Vlinders in slow motion (4)

We zijn de afgelopen week in hoog tempo overgegaan van de zomer naar de herfst. De overgang naar temperaturen ruim onder de 20°C, gepaard gaand met een flinke hoeveelheid regen, is me wat te snel gegaan. De benen voelen de laatste dagen weer roestig en stijf aan. Voorlopig maar even doorbikkelen, misschien krijgen we nog een mooie nazomer.

Voor deze – op dit moment zonnige – zondag heb ik deel 4 van mijn videoserie ‘Vlinders en andere insecten in slow motion’ klaar staan. Fijne zondag allemaal …

Deel 3 van ‘Vlinders in slow motion’ was hier al te zien.

Een kiekendief naast de hut

Het was mooi rustig weer, toen ik woensdagochtend in de auto stapte om nog eens een kijkje te nemen bij de Leijen. Een half uurtje later zat ik in de vogelkijkhut. Omdat de zon het liet afweten en er een kille bries door de luikjes naar binnen waaide, zat het er een stuk minder lekker dan maandagmiddag. Al snel hoorde ik veelbelovend de roep van de ijsvogel. Helaas liet hij zich ook deze keer weer niet zien …

Verder bleef het rustig op en rond het water. Ik begon er net aan te denken om maar ergens anders te gaan kijken, toen ik ineens vlak naast de hut een luide kreet hoorde. Ik zat op dat moment aan de andere kant van de hut. Eenmaal bij het juiste luikje, zag ik nog net even een bruine kiekendief vlak boven het water hangen …

Amper twee tellen later zag ik hem zonder vangst boven de Leijen uit beeld verdwijnen. En zo werd het dankzij dit korte treffen toch weer een geslaagd tripje …

Visoverdracht tussen reuzensterns

Een reuzenstern vliegt met een vis in zijn snavel laag over het water in de Jan Durkspolder …

Een moment later draagt de volwassen reuzenstern de vis over aan een jonge reuzenstern …

Nauwelijks anderhalve seconde duurt het, en dan weer door voor de volgende ronde …

‘Falcon Leap’ boven de Leijen

Het was rustig op en rond de Leijen maandagmiddag. Er zaten weinig vogels rond de kijkhut, maar er lag mooi licht over de Leijen. Rond 14:30 uur werd de rust echter verstoord door een laag vliegend militair toestel dat vanaf de andere kant van het meertje dichterbij kwam.

Al snel werd hij gevolgd door nog drie toestellen met laag ronkende motoren. Grote groepen vogels vlogen aan de andere kant van de Leijen geschrokken op. Vlak voor ons maakten de vliegtuigen een ruime u-bocht naar links om terug te keren naar waar ze vandaan kwamen. Dat was echter te vroeg gejuicht, korte tijd later kwamen ze nog een keer terug om daarna echt te verdwijnen …

’s Avonds ontdekte ik, dat het ging om vliegtuigen, die deelnemen aan de oefening ‘Falcon Leap’. De Koninklijke Luchtmacht traint bij deze oefening samen met internationale partners uit o.a. Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten op het droppen van vracht en parachutisten. De training is bedoeld om internationale samenwerking en gereedheid te versterken …

Militaire toestellen zoals de Nederlandse C-130H, de Amerikaanse en de Britse A-400M nemen deel aan de oefening. De vliegtuigen zijn vanwege hun lagere vlieghoogte extra zichtbaar en hoorbaar in de regio. En dat hebben zowel de vogels als wij geweten. Een paar keer zagen we een verontruste groep vogels in de verte opvliegen. En ze zijn op de meeste foto’s nauwelijks of niet zichtbaar, maar wat te denken van de uitlaatgassen die die zware machines uitstoten. Maar toch …

De tijden zijn wel veranderd, hè. Ik heb lang in vrede en pacifisme geloofd, maar ik betrap me er nu op, dat ik tegenwoordig vrede heb met dit soort af en toe even hinderlijke oefeningen. We hebben gisteren kunnen zien dat Rusland de randjes opzoekt met de 19 drones die het NAVO-luchtruim in vlogen. De tijd van ‘Liever een Rus in de keuken dan kruisraket in de tuin’ is voorlopig wel voorbij. Hawar, tiden hawwe tiden

Tegen 14:45 uur was het laatste toestel uit zicht verdwenen. De rust daalde al snel weer neer over de Leijen. En dat was toch wel zo fijn …

Reuzensterns in de polder

Ik had er maandag bewust voor gekozen om te beginnen met een kuiertje bij de Leijen. De kuier de vogelkijkhut voert over een smal paadje waar het regelmatig drassig is. Dat loopt dus niet altijd even makkelijk voor mij. Omdat het deze keer meeviel, stelde ik eenmaal terug bij de auto voor om te proberen het betonnen pad naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder ook nog maar te bedwingen …

Ik was blij verrast te zien, dat er weer een drooggevallen eilandje vóór de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder lag. Dat bracht welkome extra reuring. Bij de Leijen hadden we al gehoord dat er reuzensterns zouden zitten, en dat bleek ook inderdaad het geval te zijn. Het zijn broedvogels van de Zweedse en Finse kusten en het Kaspische Zeegebied. Op doortrek doet een klein deel van deze sterns ons land aan, afkomstig uit het gebied rondom de Oostzee. 

Een volwassen reuzenstern liet even heel mooi de overdracht van een vis aan een jong zien. De lepelaars zaten ditmaal aan de oostkant van de plas tussen de ganzen …

Voor het eerst sinds lange tijd kwam ik aan het eind van de middag weer eens met een gezonde lichamelijke vermoeidheid thuis. Eindelijk, de warme zomer is voorbij.

Maandagmiddag bij de Leijen

Gistermiddag hebben fotomaatje Jetske en ik voor het eerst sinds de vakantie weer een paar fotokuiertjes gemaakt. De eerste bestemming was de vogelkijkhut bij de Leijen. Bij aankomst stonden er drie fietsen tegen het hek. Het was druk in de hut, maar we kregen al snel een zitplekje aangeboden bij een kijkluikje van mensen die op het punt stonden te vertrekken …

Hoewel we de ijsvogel en de bruine kiekendief weer hadden gemist, viel er genoeg te zien. Het belangrijkste nieuws was, dat er momenteel daadwerkelijk wordt gewerkt aan het herstel van het boomeilandje ‘de Kninepôle’. Verder probeerde een meeuw vóór de hut dobberend de show te stelen, maar hij had de pech dat hij werd overtroefd door de Koninklijke Luchtmacht, die op dat moment een showtje voor ons kwam opvoeren met een aantal C-130H-toestellen …

Daarna besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en voor te stellen om toch ook nog maar even een kijkje te nemen in de Jan Durkspolder. Ook daar kwamen we niet voor niks, maar dat is voor later. Op dit moment geniet ik vooral na met eindelijk weer een soort van ‘gezonde spierpijn’ in mijn bovenbenen.

Een juffer en een libel

Om de afwisseling er wat in te houden, heb ik – tussen het maken van de slow motions van diverse insecten door – ook regelmatig even een foto gemaakt van een bezoeker in de tuin. Hieronder hangt op de linker foto een houtpantserjuffer aan de lange steel van de ijzerhard. Rechts zit een heidelibel op een zaaddoosje van de blauwe iris …