Het liep tegen tweeën toen mijn ritje over het licht winterse Friese platteland op zijn eind liep. Vanuit het zuidwesten schoof op dat moment een mistveld over de weilanden dichterbij …

Op de nadering van het mistveld landde een groepje ganzen in het stuk land ten oosten van Earnewâld waar ik stond. Daarna viel er rust en stilte over het land, zoals dat eigenlijk hoort bij mist …


Ik reed nog een stukje verder. Aan het eind van de Alle Om Slachte (Google Maps) parkeerde ik de auto nog een keer om nog eens om me heen te kijken. Ik liet de ochtend nog even de revue passeren. Met achtereenvolgens een groepje reeën, een mooi uitzicht over de dunne ijsvlakte in de Jan Durkspolder, een goudhaantje dat niet wilde meewerken aan een fotosessie, een rond struinende ooievaar, een fijne ontmoeting met een torenvalk en tot slot een grote zilverreiger die een muis wist te vangen, was het een echt een prachtig ritje geweest. Tijd om naar huis te gaan …


























