Nadat ik wat foto’s had gemaakt van de Wijde Ee, draaide ik de drone 180° om, zodat ik tot slot nog wat foto’s kon maken van het polderland bij De Veenhoop …
Op dat moment passeerde er net een groep E-choppers op de plek waar ik 350 m naar het oosten met de auto in de berm langs de Bûtendiken stond. Ik draaide de drone in hun richting en liet hem een stukje dalen om de passerende e-choppers op te vangen …
Er werd nog enthousiast nagepraat over het beeld van de zeearend tussen de ganzen. Wat was dat een bijzonder gezicht! ik bleef intussen mijn ogen wel de kost geven, ook deze groep overvliegende brandganzen waren de moeite waard …
Aan het eind van de Folkertssleat kwamen we voor de tweede keer die dag langs een oeverzwaluwenwand. Het was er rustig en de meeste holletjes zaten ook nog dicht.. Bij de eerste, veel mooiere oeverzwaluwenwand was het een stuk drukker. ik kom daar begin mei nog op terug …
Terwijl ‘de Blaustirns’ geruisloos door het water bleef glijden, voeren we langs een weiland waar een mooie reebok fier om zich heen stond te kijken …
Intussen waren we ongeveer op het verste punt van onze rondvaart. We passeerden o.a. een spinnenkopmolen en een poldermolen in de verte. De zendmast op de laatste foto, moet die van Irnsum zijn, bedacht ik onderweg. Dan zou de kerktoren die van Grou moeten zijn …
– wordt vervolgd
Op de achtergrond was de skyline van Leeuwarden zichtbaar, terwijl we op een afstand van ca. 600 meter nog een laatste blik op het nest van de zeearend konden werpen …
Enkele minuten later voeren we langs eens stuk plasdras-land in de verte. Een flinke groep grauwe ganzen leek het er prima naar de zin te hebben …
Een klein stukje verderop werden we op een prachtige manier verrast. Daar stond heel rustig een nog niet volgroeide zeearend – de gids schatte hem twee jaar oud – bij de ganzen in het water …
Alsof dat nog niet gek genoeg was, schuifelde hij rustig verder naar voren. En ganzen, die deden of ze gek waren en bleven verrassend lang staan waar ze stonden …
Totdat om wat voor reden dan ook de hele groep op een bepaald moment de vleugels spreidde en de hele club de lucht in ging. De zeearend leek gezellig een stukje mee te vliegen …
Het hele spul vloog met een bocht om een groepje bomen heen, ons verbaasd achterlatend …
– wordt vervolgd
De oude legakkers waar we langs voeren, zijn nog steeds van historisch belang. Maar de actualiteit bevond zich in de bomenrij verderop. Het geoefende oog van onze gids had daar de gestalte van een zeearend herkend …
En warempel, in de meest linkse van een groepje bomen zat een zeearend. Door wat verder in te zoomen werd de machtige vogel met die enorme snavel beter zichtbaar.
Hoewel hij nog op de rode lijst staat, gaat het goed met de zeearend in ons land. Sinds 2017 broedt hij hier met succes in de Alde Feanen, en sindsdien heeft de zeearend zich op verschillende andere plaatsen in ons land gevestigd …
Hiermee was de excursie wat mij betreft al geslaagd, we gingen op zoek naar de zeearend en we vonden hem. En daar zou het niet bij blijven. In de loop van de dag zouden we hem steeds wat beter te zien krijgen. We vervolgden onze tocht en passeerden o.a. een aalscholverkolonie. De huisvesting van de aalscholvers is goed herkenbaar aan de takken die van onder tot boven wit uitgeslagen zijn van de vogelpoep …
En voort ging de tocht. Nu eens tussen de beschutting gevende bomen van een stuk moerasbos, dan weer over open water, waar de straffe noordoostenwind het nog steeds niet aangenaam maakte. Dat was goed te zien aan de kleding van de passagiers ook. Behalve het zekerheidshalve toch maar van Aafje geleende vest, had Jetske ook de capuchon van haar eigen vest maar opgedaan …
– wordt vervolgd
Het was rustig op en rond het nest van de zeearend. Man of vrouw hield op dat moment de drie eieren waarschijnlijk lekker warm, terwijl de ander op jacht was. Met een beetje geluk zouden we onze kans om één van beide imposante vogels onderweg nog te zien nog wel krijgen, volgens onze excursieleider …
Langzaam zagen we het nest uit zicht verdwijnen, terwijl we onze route vervolgden. Nu eens over een stukje open water, dan weer door een smalle sloot. Van een saai landschap was absoluut geen sprake. In de verte zagen we de Achmeatoren, het hoogste gebouw van Leeuwarden, op 10 km afstand fier omhoog rijzen. Verder werden de rietkragen hier en daar onderbroken door een molentje of een oude boerderij. We drongen steeds dieper door tot de Alde Feanen. Op een bepaald moment zag ik alle opvarenden naar rechts omhoog kijken. Al snel zag ik dat het een om een groepje overvliegende brandganzen ging …
Veel interessanter vond ik het dat onze gids Andries juist de andere kant op keek. We naderden aan de bakboord kant een gebied met smalle oude legakkers, een restant van de vervening. Niet veel later waren alle ogen op aanwijzing van Andries gericht op een paar bomen in de verte achter die legakkers …
– wordt vervolgd
Vanwege andere afspraken op de vrijdag, waren Jetske en ik deze keer uitgeweken naar de zaterdag. Ik besloot haar te verrassen met een vaarexcursie in Nationaal Park ‘de Alde Feanen’. Dat viel in goede aarde. En dus meldden we ons gisterochtend rond kwart over tien op de steiger in Earnewâld waar de excursieboot ‘de Blaustirns’ klaar lag voor vertrek …
‘De Blaustirns’ is een door zonne-energie aangedreven van It Fryske Gea, de provinciale vereniging voor natuurbescherming in Fryslân. Nadat de trossen losgegooid waren, hield excursieleider Andries een kort welkomstpraatje op het behaaglijke benedendek. Met een beetje geluk zouden we onderweg zowel de zeearend als de visarend kunnen zien. Daarna verhuisden we naar het open bovendek …
Met amper 10°C en een straffe noordoosten wind was het allerminst warm aan denk. Maar wat was het mooi, de lucht was kraakhelder, zodat we een uitstekend zicht hadden op het omringende landschap. Als snel riep iemand: “Zeearend …,” daarbij wees hij in westelijke richting boven een bomenrij in de verte. Ik heb hem in een flits gezien, maar omdat ik op dat moment aan de verkeerd kant van de stond, kon ik er geen foto van maken. We zweefde er even later een grote buizerd voorbij …
Moerasbos en laagliggende polders wisselden elkaar. boven het open polderland konden we kilometers ver kijken. De excursieleider vertelde regelmatig met humor en enthousiasme over wat er links en rechts te zien was …
Jullie zullen begrijpen, dat ik niet meteen alles vertel. Om te beginnen heb ik er de puf niet voor, want hoe mooi zo’n dagje ook is, het kost me bakken energie. Bovendien moet ik morgen ook weer wat te vertellen hebben. Wel kan ik verklappen dat we na een half uurtje varen het nest van de zeearend te zien krijgen, zie de foto rechtsonder …
Dit jaar heeft mevrouw Zeearend voor het eerst geen twee, maar drie eieren gelegd. Ook dit jaar zijn de broedactiviteiten van de zeearenden op dit nest weer te volgen via de webcam van ‘Beleef de lente’ …
Zondag heb ik voor het eerst dit jaar weer eens een bezoekje gebracht aan de Ecokathedraal. Omdat het mooi weer was, heb ik onderweg daar naar toe eerst een omweg gemaakt, die onder andere langs het oude stoomgemaal van ter Idzard (Google Maps) voerde …
Het gemaal is in 1900 gebouwd en staat op de gemeentelijke monumentenlijst. Zodra het klaar was, nam het gemaal het werk over van een aantal molens, die het polderland tot dat moment droog hadden gehouden. Delen van enige molens werden gebruikt als bouwmateriaal voor het gemaal …
Op zijn beurt is dit stoomgemaal sinds 1977 vervangen door een modern elektrisch aangedreven gemaal. Het oude stoomgemaal dient tegenwoordig als woonhuis. Sinds 2017 heeft het pand nieuwe bewoners, die er wat moois van proberen te maken. ‘Er zijn allerlei mogelijkheden, dus we fantaseren nu nog over van alles, zoals het inrichten van een kleine theetuin of een open atelier in de machinekamer.’ In dit artikel vertelden ze er meer over: ‘Slapen in de machinekamer – wonen in een stoomgemaal in Friesland …’
Afanja's Weblog 