Mist trekt over het land

Het liep tegen tweeën toen mijn ritje over het licht winterse Friese platteland op zijn eind liep. Vanuit het zuidwesten schoof op dat moment een mistveld over de weilanden dichterbij …

Op de nadering van het mistveld landde een groepje ganzen in het stuk land ten oosten van Earnewâld waar ik stond. Daarna viel er rust en stilte over het land, zoals dat eigenlijk hoort bij mist …

Ik reed nog een stukje verder. Aan het eind van de Alle Om Slachte (Google Maps) parkeerde ik de auto nog een keer om nog eens om me heen te kijken. Ik liet de ochtend nog even de revue passeren. Met achtereenvolgens een groepje reeën, een mooi uitzicht over de dunne ijsvlakte in de Jan Durkspolder, een goudhaantje dat niet wilde meewerken aan een fotosessie, een rond struinende ooievaar, een fijne ontmoeting met een torenvalk en tot slot een grote zilverreiger die een muis wist te vangen, was het een echt een prachtig ritje geweest. Tijd om naar huis te gaan …

Zilverreiger vangt een muis

Aan het eind van het landweggetje waarover ik reed, ben ik even gestopt om een overzichtsfoto te maken van een groep brandganzen en enkele kolganzen. Op de achtergrond staan hier en daar nog wat kieviten in het weiland …

Ik had daarna nog amper honderd meter op de Alle Om Slachte (Google Maps) gereden, toen ik wat verderop aan de linkerkant van de weg een grote zilverreiger langs een groepje kolganzen zag paraderen. Opnieuw liet ik de auto in de berm uitrollen, ditmaal kon ik door de geopende zijruit fotograferen …

Nadat de zilverreiger voorbij de laatste gans was, draaide hij zich om en begon hij aan de weg terug. Al na enkele stappen schoot zijn lange nek naar voren. Een moment later stond hij rechtop met een heftig spartelend muisje in zijn lange scherpe snavel …

Hij schudde het muisje een paar maal flink heen en weer, waarna hij zonder tegenwerking van belang toehapte. En weg was het muisje …

Tussen mist en molshopen

Via de Alle om Slachte en het Nonnepaed – meest gebruikelijke route – zette ik koers naar huis. Nog voordat ik aan de splitsing van beide wegen toe was, was er een witte vlek in de mist te zien …

Nadat ik rechtsaf geslagen was, kreeg ik de grote zilverreiger beter in beeld. Op één poot stond hij fier rechtop tussen hekkelafval langs de sloot en molshopen in de verte …

Een zuchtje wind liet zijn kuifje af en toe zachtjes heen en weer dansen, verder was er geen beweging waarneembaar …

Tútsje derop?

Onderweg naar de Jan Durkspolder zag ik maandagmiddag in een weiland aan de ‘Alle om Slachte’ een aantal paarden staan …

Ik liet de auto even in de berm uitrollen om een paar foto’s te kunnen maken. De meeste paarden stonden rustig te grazen aan de linkerkant van het boompje, een stukje naar rechts stonden nog een paar paarden …

Ik denk, dat het gevlekte paard ergens last van had en troost zocht bij de ander. Die wendde zich vervolgens naar het gevlekte paard … ‘Tútsje derop …?’ Kusje erop …?

In de kijker

Terwijl ik tussen Earnewâld en Oudega reed, kreeg ik een kijker in de kijker …

161122-1315x

Hij had een buizerd in de kijker. En ik ook, al zat hij eigenlijk wat te ver weg …

161122-1316x

Nieuwsgierig …? Wij …? Welnee!

Toen ik onlangs weer eens in een bedaard gangetje voort hobbelde over de Alle Om Slachte (Google Maps) tussen Earnewâld en Oudega, zag ik een lange rij jongvee lekker in het hoge gras liggen …
160602-1243x

Dat leek me wel een plaatje waard …, maar nog voordat ik uit kon stappen, kwam het hele spul in volle draf op me af rennen …

160602-1244x

Binnen luttele seconden stonden ze in een lange rij aan andere kant van de sloot naar me te kijken …

160602-1248x

Nieuwsgierig …? Wij …? Hoe kom je erbij …?     😉

160602-1246x

Gezellig samen in de wei

Tijdens mijn ritjes over het Friese platteland kom ik regelmatig over de Alle Om Slachte, een smalle landweg tussen Oudega en Earnewâld …

160223-1505x

Bij de S-bocht in die weg staan vrijwel altijd een paar pony’s in de wei. Als de gelegenheid zich voordoet, en dat is vooral bij mooi weer, stop ik daar wel eens even om een praatje te maken. Dan heb ik tenminste toch even wat aanspraak …

160223-1507x

De pony’s lijken dat over het algemeen ook wel gezellig te vinden, want zodra je bij het hek staat, komen ze meestal al snel naar je toe. Zodra duidelijk is, dat ik alleen maar praatjes te bieden heb en geen voer, wenden de dieren zich al gauw weer tot elkaar alsof ze willen zeggen: “Och heden, it is dy praatsjesmakker wer … en wer gjin fretten by him fansels …” Waarna ze hun heil weer elders in het weiland zoeken …

160223-1508x