Na drie kansloze nederlagen op rij keert het Nederlands elftal vanmiddag roemloos en met stille trom huiswaarts …
Uithuilen en opnieuw beginnen, de oranjeprullaria kunnen voorlopig weer worden opgeruimd …
Mij krijgen ze niet gek, ik richt de blik vol goede moed al vast op het geel van de Tour de France …
Na de buien van vanmorgen komt de zon hier voorzichtig tevoorschijn, ik zal eens kijken of er in de tuin nog iets te beleven valt …
Eerlijk gezegd had ik toch al niet zoveel meer met dit Nederlands elftal en zijn bondscoach die onder het motto “Never change a losing team” tot vervelens toe blijft vasthouden aan ‘zijn’ systeem en ‘zijn’ spelers, maar nadat ik gisteravond dat stel multimiljonairs als zoutzakken over het veld heb zien lopen, kan ik de eerste dagen geen voetballen meer zien. Ik schakel over op het vermaarde bellen blazen, bellen blazen voor beestjes. En dit is de eerste deelnemer, Siebe Strontvlieg …
Siebe heeft zich gisteren met een bel met een doorsnede van 2 mm met gemak gekwalificeerd voor de tweede ronde van het toernooi. En kijk eens wat hij nu presteert … dat moet toch minstens een bel van 3,5 mm zijn …
Laten we deze poging nog eens in de herhaling bekijken … Jawel, kijk eens aan, het is zelfs 3,6 mm en daarmee gaat Siebe Strontvlieg ruim aan de leiding, want dit is een score die vandaag niet meer zal worden overtroffen. Of om met Mart Smeets te spreken: “Dit is een bel, die gaat nooit, nooit meer uit de boeken …” 😉
En weer is het een koude en natte dag, waarop we ons binnenshuis moeten zien te vermaken. Bij mooi weer was ik waarschijnlijk in de vroege ochtend naar de Leijen of zelfs naar Paesens-Moddergat gereden om Venus bij zonsopkomst voor de zon langs te zien schuiven. Met het oog op de weersverwachting heb ik dat echter toch maar niet gedaan, dit te meer daar ik de Venusovergang van 8 juni 2004 in volle glorie heb meegemaakt bij de Volkssterrenwacht Burgum …
In tegenstelling tot vandaag was het op 8 juni 2004 een stralende dag. Daarnaast vond de Venusovergang toen op een voor ons gunstiger tijdstip plaats. Op die dag heb ik rond 8:15 uur eerst vanuit onze tuin een paar foto’s gemaakt van Venus en de zon, vervolgens heb ik vanaf 10:50 uur tot 12:15 uur het eind van de overgang gevolgd bij de Volkssterrenwacht Burgum …
Vandaag zat dat er allemaal niet in. Toch was het laatste deel van de Venusovergang vanuit het uiterste noorden vlak na zonsopkomst nog aardig te zien. Onder andere op Ameland is vanochtend een mooie fotoserie gemaakt: Venusovergang zonsopkomst Ameland.
Terwijl de miezerige regen vanmorgen gestaag bleef neerdalen, heb ik me nog maar even op wat weercijfertjes gestort. Frans54 vroeg zich n.a.v. het logje over het weerbeeld van mei 2012 maandag af of de hoge gemiddelde temperatuur niet meer aan hoge minimumtemperaturen zou kunnen liggen dan aan de warmere laatste decade. Omdat ik vanmorgen toch niets anders om handen had, heb ik de gemiddelde minimum- en maximumtemperaturen in mei zoals ik die de laatste 10 jaar in ons tuintje heb geregistreerd even op een rijtje gezet …
Wat ik eruit haal, is dat de gemiddelde minimumtemperatuur in mei 2012 (8,4 ºC) onder het gemiddelde over de periode 2003-2012 (8,9 ºC) lag. De gemiddelde maximumtemperatuur in mei (18,0 ºC) lag echter boven het gemiddelde over de periode 2003-2012 (17,8 ºC). Frans zijn redenatie lijkt dus niet op te gaan, maar oordeelt u zelf. Ik sluit dit logje af met een paar fraaie druppels, waarin van alles te zien is …
Over deze druppelfoto’s nog even het volgende: in reacties wordt vaak gesproken over de reflecties die in een druppel te zien zijn. In de druppels op deze foto’s is er geen sprake van reflecties, maar van lenswerking. Je kijkt in beide gevallen door de druppel heen naar hetgeen erachter te zien is …
Het kan ook nooit eens normaal in dit land … Precies een week geleden was de maximumtemperatuur in ons tuintje 11,7 ºC, op dit moment pronkt er een maximum van 27,5 ºC op mijn weerstation …
Even voor de goede orde: ik klaag niet over het mooie weer, maar voor iemand met een defecte inwendige thermostaat is deze sprong in de temperaturen weer net wat teveel van het goede …
Daarom presenteer ik vandaag wat verkwikkende druppeltjes ter virtuele verkoeling. 🙂
Het was al weer enige tijd geleden dat ik me voor het laatst heb bezig gehouden met het fotograferen van druppels. Dat heb ik gistermiddag maar eens goedgemaakt …
Tussen de buien door heb ik mijn krukje een paar maal bij een druppelrijke plant in de tuin gezet …
Deze eerste serie heb ik gemaakt bij de lange, vrijwel voortdurend zacht heen en weer wiegende lange bladeren van de gele lis …
Het sneeuwklokje waarvan ik op 12 januari een foto maakte, heeft de winter niet overleefd, maar nu er voor het eerst sinds Nieuwjaarsdag weer eens dubbele cijfers op de thermometer zijn verschenen, zijn de overige sneeuwklokjes ook in rap tempo tot bloei gekomen …
Toen ik donderdagochtend bij een van de groepjes sneeuwklokjes neerknielde, zag ik dat er nog volop druppeltjes aan de bloemen en de blaadjes hingen. Tijd om het macrovoorzetlensje weer eens te benutten …
Die kleine, parelende druppeltjes geven de dappere voorjaarsbloeiers nog net wat extra’s. De zon liet helaas nog verstek gaan, zodat mooie schitteringen in de druppeltjes nog ontbraken. Dat is vandaag alweer anders, het zonnetje schijnt regelmatig, maar nu zijn er weer geen druppeltjes. En zo is er altijd wel wat …
Ik heb besloten om het hier vandaag maar eens simpel te houden …
I decided to keep it simple here today …
Twee druppels water, de schitteringen van de zon en een strakblauwe lucht … dat is alles … 🙂
Two drops of water, the brilliance of the sun and a clear blue sky … that’s all … 🙂
Wil je meer Skywatchfoto’s zien? Klik dan op het logo …
Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …
Prettig weekend! … – …Enjoy your weekend!
Afanja's Weblog 