Tagarchief: porta celi

Meer Ecokathedraal

Geplaatst op door

Ik ben blij dat ik gisterochtend even een ritje naar de Ecokathedraal heb gemaakt. Vandaag zou het er met het regenachtige weer niet van gekomen zijn. In het voorste deel is de Porta-Celi (vrij vertaald ‘de Hemelpoort’) intussen aan alle kanten ingebouwd. De natuur heeft hier nog nauwelijks of geen vat op de bouwwerken …

Bij het koepelbouwwerk ligt wat snoei- en afvalhout afkomstig van één de bomen, die onlangs zijn gesneuveld. De boom zelf ligt een paar meter verderop nog over een paar lagere bouwwerken. Ook verderop is goed te zien dat sommige bomen en struiken hun beste tijd hebben gehad. Komen we in het achterste deel, dan lijkt de schade weer mee te vallen. Dat is misschien te verklaren uit het feit dat daar in de loop der jaren al meer bomen tegen de vlakte zijn gegaan …

Vallend hout in de Ecokathedraal

Geplaatst op door

Vanmorgen ben ik eindelijk weer eens in de Ecokathedraal geweest. Vorige week was ik daar ook al, maar toen stonden er twee auto’s geparkeerd op het plekje waar helemaal niet geparkeerd mag worden. Behalve door mij natuurlijk, want ik heb tenslotte niet voor niks een gehandicaptenparkeerkaart. Dat ging vorige week dus niet door, maar vanmorgen was het plekje vrij …

Het was onderweg flink mistig vanmorgen, in de Ecokathedraal was het nog wat nevelig. Daarom heb ik de foto’s maar omgezet naar zwartwit. Het eerst wat me opviel, is dat het gevaarlijk begint te worden in de Ecokathedraal. Op verschillende plaatsen is onlangs een boom ter ziele gegaan en er hangen ook een paar bomen tussen hun nog fier rechtop staande soortgenoten. De grootste bomen zijn hier ruim 50 jaar geleden allemaal geplant door Louis Le Roy, de grondlegger van de Ecokathedraal. Hun tijd is dus langzamerhand gekomen …

Verder zijn er hier en daar wat nieuwe, kleinere bouwwerken gestapeld. Er wordt dus nog altijd gewerkt in de Ecokathedraal, die onlangs is aangewezen als één van de jonge Rijksmonumenten. Ik ben vanmorgen tot halverwege gekomen, daar heb ik weer even zitten genieten van de rust op het bankje dat de oude baas daar zelf heeft gevormd …

En nu ga ik zelf de rust in …

Spinrag en kardinaalsmuts

Geplaatst op door

Nadat ik me voorzichtig langs de nieuwe bekleding op een hellend vlak had gewerkt, vervolgde ik mijn weg in de Ecokathedraal. Al snel was ik aangekomen op mijn rustplekje op ‘de tempelberg’ …

Op één van de vertrouwde muurtjes zittend keek ik eens om me heen. Ik zat niet ver van een muurtje waar spinrag en kleine ronde gaatjes verrieden dat er allerlei beestjes tussen de duizenden spleten en kieren in de Ecokathedraal huizen. Toen ik even wat aan één van de stenen morrelde zag ik nog net een pissebed wegglippen …

een frivole dakpan tussen de gestapelde stenen
de spleten tussen de stenen herbergen tal van kleine beestjes
de spleten tussen de stenen herbergen tal van kleine beestjes
gevallen zuilen
kardinaalsmuts in de Ecokathedraal

Nadat ik verderop nog even had rondgeneusd bij de gevallen zuilen en de kardinaalsmutsen, ben ik via de koepel teruggegaan naar voren. Daar heb ik nog even lekker in de zithoek gezeten, voordat ik via ommelandse wegen terug naar huis ben gereden. Ik had nog wel verder naar achteren kunnen dwalen, maar het leek me verstandiger nog wat kracht over te houden voor de volgende dag. ook dan leek het namelijk nog goed weer te blijven …

de koepel in de Ecokathedraal

Een andere ingang

Geplaatst op door

De afgelopen dagen heb ik meteen volop kunnen profiteren van de eindelijk weer wat lagere temperaturen. Om te beginnen heb ik maandag heb ik weer eens een kijkje genomen in de Ecokathedraal bij Mildam. Het werd in alle rust een fijne fotokuier …

tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam

Deze keer ben ik nu eens niet door de majestueuze Porta-Celi naar binnen gegaan. Ik heb gekozen voor een zijingang. Nadat ik me via een smalle doorgang tussen twee wat jongere bouwwerken door had gewerkt, kwam ik terecht op een open ruimte die me naar rechts leidde. Daar kwam ik uiteindelijk uit bij nieuwe bekleding voor een al wat ouder deel van de Ecokathedraal …

tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam
tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam
tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam
tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam
tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam
tussen de los gestapelde bouwwerken in de Ecokathedraal bij Mildam

– morgen het vervolg

Tussen natuur en beton (4)

Geplaatst op door

Ik zat nog wat te mijmeren op de tweede rustplek. Er klonk van alle kanten vogelgezang op dit mooie stukje wereld en her en der bloeiden wat bloemen. Maar net als in onze tuin zag ik ook hier bar weinig insecten. Ook rond de akkerkool bleef het stil …

gele akkerkoolbloemetjes tegen een groene achtergrond

Ook deze keer ben ik weer niet zo gek ver doorgedrongen in de Ecokathedraal. De laatste keer dat ik tot in het achterste en oudste deel ben gekomen, is intussen ruim een jaar geleden. Maar ik ben blij dat ik er weer even geweest ben. De terugweg vanaf het punt tot waar ik ben gekomen, is kort en gemakkelijk. De massieve ‘Porta Celi’ met de driehoekige doorgang is al snel te zien. Vlak voor de poort ga ik naar rechts om daar de achterkant van de nieuwe bouwwerken vóór in de Ecokathedraal nog even te bekijken …

zicht op de achterkant van de Porta Celi
deels ingepakte bouwwerken aan de noordkant in het voorportaal

Terug in ‘het voorportaal’ van de Ecokathedraal lacht de zithoek me toe. Hij is opnieuw bekleedt met een paar strakke groene planken. Een prima plekje om nog even te zitten, voordat ik weer op huis aan ga …

de zithoek in het voorportaal van de Ecokathedraal

– Intussen heb ik al een afspraak staan voor een volgende bezoek aan de Ecokathedraal

Tussen natuur en beton (3)

Geplaatst op door

Hopelijk is intussen duidelijk, dat het niet de bedoeling is dat de Ecokathedraal een opgeruimde en nette indruk maakt. Het is juist de bedoeling om de natuur zoveel mogelijk zijn gang te laten gaan over en tussen de bouwwerken. Het gaat om het samenspel tussen natuur en cultuur. De vrijwilligers grijpen in principe alleen in om de paden begaanbaar te houden en bij potentieel gevaarlijke situaties.

Na de tussenstop bij de tempel dalen over een trap in oostelijke richting af. Hoe verder we in de Ecokathedraal doordringen, hoe groener het lijkt te worden. We gaan het duister tegemoet …

we dalen van 'de tempelberg' via een trap af naar beneden

Ik vind het elk keer weer mooi om me onderaan de trap even om te draaien. Nu kijk je vanuit de duisternis het licht tegemoet. Een stukje verderop komen we na nog een volgende afdaling uiteindelijk weer op maaihoogte uit. Het enorme bouwwerk waar we zojuist bovenop stonden heeft aan de oostelijke wand een altijd weer intrigerende gekleurde band van gele en rode stenen …

de trap die naar 'de tempelberg' leidt
de muur met de gele stenen
fragment van de muur met de gekleurde stenen
op de grond liggen overwoekerde paaltjes
een tempel te midden van het groen

Het pleintje met de paaltjes en zuilen aan de voet van dat grote bouwwerk is net als een tempel wat verderop op een prachtige wijze opgenomen in de omringende natuur. Tijd voor een volgend rustmomentje om te genieten van de vele vogelgeluiden rondom. ‘Merlin Bird ID’ wist me te vertellen dat zelfs de wielewaal er zat te zingen. Dan denk je ‘die zal toch wel opvallen met zijn gele verenpak in het groen …’. Maar hoe ik ook zocht, hij liet zich niet zien …

een betonnen paaltje staat te midden van het groen

– wordt nog één keer vervolgd

Tussen natuur en beton (2)

Geplaatst op door

“Het ziet er allemaal netjes en opgeruimd uit,” was gisteren een veel voorkomende reactie. En zo is het ook. Het ziet er in de voorste deel van de Ecokathedraal eigenlijk altijd netjes uit. Maar dat komt niet zozeer door opruimwerk, maar door de nog steeds voortdurende bouwwerkzaamheden in dit gedeelte. De natuur heeft er nog geen kans gehad om steen en beton te vergroenen …

we gaan een stapje hoger in de Ecokathedraal

Dat wordt vanaf nu heel anders. De zuidwestelijke hoek, die tegenover tegenover ‘de Koepel’ ligt, is een stuk ouder dan wat in deel 1 te zien was. Er liggen een paar paden tussen bouwwerken van een kleine meter hoog. Hoe verder we lopen, hoe hoger de bouwwerken worden, en hoe meer de natuur terugpakt wat hem toebehoort. Op en tussen de los op elkaar gestapelde stenen vestigt zich na verloop van tijd een keur aan planten. Daarnaast bieden de kieren en spleten huisvesting aan vele insecten en spinnen …

spel van licht en schaduw in de Ecokathedraal
de natuur blijft zijn weg zoeken tussen de los gestapelde bouwwerken
de natuur maakt het paadje geleidelijk smaller
de natuur pakt terug wat van haar is
op 'de tempelberg' in de Ecokathedraal

Aan het eind van een van de paden gaan we linksaf. Daar beklimmen we een heuvel van een paar meter hoog. Bovenop die heuvel staat de tempel die op de laatste foto hierboven te zien is. Het is niet voor niks dat ik dit ‘de Tempelberg’ ben gaan noemen. Bij die tempel staat een muurtje waar ik meestal even ga zitten om mijn onderdanen wat rust te geven. In dit geval had ik daar zicht op bloeiend oranje havikskruid …

bloeiend oranje havikskruid aan de voet van de tempel

– wordt vervolgd