Toen ik zwaan PP91 hier een paar dagen geleden introduceerde schreef ik al, dat we deze af en toe zo fier voorwaarts stappende zwaan nog terug zouden zien. Wel, vandaag is het zo ver …
Veel gelegenheid om zo fraai en rustig rond te stappen, kreeg PP91 niet. Al vanaf het moment dat de twee zwanen in de sloot landden, werd PP91 op de huid gezeten door de andere zwaan. Ik kreeg dan ook al snel het idee dat het levenspartners waren. Half vliegend, half rennend stoven ze verschillende keren over land en water achter elkaar aan. Tussendoor werd af en toe een korte pauze ingelast om op adem te komen …
Tot een amoureus samenzijn van de twee kwam het niet, daarvoor moest ik me na verloop van tijd op een ander koppel richten. Maar dat is voor overmorgen …
De ene zwaan was nog maar net opgestegen, of een aantal anderen maakte zich al klaar om de landing in te zetten. Ze kwamen vanuit noordelijke richting en landden in een sloot ter hoogte van de zuivelfabriek …
Eén van deze zwanen droeg een gele halsband met het nummer PP91. De Zwanenwerkgroep van de vereniging Avifauna Groningen doet langjarig onderzoek naar de aantallen, verspreiding en trends in de populatie knobbelzwanen. Een aantal knobbelzwanen heeft in het kader van dat onderzoek behalve een gekleurde ring om een poot ook een gele halsband gekregen. Deze nummers zijn op afstand gemakkelijk af te lezen met een verrekijker …
Met tot dusver een gemiddelde temperatuur van 5 ºC is het een tamelijk modale maand maart. Dat was drie jaar geleden wel even anders, toen kwam de gemiddelde temperatuur uit op 1 ºC. Op 13 maart 2013 trof ik bij een temperatuur van ruim 4 graden in De Deelen een grauwe gans aan, die nogal worstelde met het ijs dat de petgaten toen nog bedekte …
Dit jaar stond ik daar op 12 maart ook weer even aan de waterkant en opnieuw zag ik vlak bij het boothuis van Staatsbosbeheer een paar grauwe ganzen. Bij een temperatuur van ruim 10 graden lieten ze zich op die dag rustig voort dobberen op het water …
Thuis gekomen zag ik, kijkend naar de halsband LCZ, dat het om dezelfde ganzen ging die ik hier drie jaar geleden ook heb gefotografeerd en gefilmd. Ik denk, dat we daarmee vast kunnen stellen, dat de zorgen die drie jaar geleden werden geuit over de halsband overbodig zijn …
Ik sluit af met het filmpje dat ik drie jaar geleden maakte over het geworstel van gans LCZ …
Nadat de beide grauwe ganzen uit zicht waren verdwenen, lag het bevroren petgat in De Deelen er weer stil en verlaten bij. Dat stelt mij in de gelegenheid om even een paar opmerkingen te maken over de halsband van een van de ganzen. Op de website van Vogelonderzoek Nederland Sovon is te lezen dat die banden al ruim 20 jaar worden gebruikt: “In Nederland zijn in de periode 1990-2009 op bijna 30 plaatsen in totaal ruim 2.500 Grauwe Ganzen met een halsband gemerkt. Al deze ganzen behoren tot de Nederlandse broedpopulatie. In de zestiger jaren was de Grauwe Gans in Nederland niet alleen een erg zeldzame, maar ook een welkome broedvogel. Plaatselijk werd de soort zelfs uitgezet in een poging een broedpopulatie te laten vestigen. Sinds de jaren zeventig is er sprake van een snelle toename van het aantal paren en in de afgelopen jaren is het zelfs één van de snelst toenemende broedvogelsoorten in Nederland.”
Ik heb begrepen, dat ervoor is gekozen om naast ringen om de poot ook halsbanden te gebruiken, omdat die vanaf grotere afstand beter af te lezen zijn dan de ringen om een poot. Het voordeel daarvan is, dat het ook voor leken als ondergetekende makkelijker is om waarnemingen door te geven. Voor de gans lijkt zo’n halsband me allerminst een aanwinst om jaloers op te zijn, maar er zal wel over nagedacht zijn, neem ik aan. Mijn waarneming van grauwe gans LCZ heb ik intussen ingevoerd op de website www.goosetrack.nl …
Terwijl ik daar wat op de oever van het bevroren petgat stond te mijmeren, zag ik na enige tijd vanuit een ooghoek dat gansje LCZ zich bij het boothuis opnieuw waggelend, schuifelend en glijdend op het dunne ijs waagde …
Plotseling hoorde ik een beschaafd, maar niet te missen ‘krak’ …
Dat was het sein om de camera maar even in de videomodus te zetten, zodat ik kon vastleggen hoe LCZ zich uit het wak werkte …
Uiteindelijk waggelden ze gezellig samen de vaste wal op.
Twee grauwe ganzen zochten een goed heenkomen, toen ik vorige week woensdag aan het begin van de middag uit de auto stapte op het parkeerterreintje bij De Deelen. Waggelend gingen ze op weg naar het dichtstbij gelegen petgat …
Na drie nachten met matige vorst lag er nog een laagje ijs op het petgat. Erg dik kon het niet zijn, maar hoewel het af en toe flink kraakte, leek het ijs toch sterk genoeg te zijn om de twee ganzen te kunnen dragen …
Kort tevoren was er een bui met een mengeling van hagel en natte sneeuw overgekomen, daardoor lieten de ganzen fraaie sporen achter in het matte en natte laagje deels gesmolten winterse neerslag …
Nadat ze een tijdje over het ijs hadden gescharreld, leek het koppeltje samen een tijdje te genieten van het uitzicht en de idyllische rust die op en rond het petgat heerste …
Terwijl één van de ganzen alweer op weg was naar de wal, bleef de ander nog enige tijd staan …
Maar uiteindelijk waggelde ook LCZ glibberend en glijdend weer terug in de richting van het boothuis …
Afanja's Weblog 