Nog een laatste blik op de Waddenzee met zijn kernmerken palenrijen op verschillende plaatsen …
Pakweg 50 meter verderop dansten de hazen aan zee …
De hazen dansen aan zee
Tagarchief: dansen
Tot de dood ze scheidt
Het restant van de tak die al voor 2006 van de dikke boom was afgebroken, wordt door de natuur gestaag verder afgebroken …
Waar ooit die dikke tak in zijn geheel aan de boom zat, zit nu een gapend gat …
De stomp van de tak die recenter is geamputeerd ziet er ook niet echt gezond uit. Daar lijkt zich een zwammenkolonie te hebben gevestigd. Hoewel ze er aan doen denken, lijken het geen elfenbankjes te zijn. Ze zien er in ieder geval heel anders uit dan de elfenbankjes in onze tuin. Over wat voor zwammen het wel zijn, geeft Obsidentify geen duidelijkheid …
Diverse bomen zoals o.a. de beuk hebben het momenteel zwaar in ons veranderende klimaat. Veel bomen redden het niet en beginnen vanaf de bovenkant langzaam af te brokkelen, andere bomen worden noodgedwongen gekapt om gevaarlijk situaties door vallende takken te voorkomen. Hoe het met deze twee ook verder gaat, het lijkt me duidelijk dat ze elkaar tot steun zullen blijven tot de dood hen scheidt …
Terug bij de dansende bomen
De boswandeling waarover ik eerder deze week schreef, moest me terugbrengen naar de dansende bomen die ik in maart 2006 heb gefotografeerd. Met mijn langetermijngeheugen is nog altijd niet zoveel mis, want hoewel ik er sindsdien niet meer was geweest, liep ik er zo weer naar toe …
Ze staan er dus nog. Maar de jaren hebben hun tol geëist. Dansen zoals ze dat 17 jaar geleden deden, zit er niet meer in. Na de amputatie van één van zijn ooit zo machtige armen, kan hij haar niet meer zwierig omhoog werpen om haar vervolgens weer stevig op te vangen …
Het is nu echt schuifelen geworden. Maar ze hebben elkaar nog. Iets minder verstrengeld dan 17 jaar geleden staan ze nog heel innig samen aan de Beakendyk (Google Maps) …
Dansende bomen
Dirk publiceerde op zijn weblog deze week een foto van een paar verliefde bomen. Nu houd ik op zijn tijd wel van een geintje. Ik vond dat de bomen op Dirk zijn foto eigenlijk weinig verder kwamen dan onschuldig wat met blozende wangen tegen elkaar aan leunen. Het doet me aan de eerste ‘kealleleafde’ of ‘kalverliefde’ denken. Wel lief hoor, maar het stelt weinig voor en erg lang duurt het vaak niet …
Maar ze deden me wel denken aan een paar andere bomen. Het was maart 2006, toen ik dit stel ergens langs de Beakendyk in het bos tussen Siegerswoude en Bakkeveen zag staan. Ik was meteen gefascineerd door dit koppel. Innig verstrengeld stonden ze daar vlak naast het fietspad. Nadat ik deze fotoserie van ze had gemaakt, vervolgde ik mijn wandeling. Ik was nog maar nauwelijks op weg, of er liep een rilling over mijn rug. Ik wendde mijn hoofd nog eens in hun richting … ze leken echt te dansen …
Ze waren in 2006 duidelijk al op leeftijd. Weer, wind en natuur knaagden al flink aan hun bestaan als stel. Ik weet waar ze 17 jaar geleden ongeveer stonden. Zouden ze er nog steeds staan? Ik vrees het ergste, maar misschien ga ik binnenkort ter plekke eens op verkenning …
En Pepijn dan …?
Nu Tijmen hier vier dagen achtereen in het middelpunt van de belangstelling heeft gestaan, zal menige vaste bezoeker zich wellicht afvragen waar Pepijn is gebleven. Wel, terwijl Tijmen en ik door de Friese natuur struinden, had Pepijn een prima middagje met beppe bij de kinderboerderij. Toen ik ’s avonds aan Aafje vroeg of ze nog foto’s had gemaakt bij de kinderboerderij, keek ze me aan alsof ze water zag branden …
“Waarmee dan …?” luidde haar reactie: “ik heb toch geen camera …”
“Ik dacht dat jij op je verjaardag een iPhone had gekregen,” repliceerde ik.
Tja, dat daar een prima camera in zit om kinderboerderijkiekjes te maken, daar had Aafje even niet aan gedacht …
Hoe dan ook, Pepijn had zich uitstekend vermaakt bij de kinderboerderij. En ook op zondag heeft hij zich geen moment verveeld, hij ging zoals zo vaak weer volledig op in zijn spel met de autootjes …
Zodra hij in de gaten kreeg dat hij op de foto kwam, zette hij het lachend op een lopen …
“Nee pake, nu even niet … ik heb het veel te druk …” 🙂
Dansende pony’s
Vanmiddag heb ik een heerlijk rondje gereden door het weidegebied ten westen van Drachten. Ik had gehoopt wat weidevogels te kunnen fotograferen, maar dat viel nog vies tegen. Het is van tweeën één: òf er zijn nog maar weinig weidevogels teruggekeerd, òf ik heb mijn route langs de verkeerde weilanden laten voeren. Ook zonder weidevogels werd het gelukkig een mooi ritje met enkele tussenstops en twee korte fotokuiertjes …
Mijn laatste tussenstop was bij Earnewâld (kaartje Google Maps). Behalve ooievaars heb ik er een paar imkers in actie gezien, de foto’s daarvan zullen eerdaags wel volgen als de bult op mijn hoofd als gevolg van een venijnige bijensteek is afgezakt. Voordat ik werd gestoken, heb ik een tijdlang zitten genieten van een paar pony’s die duidelijk de voorjaarskolder in de kop het hoofd hadden …
Regelmatig deden ze even een dansje met elkaar, om vervolgens weer een tijdje samen als dollen door het stukje land te hollen …
Steevast kwam er vervolgens weer een moment, waarop ze een rondedansje voor me opvoerden …
Het was werkelijk een geweldig showtje …
Uiteindelijk keerde de rust voor langere tijd terug, toen het olijke tweetal samen ging staan smoezen achter de rug van een paar andere pony’s, die al die tijd rustig hadden staan grazen alsof er niets aan de hand was. Ik had zo’n vermoeden dat dat nog wel eens zou kunnen veranderen, maar dat heb ik niet meer afgewacht …
Afanja's Weblog 