De fotosessie met de ooievaar duurde bijna een half uur, en zeker de helft van die tijd stond mevrouw ooievaar daarbij op één poot …
En het was heus niet zo, dat ze alleen keurig rechtop bleef staan om te poseren …
Nee, integendeel: het huishoudelijk werk en de opvoeding van de jeugd gingen ondertussen gewoon door, en ook dat deed ze, terwijl ze rustig op die ene poot bleef staan …
Totdat één van haar jongelingen blijkbaar wat al te opstandig werd en even tot de orde geroepen moest worden …
Pas toen ze hem even flink de oren leek te wassen, zette ze ook haar tweede poot weer in het nest …
De jongeling leek nog even heftig te protesteren tegen de vermaning die hij zojuist voor het oog van de camera had gekregen …
Toen mevrouw ooievaar zich daar duidelijk niets van aantrok en haar kroost bleef negeren, keerde de rust uiteindelijk terug …
Er lijkt in elk geval pit in de volgende generatie te zitten, dat biedt weer hoop en vertrouwen voor de toekomst … 😉
Terwijl ik mijn blik over het licht besneeuwde weiland achter de tractor liet glijden, zag ik behalve de lijnen die door het freeswerk waren ontstaan, ineens nog iets … Kijk maar eens goed, er scharrelden vier goed gecamoufleerde ooievaars in het weiland rond …
Afanja's Weblog 