Tagarchief: mem

80 jier freonskip

Geplaatst op door

Na een bijzondere week kunnen we terugkijken op een mooi compact en persoonlijk afscheid van mem gisteren. Hoewel er niet veel sneeuw meer lag tijdens de laatste rit naar het crematorium, zorgde dat witte laagje toch voor een bijzonder sfeertje. Mem zou het mooi gevonden hebben, want ze vond het vooral de laatste jaren zo lekker licht als er wat sneeuw lag …

mem op de lagere school

Na een leven van bijna 89 jaar zijn er maar weinig vrienden en familieleden over, maar het was fijn om de mensen die er wel waren even te zien en te spreken. Wat me echt heeft getroffen, was de aanwezigheid van mem haar hartsvriendin vanaf de lagere school.

In een fotoalbum dat mem ongeveer drie jaar geleden nog heeft samengesteld, vond ik gisteravond deze foto’s van de lagere schooltijd. Hoewel mem zelf niet meer mobiel was, is de vriendin haar tot voor kort blijven bezoeken. Kijk ze op de foto hieronder ruim 80 jaar geleden eens lief hand in hand staan …

Klaasje en mem - ruim 80 jaar vriendschap

Veel mooier kan ik deze serie niet afsluiten.

Van mem tot mij

Geplaatst op door

Mem groeide na de oorlogsjaren uit tot een gezonde jonge meid. Na de lagere school ging ze naar de huishoudschool, waarna ze aan het werk ging bij Douwe Egberts in Joure. Met enkele van haar vriendinnen uit die tijd heeft ze nog tot voor kort contact gehouden …

mem op een motor
mem de hond
mem nog eens met een vriendin
mem op de huishoudschool
mem met twee vriendinnen
mem met een vriendin

Zoals dat gaat, raakte mem in de jaren 50 op vrijersvoeten. Ze leerde een gerenommeerd fietser en koemelker kennen, die aan de andere kant van het Tjeukemeer woonde …

heit op de fiets met een zaag
heit aan het melken
heit giet de melk in een melkbus
heit op de fiets

Nadat de verkering tussentijds een tijdlang uit was geweest, stapten heit en mem in september ’57 in het huwelijksbootje …

heit en mem op weg naar het gemeentehuis
heit en mem aan de borrel

Een klein jaar later zag ik als eerste zoon het levenslicht. Op de foto hieronder zit ik met mem in tuin bij ons huis aan de Commissiepolle in Echten …

mem en ik in de tuin in Echten

De rest is geschiedenis …

Het meisje met de zwanen is niet meer

Geplaatst op door

Nadat mem de afgelopen twee weken heel moedig en standvastig alle levensverlengende medicatie heeft geweigerd, is ze intussen op haar eindstation aangekomen. Sinds maandagavond hebben we als kinderen beurtelings gewaakt bij haar bed. Gistermorgen was het even moeilijk, omdat ze weer veel pijn had en onrustig in bed lag. Kort nadat de pijn- en slaapmedicatie goed was ingesteld, werd mem rustiger. Afgelopen nacht is ze om 4:30 uur rustig ingeslapen, terwijl mijn zuster aan haar bed zat.

Het meisje met de zwanen – op de foto’s hieronder in de bloei van haar leven – is niet meer. Het is goed zo …

Een jonge vrouw staat aan de kant langs een vaart waar vier zwanen zwemmen. De jonge vrouw voert de zwanen brood.
Een jonge vrouw zit aan de kant langs een vaart waar een paar zwanen zwemmen. De jonge vrouw voert de zwanen brood.

Naderend afscheid

Geplaatst op door

Wat een prachtig begin van de nieuwe week gisteren. De hele dag volop zon en een temperatuur rond de 10 graden. Maar eerlijk is eerlijk, ik had in deze tijd van het jaar liever -10°C gehad.

Hoe dan ook, het rietland bij de Leijen lag er glanzend bij. Maar de fier heen en weer wuivende pluimen hadden hun langste tijd daar gehad. De rietmaaier stond al klaar, eerdaags komen de rietsnijders en zullen de pluimen vallen …

glanzend riet bij de Leijen

Intussen heeft ook mem – dat is Fries voor moeder– op 88-jarige leeftijd haar langste tijd gehad. Ze is klaar met het leven, ze wil niet meer en ze kan niet meer. In overleg met de verpleeghuisarts heeft ze in onze aanwezigheid besloten al haar levensverlengende medicijnen te weigeren …

in zon en wind wuivende rietpluimen
in zon en wind wuivende rietpluimen

Hoe het precies zal verlopen valt moeilijk te zeggen, maar mem haar laatste reis zal vast niet lang duren. Als ik de komende tijd wat minder of tijdelijk niet actief ben in Weblogland en op Bluesky, dan weten jullie even waar dat door komt …

glanzend riet bij de Leijen

Bosyacinten in ’t groen

Geplaatst op door

De koude aprilmaand lijkt tot gevolg te hebben gehad, dat onze tuin er de laatste tijd tamelijk saai en somber uit zag voor de tijd van het jaar. Pas sinds enkele dagen schieten de boshyacinten tussen het groen omhoog om weer wat kleur in de tuin te brengen…

boshyacinten in de tuin in een was van jong groen

In het weekend heb ik er eens wat foto’s van gemaakt. Het kan aan mij liggen, maar ik heb het idee dat de boshyacinten in onze tuin dit voorjaar wat iel zijn gebleven. De meesten lijken weinig bloemetjes te hebben op lange stelen. …

boshyacinten in de tuin
boshyacinten in de tuin
boshyacinten in de tuin in een was van jong groen
boshyacinten in de tuin in een was van jong groen

Ik draag de bloemetjes op aan de stoere jonge blom op de motor op de foto hieronder. Ze wist het toen nog niet, maar een jaar of wat later zou ze mijn moeder worden. Ze viert vandaag haar 88e verjaardag …

boshyacinten in de tuin in een was van jong groen

Leegte

Geplaatst op door

Na een paar rare weken in Huize Afanja word ik vandaag geplaagd door een soort leegte en plaatsvervangende vermoeidheid …

Oktober vorig jaar kwam mijn moeder na een val in het ziekenhuis terecht. Zodra ze daar weer was opgekalefaterd, kreeg ze een kamer op de Afdeling Revalidatie in een zorg- en verpleegcentrum in Drachten. Daar werd al snel duidelijk dat het niet meer zou lukken om nog zelfstandig te wonen. Drie weken geleden kreeg ze onverwacht snel te horen, dat er een kamer voor haar beschikbaar zou komen in een ander verpleegcentrum in Drachten. En intussen is ze met vereende krachten van mijn broer, mijn zus en Aafje al verhuisd ook, en ze zit daar prinsheerlijk. Door Aafje werd ik daarbij in fysieke zin steeds uit de wind gehouden, meer dan wat administratieve hand-en-spandiensten heb ik daar eigenlijk niet aan bij hoeven dragen. Maar het houd je wel bezig …

Een week geleden kwam daar het plotselinge overlijden van Joep bij. In aanloop naar zijn afscheid heb ik weinig meer kunnen doen dan wat oude foto’s bij elkaar zoeken. Vooral het verdriet van Nils, maar ook dat van Marianne en de beide jongens was en is groot. Maar ze hebben Joep een mooi, intens en waardig afscheid bezorgd. Vandaag is het even tijd voor rust en leegte, de rest komt nog wel …