Op heterdaad betrapt!

We hebben de afgelopen jaren al van alles geprobeerd in de strijd tegen slakken in de tuin. We zijn ooit begonnen met slakkenkorrels, maar dat stond ons al snel tegen en het leek niet echt te helpen. Daarna werd er kattengrit rond de voet van planten gestrooid. Toen ook dat geen succes bleek, heeft Aafje het geprobeerd met koperdraad . Ook dat leek geen slak ervan te weerhouden om zich tegoed te doen aan de hosta’s …

Nadat we in het najaar van 2023 aaltjes hadden uitgezet in de tuin, die de eitjes van slakken opvreten, leek het er in het voorjaar lang op, dat het in onze tuin meeviel met de slakkenvraat. De aaltjes leken hun werk goed te doen. Bovendien werd er ook wel eens een slak gevangen door een van de broedende merels in de tuin. In de loop van de zomer begon het beeld echter toch wat te veranderen. Enkele planten takelden zienderogen af …

Vorige week vrijdagochtend werd mijn aandacht getrokken door een roodbruine vlek in de hosta bij de vijver. Toen ik mijn blik erop gefocust had, zag ik dat het een flinke rode wegslak was, die onze hosta zienderogen liet verdwijnen. Op heterdaad betrapt!

Met frisse tegenzin heb ik hem er met blad en al uitgetrokken. Eigenlijk had ik hem ook zijn gang kunnen laten gaan, want van de betreffende hosta is intussen hoegenaamd niks meer over. Maar ik vertik het om ze te laten winnen. Volgend jaar maar weer iets nieuws bedenken. Iemand nog tips …?

Een leliehaantje op de hosta

Toen ik in de laatste week van augustus weer eens een kleine rondgang met de camera door de tuin maakte, werd mijn aandacht getrokken door een klein opvallend vlekje op het blad van een van de hosta’s. Het was een leliehaantje, een mooi maar vervelend plaagdiertje. Leliehaantjes vreten grote gaten in de bladeren van planten uit de leliefamilie. De gaten in de bladeren van onze hosta zijn echter zoals altijd vooral te wijten aan slakken …

Na zonneschijn …

Na de zon van de afgelopen dagen volgde al snel weer regen. Daarom begin ik de week maar met wat kleine druppels die ik vanmorgen heb gefotografeerd op de tweede hosta, die achter in de tuin staat …

Druppels op de jonge hosta

Nadat het hier donderdagavond en -nacht lekker had doorgeregend, ben ik vrijdagochtend de tuin in gegaan om weer eens wat druppels te fotograferen. Vooral de nog maar piepjonge bladeren van de tweekleurige hosta naast de vijver hadden hun werk als druppelvanger weer goed gedaan …

Ik wens jullie allemaal een goed, zo mogelijk zonnig en droog Paasweekend.

Tuinvaria – flora

Vandaag hebben we eindelijk weer eens wat langere tijd zon in de tuin. Met een graad of tien was het net wat te fris om genoeglijk koffie drinken in de tuin, maar voor een fotorondje was het vanmorgen prima weer. De meeste planten takelen momenteel zienderogen af, maar er staan toch ook nog een paar mooi te pronken. Deze mooie jongen staat centraal in de tuin. Ik ben niet meer zo van de namen, maar kan dit de Hemelsleutel of Sedum telephium zijn …?

Aan het begin van de zomer kregen we van de kinderen een hanging basket, waar onder andere een Fuchsia of Beltsjeblom in zit, die de hele zomer volop heeft gebloeid. En ook nu nog verschijnen er regelmatig nieuwe bloemen. Het enige nadeel ervan is dat hij boven de vijver hangt. Gedurende de hele zomer heb ik regelmatig bloemetjes opgevist. Nu ook het blad van de bomen komt, heeft Aafje vorige week het net maar weer over de vijver gedrapeerd. Ook ons vijvervrouwjte zit er nu weer warmpjes bij …

Bij de pindakaas hangen wat mooi verkleurende bladeren van een van de druiven. Meer naar achteren staat de herfstaster met mijn gele en lila tinten te pronken. De hosta’s vertonen het vertrouwde beeld van steeds groter wordende gaten in de van groen naar geel verkleurende bladeren …

Helemaal achterin de tuin naderen ook de langzaam roestbruin kleurende bladeren van de varens het einde van hun jaarlijkse cyclus. Over een half jaar zullen ze hun dan weer frisgroene bladeren weer op sierlijke wijze ontrollen …

Druppels op de hosta

De afgelopen dagen is er eindelijk weer wat regen gevallen. Met in totaal amper 15 mm zijn natuur en landbouw er nog niet echt mee geholpen, maar het stelde mij wel in staat om een oude liefhebberij weer eens op te pakken …

Het fotograferen van druppels vind ik nog altijd een uitdaging. En met het afnemen van de kracht in mijn benen en handen die er ook niet stabieler op worden, wordt die uitdaging eigenlijk alleen maar groter. Bij de minste of geringste trilling is een foto mislukt, want druppels zijn alleen mooi als ze echt strak op de foto staan.

Tussen de buien door heb ik mijn camera gistermiddag weer eens op de druppels van één van de hosta’s gericht. Dankzij een vetlaagje zijn vooral de jonge bladeren van de hosta erg dankbare planten voor druppelfotografie. De druppels liggen er als mooie ronde glazen knikkertjes op …