Jetske bij de Shetlandpony’s

Na de lunch stelde Jetske voor om een stukje het natuurgebied de ‘Pettebosk’ aan de rechterkant van de weg in te lopen. Ze wilde even bij de Shetlandpony’s kijken. Ik besloot nog even in de auto te blijven zitten, de fotokuier bij de haven zat nog in mijn benen. Terwijl Jetske die kant op liep, richtte ik mijn camera op een blauwe reiger, die in de verte op de leuning van een bruggetje zat …

Jetske was intussen aangekomen bij de Shetlandpony’s die in de verte stonden te grazen. Toen ze er al enige tijd stond, ontdekten de pony’s haar. In een linie liepen ze zij aan zij op Jetske af, terwijl die er een groepsportret van probeerde te maken. Dat viel nog lang niet mee, want de pony’s bleven op haar af komen. Uiteindelijk bleef er weinig anders over dan de camera maar even te vergeten en de pony’s wat te kroelen …

Hier kun je zien hoe Jetske het heeft ervaren en deze foto’s heeft ze ervan gemaakt: Shetlandpony’s bij Earnewâld

Terug in de auto ontdekte Jetske na het instappen dat er het nodige aan onwelriekende fecaliën aan haar schoenen plakte. Vrijwel meteen stond ze weer buiten, schrapend over de weg en poetsend in de berm. Ik liet de auto intussen even flink doorwaaien …

Een gammele polderbrug

Ik neem jullie weer even mee terug naar de dag, waarop ik die reeën en hazen ontmoette. Dat gebeurde terwijl ik onderweg was naar de Jan Durkspolder. Omdat de reeën en de hazen niet van plan leken om weg te gaan, heb ik dat uiteindelijk zelf maar gedaan. Een minuut of tien later zag ik bij de Jan Durkspolder een tweede ‘bekende’ sprong reeën in het land achter een rietboer lopen …

Een stukje verderop heb ik de auto even stil gezet voor de gammele brug in de Westersânning. Ik had al eens vaker het plan opgevat om daar eens wat foto’s van te maken, maar het was er tot dusver niet van gekomen. Omdat het grijze en troosteloze weer van dat moment goed bij de huidige staat van de brug paste, heb ik er nu maar eens werk van gemaakt …

Omdat de vogelkijkhutten in de Jan Durkspolder en de uitkijktoren ‘Romsicht’ alle drie aan de andere kant van deze gammele brug staan, hobbel ik er nog regelmatig overheen. Een echt betrouwbare indruk maakt hij al lang niet meer, maar zo lang de vuilniswagen van de gemeente en het zware verkeer van en naar de gaswinlocatie aan het eind van de weg erover kunnen, zal hij ons Golfje ook nog wel houden …

Terwijl ik de brug van verschillende kanten fotografeerde, ontmoetten twee paar wandelaars elkaar aan de andere kant van de brug bij een hek. Daar bleven ze staan praten. Terwijl ik hen even later passeerde, sprak één van de vier wandelaars me aan …

“Hoe liket it, sil it hast wêze …?”
“Hoe no …?”
“Ik sei: dizze man stiet sa te fotografearjen, dy sil wol fan’e gemeente wêze …”

Nou nee, ik was niet van de gemeente, maar mijn nieuwsgierigheid was wel gewekt en dus bleef ik even staan praten. De gemeente schijnt al jaren geleden toezeggingen te hebben gedaan dat de brug vervangen zal worden. Maar zoals dat wel vaker gaat met overheden, gaat het ook hier niet erg vlot. Nadat we nog even hadden staan praten, nam ik afscheid om nog even een stukje de polder in te lopen …