Nadat Jetske de auto had geparkeerd, liepen we vorige week zaterdag eerst een stuk langs de zuidelijke kade in de vissershaven van Lauwersoog …
Op het achterdek van het eerste schip waar we langs liepen, was iemand druk bezig met het boeten van de netten. Terwijl we langs het schip naar voren liepen, zag ik dat er nog het een en ander op hem lag te wachten. Bij de boeg aangekomen, zag ik dat het om kotter ‘UK-642 Berendina’ uit Urk ging …
We lopen terug over de Westhavenkade in de richting van de Scheepswerf …
Ter hoogte van de Botterschuur valt mijn oog nu op wat attributen uit de scheepvaart, die op de kade aan de waterkant zijn uitgestald…
We volgen de wandelroute en lopen opnieuw langs Scheepswerf Westhaven. Ik kan het niet laten toch nog even een paar roestplaatjes te schieten …
Aangekomen in de noordwesthoek van de werf stuit ik nog op een informatiebord over de geschiedenis van Scheepswerf Hakvoort, zoals de werf van origine heette naar de eerste eigenaar …
Als we de Westhaven korte tijd later achter ons hebben gelaten, ben ik blij dat de Kaap eindelijk weer in zicht komt … restaurant de Kaap wel te verstaan, want ik ben er intussen hard aan toe om even te kunnen zitten …
– wordt vervolgd
We hebben de scheepswerf achter ons gelaten en wandelen nu nog een stukje in oostelijke rchting over de Westhavenkade …
Bij het pand van Stichting Urker Botter, die zich o.a. richt op het behoud van Urker botters en andere historische schepen, hangen boven de kade sierlijk opgehangen netten …
Nadat we een stukje verder waren gelopen, keek ik op een bepaald moment eens in de verte. Die kade was nog knap lang, te lang voor mij, realiseerde ik me …
Het was tijd om aan de terugweg te beginnen, want het was intussen al een heel eind naar de auto. Maar geen paniek, mijn onderdanen werkten nog netjes mee …
Terug bij de Botterschuur zag ik daar een poster hangen met de kop ‘Lennaert Nijgh – de Jonge Jacob, UK 114’. Ik liep er even naar toe en maakte een paar foto’s. De UK 114, die hadden we zien liggen toen we de Westhaven in zicht kregen. Op het affiche las ik, dat de bekende dichter en tekstschrijver Lennaert Nijgh een tijdlang eigenaar van het schip was …
Denkend aan nummers als ‘Verdronken vlinder’ en ‘Testament’, zag ik een aalscholver in de richting van het IJsselmeer zeilen …
– wordt vervolgd
De volgende dag werd het weerbeeld opnieuw bepaald door een laaghangend grijs wolkendek, maar het voelde net wat lekkerder aan dan op de eerste dag. Aafje wandelde in de loop van de ochtend naar West om wat boodschappen te doen. We spraken af om elkaar rond half twee weer te treffen bij de haven waar ik vast wel een parkeerplekje voor de auto zou kunnen vinden …
Omdat ik vroegtijdig was vertrokken, kon ik in alle rust even rondkijken in de haven. Bij afwezigheid van de veerboten vielen vooral twee schepen op in de haven …
Om te beginnen was dat de zeesleper ‘Hunter’ van Rederij Noordgat, die West-Terschelling als thuishaven heeft …
Daar vlakbij lag de ‘Van Kinsbergen’ (A902), het opleidingsvaartuig van de Koninklijke Marine …
Rondkijkend, zag ik dat Aafje intussen ook bij de haven was aangekomen, een stuk verderop stond ze naar de naderende ‘Tiger’, de snelboot van Rederij Doeksen, te kijken …
Terwijl ik die kant op liep, stond de ‘Tiger’ op het punt af te meren aan de terminal …
Nou ja zeg … kijk eens wie Aafje daar even later tussen de stroom van uitstappende passagiers tegen het lijf liep … Als dat mijn fotomaatje en onze vriendin Jetske niet is …
Vrijwel meteen nadat we vorig jaar november het vakantiehuisje op Dellewal hadden geboekt, waren we het er snel over eens dat het leuk zou zijn om Jetske een paar dagen uit te nodigen. Zij had ons tenslotte in 2009 en 2011 een paar dagen uitgenodigd op Terschelling, nu was het onze beurt. Daar was Jetske wel voor te porren …
Wie gisteren de drogende netten heeft bekeken, heeft wellicht opgemerkt dat er steeds wat minder kleur in de foto’s zat …
Daarom heb ik ervoor gekozen om de laatste netten vandaag maar in zwart-wit te laten drogen …
Zelf begin ik het drogen van mijn netten intussen steeds beter onder de knie te krijgen … 🙂
Zo te zien wordt er op Urk nog steeds ’s nachts gevist …
Want er hingen bij de haven overdag op verschillende plaatsen netten te drogen …
Hoewel ik niet zo’n visser ben, lijkt het mij ook wel wat om mijn netten maar eens even te laten drogen …
Met een donkere lucht op de achtergrond hangen de visnetten te drogen op de oever van het IJsselmeer bij Urk …
With a dark sky in the background fishing nets are hanging to dry at the shore of the IJsselmeer …
Maar ik kwam niet voor die visnetten, en ook niet voor het strand dat er stil en verlaten bij lag …
But I didn’t go there for the fishing nets, nor for the quiet and deserted beach …
Ik zocht de waterkant op om er te genieten van het lichtspel dat zon, wind, wolken en water verzorgden …
I went to the waterfront to enjoy the light show, that was performed by sun, wind, clouds and water …
De show eindigde met een klein streepje licht op de horizon …
The show ended with a small sliver of light on the horizon …
Afanja's Weblog 