Bij de brug in de Peelrug

Ik was al lang niet meer op de Peelrug (kaart OpenStreetMap) geweest, enige tijd geleden kwam ik er weer eens langs. Een kilometer ten oosten van de locatie waar ik 10 jaar geleden van begin tot eind de bouw van de Peelrugtunnel heb gevolgd, heb ik ditmaal wat foto’s gemaakt van de brug in de Peelrug bij Petersbrug …

De eerste brug over de Opsterlandse Compagnonsvaart bij Petersburg werd geslagen in 1789 tijdens de periode van de veenexploitatie in deze streek. Nadat de Opsterlandse Compagnonsvaart was gegraven was er behoefte aan oversteekplaatsen …

In de loop van de 19e eeuw zijn meerdere bruggen in de omgeving vernieuwd. Of en wanneer deze brug in de Peelrug is vervangen of vernieuwd, heb ik niet kunnen achterhalen. Wat ik wel weet, is dat dit gemeentelijk monument nog steeds volledig op handbediening werkt …

De brug kan in principe dus 236 jaar oud zijn. In die tijd was het leven net wat kalmer en minder gehaast dan tegenwoordig. Bij de brug in de Peelrug gaat het echter nog ongeveer in hetzelfde tempo als in 1789. Kijk maar eens naar het openen en sluiten van de brug …

Toen de wind was gaan liggen

Vorige week hadden fotomaatje Jetske en ik afgesproken om zo mogelijk gisteren naar het Wad te gaan. Omdat er de hele week een koude noordoostelijke wind stond, leek het me echter beter om het frisse Wad nog maar even uit stellen. Daarom besloten we donderdagavond om naar het Fochteloërveen te gaan. Toen vrijdagochtend de wind was gaan liggen, besloten we echter toch maar naar het Wad te gaan. Ja, wij kunnen dat. En dus begonnen we ons uitstapje gistermorgen even na elven bij het zeemijn-monument ten oosten van Peazens-Moddergat (OpenStreetMap)

Bij aankomst zagen we niet ver het monument een dood schaap liggen. Zodra we uitstapten, begon het dier echter met zijn poten te bewegen. “Kijk nou,” zei Jetske, “hij leeft nog.” Hij was waarschijnlijk omgerold op de dijk, waarna hij hulpeloos op zijn rug was blijven liggen. Samen hebben we hem weer op zijn pootjes gezet, waarna hij binnen de kortste keren weer op de kruin van de dijk stond …

Daarna begonnen we aan ons tochtje naar het Wad. Whilly had het even moeilijk met één van de vee-roosters, maar op de klim naar de kruin van de dijk lieten we Jetske ruim achter ons. Genietend van het eerste uitzicht over het Wad, werd ik meteen de zilte geur gewaar, toen ik daar op Jetske wachtte …

Gezellig pratend, wijzend en fotograferen begonnen we aan de ca. 1,5 km lange strekdam langs de Peazemerlânnen. Op de kop van de dam (OpenStreetMap) hebben we bijna aan het eind van de wereld onze broodjes gegeten. Het was heerlijk! En alsof het zo was afgesproken, stak er een noordelijk windje op, toen we aan de terugweg begonnen …

Moe, maar voldaan, zit ik nu enkele honderden foto’s te sorteren. De komende tijd zal ik daar het e.e.a. van laten zien. Om ook tijd en energie te houden voor natuur, landschap en het mooie actuele weer, zal ik dat zonder al teveel tekst doen. Ik geniet van het mooie weer en ik wil van alles, maar om op de been te blijven moet ik hier en daar keuzes maken …

Mooi weekend allemaal!

Bevrijdingsdag 2025

Traditiegetrouw ben ik deze frisse, maar zonnige Bevrijdingsdag begonnen met een fotoserie van de doortocht van Keep them Rolling. Daarvoor had ik een mooi rustig plekje langs de zuidelijke route van de tocht gevonden tussen Opeinde en Drachten …

Rond 11:00 uur trok er een kolonne van ongeveer 50 oude legervoertuigen over de Kletten richting Drachten. Ik geloof niet dat er ooit eerder op een dag zo vaak naar me gewuifd is …

Nadat het laatste voertuig was gepasseerd, ben ik naar de zuidkant van Drachten gereden om de kolonne daar nogmaals te laten passeren, maar dan vanaf de andere kant van de weg. Het was mooi om te zien, dat er tijdens het wachten verschillende keren een jong gezin stopte bij het monument voor ‘Een vergeten ramp’ van 3 februari 1945 …

Even over twaalven zag ik de lange stoet legervoertuigen opnieuw wuivend aan me voorbij trekken. Jammer genoeg reed de laatste nog levende Canadese bevrijder van Fryslân, de100-jarige Jim Parks, mee in de westelijke route door Sneek, waar hij naar verluidt weer hartelijk werd toegejuicht. Parks trekt dit jaar voor de zesde keer door Fryslân. Hij en Fryslân hebben elkaar voorgoed in het hart gesloten …

Nadat de bezemwagen was gepasseerd, was het tijd om eens huiswaarts te gaan om een hapje te eten. Bevrijdingsdag 2025 was wat mij betreft goed begonnen …

Tot slot nog een kort nawoord

Aafje heeft me gevraagd iedereen heel hartelijk te bedanken voor de mooie en lieve reacties naar aanleiding van ‘De oom die ik nooit heb gekend’. Gisteravond kon ze voor het eerst een bloemetje leggen op de gedenksteen voor oom Ate bij de nieuwe groep oorlogsmonumenten op het Kiryat Onoplein in Drachten ..

Thundering through the clear sky

Tijdens de vaarexcursie door de Alde Feanen kwamen we begin april langs een bijzonder monument …

In de nacht van 4 op 5 september 1942 stegen vanaf vliegveld Syerston in Engeland 251 bommenwerpers op. Eén daarvan, de Lancaster R5682, werd boven de Waddeneilanden neergeschoten. Het vliegtuig stortte vervolgens neer in de Alde Feanen, vlakbij Warten. Van de zeven bemanningsleden wisten vijf met een parachutesprong te ontsnappen …

Eén van hen overleefde dit niet, de overige vier mannen werden krijgsgevangen gemaakt. Van de inzittenden werd later één lichaam gevonden, dit was de piloot Peter Joslin. Hij ligt ligt even verderop in Warten begraven. De laatste persoon, staartschutter Francis Cooper, bleef na de crash vermist …

Op de plek waar de Lancaster neerstortte is een permanente herdenkingsplaats gecreëerd: ‘De Zwaluwhaven’. Deze 32 meter lange muur, ontworpen door landschapsarchitecte Nynke Rixt Jukema, heeft 251 gaten voor oeverzwaluwen. De zwaluwhaven verbeeldt het verhaal van de jonge vliegeniers. Ze vochten voor onze vrijheid en vlogen op 4 en 5 september 1942 naar Bremen om daar vliegtuigfabrieken te bombarderen …

Het aantal gaten komt overeen met het aantal gevechtsvliegtuigen dat in de nacht van 4 op 5 september 1942 opsteeg. Het aantal meters van de muur komt overeen met de lengte van de Lancaster. Van de 251 gaten zijn er 12 dichtgemaakt. Twaalf vliegtuigen, die die nacht in 1942 opstegen, kwamen niet terug …

De Zwaluwhaven is op 15 april 2018 geopend. Dat is niet zomaar een datum, het is de officiële datum waarop Fryslân bevrijd werd in 1945. Bij de onthulling van het monument waren 39 nabestaanden van de piloten en bemanningsleden aanwezig. Sinds 15 april 2018 is ook een tentoonstelling te zien over de Lancaster en de Zwaluwhaven in Earnewâld (de Stripe 12a, achter het Skûtsjemuseum) …

Een kleine luchtwachttoren

In de jaren 50 en 60 stonden er in ons land 138 luchtwachttorens. Het waren uitkijkposten van het Korps Luchtwachtdienst. Zij speurden in het begin van de Koude Oorlog het Nederlandse luchtruim af naar laagvliegende Russische vliegtuigen, omdat de radarapparatuur indertijd nog niet geschikt was om snelle, laagvliegende vliegtuigen te kunnen signaleren. Een mooie bewaard exemplaar is de oude luchtwachttoren 6H3 aan het Huningspaad aan het IJsselmeer bij Oudemirdum (OpenStreetMap) …

Omgeven door prikkeldraad en verschuild tussen de bomen stond er van 1954 tot 1968 ook een luchtwachtpost aan de Gariperwei net buiten Oudega (Sm). De toren werd gebouwd in de Koude Oorlog tussen de NAVO en het Warschaupact onder leiding van de Sovjet-Unie. De toren werd in 1968 afgebroken en haar geschiedenis was in het dorp nauwelijks bekend …

Op 17 november 2023 is een monument onthuld als aandenken aan de uitkijkpost. Het monument is opgebouwd uit oude betonnen prefab-elementen van de toenmalige luchtwachtpost, die werden teruggevonden in een tuin. Nadat de uitkijktoren van 7.32 meter werd afgebroken, werden de betonnen elementen door dorpsbewoners gebruikt voor bijvoorbeeld tuinafscheidingen, funderingen en bloembakken …

Een paar daarvan werden teruggevonden en die zijn verwerkt in het monument. De ijzeren palen, die in het monument zijn gebruikt, staan voor de ijzige sfeer in die tijd. Ontwerper Sytze Bruinsma uit Garyp heeft er een mooi monument van gemaakt. Het gedenkteken is mede mogelijk gemaakt door financiële hulp van het Iepen Mienskipsfûns en de gemeente Smallingerland …

Bij It Fiskershúske

Nadat Jetske zich bij me had gevoegd en we samen nog even op het bankje hadden zitten praten over onze ervaringen, werd het tijd om de trap af te dalen. Daarbij ben ik deze keer voorbij gelopen aan het Vissersmonument zonder het te fotograferen …

Om de een of andere reden vind ik dit geen fijn lopende trap. Maar Jetske had er ditmaal nog meer moeite mee. Zij had deze trap uitgekozen om de schokbestendigheid van haar nieuwe cameratas op wieltjes te testen …

Recht tegenover de trap staat museum ‘It Fiskershúske’. Dit is een museumcomplex van een aantal oude, nog origineel ingerichte visserswoningen …

Nu het er stil en leeg was konden we daar in het voorbijgaan nog mooi even een paar plaatjes van schieten. Dat bracht tevens met zich mee dat we het zonder coffee to go moesten stellen …

– wordt vervolgd

‘Freonen foar altyd’

Vandaag, 4 mei, is de Nationale Dodenherdenking in Nederland. Alle burgers en militairen die sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog (10 mei 1940) in oorlogssituaties of bij vredesoperaties in Nederland of waar ook ter wereld zijn omgekomen worden vandaag herdacht. Om 20:00 uur worden hiervoor twee minuten stilte in acht genomen …

Dit jaar heb ik gekozen voor twee oorlogsmonumenten in het Fries dorp Opeinde. Om te beginnen is er een oorlogsmonument, dat is gemaakt van een doormidden gekliefde, hartvormige grijze zwerfkei. Het monument is geplaatst op een cirkelvormig plateau van gele Woudgeeltjes, met daaromheen een natuurstenen rand. Het is gemaakt door de Drachtster beeldhouwer Anne Woudwijk. De gespleten kei symboliseert het gebroken hart van de samenleving van Opeinde in en na de bezettingstijd. Het monument herinnert aan acht dorpsgenoten die tijdens de oorlog zijn omgekomen …

Enkele meters verderop ligt het monument ‘Freonen foar altyd’ (‘Vrienden voor altijd’). Dit monument herinnert aan de tien inzittenden van een Engels en een Amerikaans vliegtuig. Beide toestellen zijn tijdens de oorlog neergestort bij Opeinde. De namen van deze tien gesneuvelden staan op het monument. Het monument werd op 5 mei 2010 onthuld door een overlevende van het Amerikaanse vliegtuig, navigator James McGahee …

De Drachtster beeldhouwer Anne Woudwijk en zijn dochter Roelie Woudwijk legden de volgende symboliek in het monument:

  • De steen stelt een originele luchtkaart van Europa voor, half beschadigd door een in ’t vliegtuig uitgebroken brand.
  • Symbolisch is het ook een luchtaanzicht op een beschadigd Europa (zie de opzettelijk ruw bekapte rand van de steen). De kleur zwart toont aan, dat driekwart van Europa gedurende die oorlogsdagen in een bijna hopeloze, zwarte tijd verkeerde. Het door Roelie Woudwijk gegraveerde witte gedeelte (o.a. Rusland, Engeland) betekent: onbezet gebied, vrijheid.
  • Bij mooi weer wordt de blauwe lucht en de lucht weerkaatst in de steen.
  • Symbolisch betekent dit de onlosmakelijke verbondenheid tussen het luchtruim en de aarde.
  • Bij mooi weer kun je jezelf weerspiegeld zien in de steen, dwars door de namen van de tien slachtoffers.
  • Symbolisch betekent het dat jij in een oorlog ook slachtoffer kunt worden. De overgang van leven naar dood kan immers pijlsnel plaatsvinden …

De vier ornamenten op de hoeken vertonen een eenvoudige schets van een voorwerp dat in een oorlogsvliegtuig onmisbaar was:

  • De chronometer wijst als tijd aan: 13.15 uur. Deze tijd is niet willekeurig gekozen, maar geeft precies het moment aan, waarop het Amerikaanse vliegtuig de ‘Sacktime Story’ in Opeinde is neergestort.
  • De hoogte- en drukmeter is schematisch afgebeeld als een cirkelende kringloop. Deze cirkelende lijnen komen precies overeen met een vrille, waarin een neerstortend, onbestuurbaar vliegtuig terecht kan komen.
  • Het horloge is een normaal vliegtuighorloge, echter zonder wijzers. Een horloge zonder wijzers geeft geen tijd meer aan. Woudwijk bedoelt hiermee te zeggen dat de aardse tijd voorbij is en de grenzeloze, eeuwige tijd is aangebroken.
  • Het kompas is op het westen gericht. Ook dat is bij Anne Woudwijk geen willekeur. Het betekent: wanneer een oorlogsvliegtuig zijn kompas op het westen had gericht, vloog het toestel richting Engeland, richting Vrijheid. Symbolisch gold ook dat voor ieder mens in de oorlog: richt je eigen ‘kompas’ (levenshouding) op het westen. Dan is er hoop …

Laten we ons vooral realiseren dat het fascisme van de Tweede Wereldoorlog niet begon in de vernietigingskampen. Het begon met het zaaien van haat, en het stelselmatig wegzetten en discrimineren van mensen. En dat is precies wat er op dit moment ook in ons land gaande is, tot in de Tweede Kamer. Laten we daar ook even bij stil staan. Het wordt tijd dat we ons echt bewust worden van de kwetsbaarheid van onze vrijheid en democratie.