Ik liet de bloemen met de bladluizen achter me en vervolgde mijn zoektocht naar fotogenieke plekjes op en in de nog licht bedauwde bloembladeren …

Het duurde niet lang voordat ik andermaal leven aantrof op de bloemen, ditmaal betrof het een nijvere mier. Hij was duidelijk op zoek de kleine kudde melkvee die ik in het vorige blogje op één van de andere bloemen had aangetroffen. Ja, dat wisten jullie misschien niet, maar mieren melken bladluizen …

Hij zou ze straks wel vinden, vermoedde ik, zo groot waren de afstanden hier niet. Zelf gaf ik me nog even over aan het dromerige sfeertje onder de met dauwdruppeltjes bedekte bloemblaadjes …

Aafje meldde een uurtje later dat ze een lieveheersbeestje op de helleborus had gezien. Het is dus voor de mier te hopen dat hij de bladluizen snel heeft gevonden, anders heeft het lieveheersbeestje ze waarschijnlijk voor zijn neus weggekaapt.