Tagarchief: uitzicht

Op it Reaklif

Geplaatst op door

We naderen het eindpunt van onze tocht langs de Friese kliffen: it Reaklif oftewel het Rode Klif. Reaklif is met zijn hoogte van 10 meter ook meteen het hoogste punt van de rit. Het is een keileem heuvel met een steile wand aan de kant van het IJsselmeer …

In 2010 ben ik eens over het hek geklommen om af te dalen naar het einde van de strekdam aan de voet van het klif. Dat geeft een aardige indruk van de hoogte van Reaklif, Aafje ziet er op de derde foto hieronder nog slechts uit als een nietig streepje …

Rond it Reaklif vond in 1345 de Slag bij Warns plaats, eigenlijk een veldslag tussen graaf Willem IV van Holland en de Friezen. De slag eindigde met een overwinning voor de Friezen en de dood van de graaf …

Ieder jaar wordt deze heroïsche strijd op de laatste zaterdag van september door een deel van de Friese gemeenschap herdacht bij de imposante steen met de tekst ‘Leaver dea as slaef’ (Liever dood dan slaaf), die op het hoogste punt van it Reaklif ligt. Bij de herdenking wordt vooral aandacht geschonken aan de Friese taal en cultuur. De laatste jaren wordt gestreefd naar verbreding en verjonging van het publiek. Hier een sfeerverslag van de herdenking van afgelopen zaterdag …

– wordt vervolgd

Een daalders plekje

Geplaatst op door

Mijn fotomaatje en haar echtgenoot hadden echt een daalders plekje in de vakantie. De caravan stond ik de voortuin van de boerderij bij de SVR-camping, zodat ze van onder de luifel mooi zicht hadden op de Dokkumer Ee en alles wat daar langs trok …

mijn fotomaatje en haar eega hadden een daalders plekje

Behalve een breed scala aan vaartuigen, was het ook een voortdurend komen en gaan van fietsers en wandelaars over het malle fietspaadje langs de Dokkumer Ee …

fietsers langs de Dokkumer Ee, boten in de Dokkumer Ee
fietsers langs de Dokkumer Ee, boten in de Dokkumer Ee
houten stoelen langs het pad, iets verderop staan twee fietsen langs het fietspad, aan een paal hangt onder de Friese vlag een bordje 'Gerookte Paling'

Op verschillende plekjes stonden mooie houten stoelen waar de komende en gaande mens om wat te rusten en van het uitzicht te genieten. Er kon zelfs een gerookt harinkje gehapt worden …

aan een paal hangt onder de Friese vlag een bordje 'Gerookte Paling'

Lijnenspel van een radiotelescoop

Geplaatst op door

Nadat de adders uit beeld verdwenen waren, besloten Jetske en ik een stukje in westelijke richting langs het Dwingelderveld te gaan. Terwijl Jetske over het zandpad liep, rolde ik over het fietspad. Daar was het nog oppassen, want er bleef maar weinig ruimte over om fietsers te laten passeren …

langs het Dwingelderveld

We waren net voorbij de radiotelescoop, toen het apparaat plotseling vervaarlijk begon te zoemen. We bleven even staan om te zien hoe de schotel in westelijke richting werd gedraaid. Ook een fietser nam even de tijd om ernaar te kijken. Een passerende amazone trok zich van dit alles niets aan, zij vervolgde onverstoorbaar haar weg …

mijn fotomaatje en een fietser zijn gestopt om naar de Radiotelescoop Dwingeloo te kijken
een amazone passeert de Radiotelescoop Dwingeloo
de fietser staat nog naar de radiotelescoop te kijken, de amazone rijdt gewoon door

Een stuk verderop nestelden ons op een bospaadje om onze broodjes te eten. Half zon half schaduw, meer hoeft het niet te zijn. Tussen een paar bomen door hadden we zicht op de grote open vlakte van het Dwingelderveld. Boven ons ruisten de jonge groene bladeren in de kruin van de bomen …

uitzicht naar voren
uitzicht naar boven

Naast ons hoorden we een stuk verderop zo nu en dan het geluid van de radiotelescoop, dan werd de schotel weer een stukje gedraaid. Normaal gesproken gebeurt dat maar weinig, aldus Jetske. Ze vermoedde dat er demonstraties werden gegeven voor een groep bezoekers …

de radiotelescoop doemt op achter de bomen

Toen we er enige tijd later opnieuw langs kwamen, heb ik de gelegenheid te baat genomen om nog wat foto’s van het lijnenspel van die grote schotel te maken. Hij werd nu niet alleen horizontaal, maar ook verticaal gedraaid …

lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop
lijnenspel van de radiotelescoop

Zodra ik tevreden was, rolden en liepen we naast elkaar verder. Jetske nam me mee naar een van haar favoriete vogelplekjes in het Dwingelderveld …

in het Dwingelderveld

Nog wat aardige optrekjes

Geplaatst op door

Als jullie het niet erg vinden, ga ik nog even door met een aantal van de mooiste optrekjes in het hart van ‘de Alde Feanen’. Om jullie verlangen naar zo’n optrekje hier en daar misschien iets te temperen, toch nog even een paar nadelen. Behalve dat deze tweede woningen alleen per boot bereikbaar zijn, is er nog iets. Ze hebben geen van allen nutsvoorzieningen. Geen gas, geen elektriciteit, geen stromend water en geen riolering. Maar wat staan ze op prachtige plekjes …

een origineel optrekje in 'de Alde Feanen'

Op de eerste drie foto’s van vandaag is voor mijn gevoel het meest originele optrekje te zien. Het lijkt alsof er in de loop der jaren steeds een stukje is aan- of opgebouwd. En het is nog ruim voorzien van zonnepanelen ook. Gewoon om nog even weg te dromen nog wat van die aardige optrekjes …

een origineel optrekje in 'de Alde Feanen'
een origineel optrekje in 'de Alde Feanen'
een riet gedekt optrekje in 'de Alde Feanen'
een optrekje met boothuis in 'de Alde Feanen'
een klein optrekje in 'de Alde Feanen'
een klein optrekje in 'de Alde Feanen' met een boothuis en meerdere boten
een optrekje in 'de Alde Feanen' dat half verscholen staat achter een treurwilg
het laatste optrekje voordat we de 'bewoonde wereld' weer achter ons laten

Van het in mijn ogen meest originele optrekje aan het begin van dit logje, zijn we nu terechtgekomen bij het huisje met het mooiste naambordje. Na de passage van ‘de Kooi’ laten we ‘de bewoonde wereld’ van de Alde Feanen eerst weer achter ons. We gaan nog eens op zoek naar de zeearend …

– wordt vervolgd

Optrekjes in ‘de Alde Feanen’

Geplaatst op door

Nadat we de zeearend twee keer in zijn boom hadden zien zitten, kwamen we tijdelijk in een soort van bewoonde wereld terecht. Dat er hier en daar wat huisjes in ‘de Alde Feanen’ staan, wist ik wel. Heel lang geleden heb ik wel eens in dit gebied gevaren en geschaatst. Dat er zoveel tweede woningen staan, variërend van simpele optrekjes tot riante paleisjes, was nieuw voor me …

uitzicht vanaf de excursieboot

Als je het hart van nationaal park ‘de Alde Feanen’ op de kaart bekijkt, dan zie je dat het een wirwar is van grote en kleinere sloten en plassen. Daar tussen liggen nog verschillende oude legakkers, stukjes moerasbos en kleine eilandjes. Met rollend vervoer kun je hier niks en ook lopend kom je niet ver, want er is nergens een weg of pad te bekennen …

De huisjes hebben allemaal een adres, dat begint met ‘Alde Feanen’ gevolgd door een nummer en zijn dus alleen per boot bereikbaar. Die optrekjes komen overigens geen van alleen in de verkoop. Elk huisje staat op een plek waar in de tijd van de vervening een arbeidershuisje stond. Door vererving kunnen die huisjes nog steeds blijven staan. Voor zover ik van onze gids heb begrepen, is overdracht op iemand anders niet mogelijk …

een optrekje in 'de Alde Feanen'
een optrekje in 'de Alde Feanen'
een optrekje in 'de Alde Feanen'
een optrekje in 'de Alde Feanen' op een ponton
een optrekje in 'de Alde Feanen'
een optrekje in 'de Alde Feanen'
een optrekje in 'de Alde Feanen'

Omdat ik tijdens de rondvaart na verloop van tijd geen idee had waar we zaten, is een naam van een huisje als verwijzing naar het meertje waaraan het staat wel handig …

naambordje van een optrekje in 'de Alde Feanen'

– wordt vervolgd

En weer vlogen ze weg

Geplaatst op door

Net als bij Skrok dobberden er hier bij Skrins ook veel knobbelzwanen op het water. ik vermoed, dat we een deel van deze zwanen vanmorgen bij Skrok hebben zien wegvliegen …

knobbelzwanen in de plas bij Skrins

Ook hier begon een groot deel van de zwanen na enige tijd aan een vliegende start over het wateroppervlak. Eenmaal los maakten de zwanen ook hier een ruime bocht, waarna ze weg leken te vliegen in de richting van Skrok. Gelukkig kregen ze geen van allen een klap van de molen, toen ze langs de boerderij vlogen …

opvliegende knobbelzwanen bij Skrins
opvliegende knobbelzwanen bij Skrins
opvliegende knobbelzwanen bij Skrins
weg vliegende knobbelzwanen bij Skrins
knobbelzwanen in de plas bij Skrins

Dat was voor ons ook het sein om te vertrekken. Jetske had de hut alvast verlaten en was nog even naar de voorkant ervan gelopen, waar een paar mooie oude knotwilgen stonden. Ik volgde haar even later, waarna we nog een tijdlang lekker in de luwte bij de picknicktafel achter de hut hebben gezeten om wat te eten en te drinken …

Jetske staat aan de voorkant van de vogelkijkhut

Het uitzicht bij Skrins

Geplaatst op door

Na de pittige wandeling lukte het nog net om de trap naar de vogelkijkhut te beklimmen. Ik was dan ook blij dat ik kon gaan zitten, toen we eenmaal in de hut waren. Daarmee heb ik meteen het grootste voordeel van deze vogelkijkhut bij Skrins genoemd. De hut is een stuk kleiner, maar in tegenstelling tot de hut bij Skrok, kun je hier perfect voor de kijkopeningen zitten …

uitzicht op de plas in de verte vanuit de vogelkijkhut bij Skrins

En dan komen we ook meteen bij het grootste nadeel van deze hut. Als je naar buiten kijkt, is meteen duidelijk dat de plas met de vogels wel erg ver weg is. Gelukkig hebben we de grutto’s, en vooral de kluten en scholeksters eerder al wat beter kunnen bekijken …

zwanen en enkele kluten in het noordelijke deel van de plas
grutto's, kemphanen en enkele grauwe ganzen
grutto's, kemphanen en enkele grauwe ganzen
drie foeragerende kluten in het water
twee foeragerende kluten in het water
4 knobbelzwanen en een kluut, op de achtergrond vooral ganzen en enkele kieviten

Een boer reed regelmatig achter de vogelkijkhut langs met een trekker met giertank, waarvan hij de geurende lading steeds in een weiland verderop dumpte …

op de voorgrond een viertal kluten en twee scholeksters, op de achtergrond een trekker met een giertank