fotografische topdag gehad. Daarover later meer.

De hazen dansen aan zee

Nog een laatste blik op de Waddenzee met zijn kernmerken palenrijen op verschillende plaatsen …

Pakweg 50 meter verderop dansten de hazen aan zee …

Wadlopers op ’t pad

Als voor ons langzamerhand het eind van de tocht in zicht komt, komen ons drie mannen tegemoet die nog aan hun tocht moeten beginnen …

Vanuit Peazens-Moddergat zijn er diverse mogelijkheden om het jaar rond onder leiding van een gids wadlooptochten van verschillende lengte en zwaarte te maken. Eén van de mannen droeg een stok bij zich. Net als bij het schaatsen op natuurijs, kent de man met de stok waarschijnlijk de veilige route, hij is de gids …

Toen ik even later nog eens omkeek, waren de mannen al bijna uit zicht verdwenen. Jammer dat ze niet passeerden toen wij aan het eind van de strekdam zaten. Het zou mooi geweest zijn om hun sporen op het Wad met de camera te volgen. Helaas viel onze planning en die van hun niet samen …

Achter de dijk

De contouren van het tweelingdorp Peazens-Moddergat zijn in de verte weer herkenbaar. Links zien we de wieken van een molen en rechts zien we een kerktoren, ze staan allebei achter de zeedijk bij Peazens-Moddergat …

De stellingmolen ‘De Hond’ werd in 1861 gebouwd. In 1950 werd er een sloopvergunning voor de molen aangevraagd en verkregen, maar uiteindelijk werd de molen niet afgebroken. De Vereniging De Hollandsche Molen kocht ‘De Hond’ in 1968 in vervallen toestand voor het symbolische bedrag van één gulden aan. Van 1969 tot 1971 werd de molen volledig gerestaureerd …

De Sint-Antoniuskerk van Peazens is een laat-romaanse kerk, die omstreeks 1200 is gebouwd. Van de oorspronkelijke romaanse kerk zijn nog enkele delen bewaard gebleven. Voor de bouw van de kerk werd gebruikgemaakt van kloostermoppen, ook wel friezen genoemd. In 1792 werd de kerk ingrijpend veranderd. De oude zadeldaktoren werd afgebroken en de kerk werd in westelijke richting verlengd …

Ruim 200 m ten westen van de Sint-Antoniuskerk staat de kerk ‘It Anker’ in Moddergat. Deze gereformeerde kerk is gebouwd in 1899 …

Ik houd van de gelaagdheid van de zeezijde van de dijk.

In de verte

Zoals gisteren al was te zien aan de foto’s van de slenk, zijn we op de terugweg over het Smidspaed intussen weer aangekomen bij de drogere delen van de Peazemerlânnen …

Op 6,5 km afstand naar het oosten rijzen de R.J. Cleveringsluizen (OpenStreetMap) hoog op boven de ‘zwevende zeedijk’. Deze sluizen scheiden de Waddenzee en het Lauwersmeer van elkaar. Ook aan die kant was dus duidelijk een fata morgana te zien. Het leek maar niet op te houden …

Ik blijf genieten van die leegte en die enorme weidsheid. Er zijn in ons land niet zo gek veel plekken waar je niet gehinderd door bebouwing 6,5 km en verder om je heen kunt kijken …

Een slenk in de Peazemerlânnen

Het leek allemaal even mooi en rustig op het Wad met het mooie weer. Sporen in het laatste deel van de Peazemerlânnen lieten echter ook nog wat anders zien …

Je zou denken, dat het water bij eb heel geleidelijk over het oppervlak wegvloeit naar de Waddenzee. Naast de strekdam ligt echter een slenk, die mooi laat zien dat het water hier bij eb en vloed zijn eigen weg zoekt en dan toch flink wat kracht krijgt om het landschap te tekenen …

Als ik een stukje die kant op was gelopen, had ik vast mooiere foto’s van die ‘canyon’ kunnen maken, maar daar heb ik me wijselijk niet aan gewaagd …

Basaltblokken en bitumen

Langs het eerste deel van het Smidspaed ligt aan de westkant een lage zeewering van basaltblokken ter bescherming van de Peazemerlânnen …

De basaltblokken, die ik elders wel eens strakker en netter geplaatst heb gezien, zijn hier en daar met bitumen overgoten. Als lava lijkt het naar beneden te zijn gevloeid …