Oud & nieuw en de zon

Vandaag staat er weer een dagje met fotomaatje Jetske op het programma. Daarom laat ik het even bij twee setjes foto’s, die ik bij It Eilân heb gemaakt.

De eerste foto hieronder heb ik in november 2021 gemaakt. Daarop is te zien dat er aan de overkant van het water een boerderij staat. Op de tweede foto, die ik gisteren heb gemaakt, is te zien dat de boerderij is afgebroken en wordt vervangen door nieuwbouw. Ik ben benieuwd wat het uiteindelijk zal worden …

Op het tweede setje is beide keren het uitkijkplatform bij It Eilân te zien. De foto linksonder heb ik vorig jaar oktober gemaakt, daarop is poollicht boven It Eilân te zien. De foto rechtsonder heb ik gisteren gemaakt, daarop is een regenboog boven It Eilân te zien.

Beide fenomenen zijn veroorzaakt door de zon …

’t Stille vuurwerk van 2024

Kijkend naar alle ontwikkelingen in binnen- en buitenland vond ik 2024 een naar deprimerend jaar. En het weer maakte het er vaak ook niet beter op. Maar er waren ook lichtpuntjes. Wat zeg ik, er waren zeeën van licht in de lucht. De zonnecyclus bereikte dit jaar zijn maximum, en dat was goed te merken aan de vele keren dat er vanuit ons land poollicht zichtbaar was …

Dat begon al op vrijdag 10 mei. Nadat ik de hele dag met fotomaatje Jetske op pad was geweest langs het Wad, troffen we bij thuiskomst een alarmmelding aan van de poollichtjagers. Een dag vroeger dan verwacht, werd er die avond op grote schaal poollicht verwacht. Hoewel ik doodmoe was na het dagje aan het Wad, heb ik mezelf aan het eind van de avond toch maar even naar de auto gesleept om een ritje naar De Veenhoop te maken. Daar heb ik o.a. de eerste foto en de onderstaande serie gemaakt …

Zondag 23 juni zag ik vanuit huis aan het eind van de avond lichtende nachtwolken aan de noordelijke hemel verschijnen. Ik heb het die avond beperkt tot een aantal foto’s, die ik in onze straat heb gemaakt …

Drie dagen later, we schrijven dan 26 juni, was het in onze tuin met 29,1°C net niet tropisch warm. Overdag was het me te warm, maar ’s avonds was het lekker weer. Daarom heb ik die avond een ritje naar de Jan Durkspolder gemaakt. Ik hoopte er lichtende nachtwolken of poollicht achter het silhouet van de windmotor te kunnen fotograferen. Ik nestelde me lekker mijn klapstoeltje in de polder. Het was er mooi, maar poollicht of lichtende nachtwolken kreeg ik die avond niet te zien …

Op maandag 12 augustus was ’t met een maximumtemperatuur 28,9°C opnieuw warm. Omdat er die avond wel kans op poollicht was, heb ik het me nogmaals gemakkelijk gemaakt bij de windmotor in de Jan Durkspolder. Ook ditmaal heb ik er weer heerlijk gezeten, maar het duurde lang voordat er wat gebeurde. Toen er uiteindelijk een mooie paarse goed verscheen, ging bij mij het lichtje uit en was het tijd om op huis aan te gaan …

Op donderdag 10 oktober was er opnieuw kans op poollicht. Ditmaal besloot ik naar It Eilân te rijden om weer eens een andere setting te hebben. Het was een waardeloze avond met veel bewolking en het was kil. Nadat ik een tijdlang aan de waterkant had staan posten, verscheen er toch nog een gaatje in de bewolking en kreeg ik een laatste kans op wat poollichtfoto’s in 2024 …

Hiermee kon ik 2024 toch nog enigszins kleurig afsluiten. En wie weet, misschien krijgen we in de oudjaarsnacht tussen de wolken en het vuurwerk door ook nog wat poollicht te zien. Behalve harde wind wordt er namelijk komende nacht ook een flinke zonnestorm verwacht!

Tot slot

Dank aan alle lezers, likers en reageerders. Zonder jullie bijdragen zou het hier een saaie boel zijn. Mede namens Aafje wens ik jullie allen een rustige & veilige jaarwisseling en een gelukkig & gezond 2025.

De eerste sneeuw

Toen ik de lamellen woensdagavond laat open draaide, viel er meteen een ongewoon nachtelijk licht binnen. De maan scheen helder door een groot in de bewolking en er lag sneeuw …

Het was weliswaar midden in de nacht, maar dit kind van de winter was gewekt, en dus heb ik meteen de camera even op het statief op het terras gezet. De kans was groot dat de sneeuw de volgende dag weer gesmolten zou zijn, maar dan had ik in ieder geval de foto’s nog …

De laatste foto die ik ’s nachts heb gemaakt, is van het net dat over de vijver hangt om de afgevallen bladeren van de hazelaar en andere bomen en struiken op te vangen. Door het gewicht van de sneeuw hangt het middelste deel van het net in het water, waardoor een mooi patroon in de sneeuw is ontstaan …

Een warme poollichtnacht

Vlak na zonsondergang stapte ik gisteravond bij een temperatuur van ruim 26°C in de auto om een ritje naar de Jan Durkspolder te maken. De duisternis viel over de polder op het moment dat ik enige tijd later de auto parkeerde aan de Geau. Nadat ik mijn camera op het statief had gezet, heb ik eerst een paar foto’s gemaakt van de halve maan, die langzaam in de richting van de Alde Feanen zakte …

Ik was echter gekomen voor het uitzicht aan de andere kant van de weg. Waar ik in juni tevergeefs heb geprobeerd om de windmotor te fotograferen met lichtende nachtwolken op de achtergrond, hoopte ik dat het vanavond zou lukken met poollicht achter dat mooie silhouet. Alle metertjes en grafiekjes op internet lieten zien dat de zonnestorm nog steeds gaande was, maar wel afnemend, en dat we nog net binnen de auroraovaal lagen. Ik klapte mijn zomerstoeltje uit en maakte zo nu en dan een foto …

Na verloop van tijd verscheen er een paarse gloed in het noorden en boven de horizon hing een zachte groene band. Geen twijfel mogelijk, voor de tweede keer dit jaar lukte het om poollicht op de gevoelige plaat vast te leggen. En dat bij een nachtelijke temperatuur boven de 20°C …

Een heerlijk hoogtepunt in deze warme week! Maak er een mooie dag van en hou ’t hoofd koel.❄️

Windmotor bij nacht

Ruim tien uren nadat ik ’s middags bij De Veenhoop was gestrand met de iLark, reed ik ’s avonds nogmaals naar de Jan Durkspolder, ditmaal met de auto. Het zou toch een keer moeten lukken om in het buitengebied lichtende nachtwolken te spotten. Driemaal is scheepsrecht tenslotte …

Net als de voorgaande avonden was het er ook nu weer goed toeven. De minimumtemperatuur lag die nacht hoger dan de maximumtemperatuur vandaag. Maar het grootste voordeel van dit plekje in de Jan Durkspolder is het prominent aanwezige silhouet van de windmotor. Ook wat betreft de variatie aan nachtelijke dierengeluiden is het bij de windmotor een stuk gezelliger …

De lichtende nachtwolken bleven ook die avond helaas weer ongezien. Maar ik heb er weer een tijdlang heerlijk gezeten en uiteindelijk wint de aanhouder. 🙂

Nacht aan de Bûtendiken

Dinsdag heb ik hier een paar foto’s gepubliceerd van de windmotor bij nacht in de Jan Durkspolder, die ik maandagavond heb gemaakt. Ik hoopte die avond lichtende nachtwolken achter dat mooie silhouet te zien verschijnen, maar die bleven uit. Omdat de omstandigheden voor lichtende nachtwolken nog steeds gunstig waren, ben ik dinsdagavond rond 22:30 uur in de auto gestapt om mijn geluk nog eens te beproeven. Ik bleef nu wat dichter bij huis. Ik reed naar het Noorder Gemaal tussen Smalle Ee en de Veenhoop. Daar nestelde ik me op mijn stoeltje bij It Krûme Gat

Ik heb ongeveer een uur lekker op mijn stoeltje aan de waterkant gezeten te midden van het gekwaak van kikkers en het gesnater van een groepje eenden verderop. De temperatuur lag er rond de 20°C en het was bijna windstil. Alleen al daarom was het heerlijk om er een tijdlang te zitten. Ik heb er nog best aardige foto’s gemaakt, maar de lichtende nachtwolken lieten zich ook die nacht weer niet zien …

Ruim 14 uur later kwam er, vanwege oververhitting van de accu van mijn iLark, precies op dit plekje een eind aan het tochtje, dat ik woensdag met Jetske maakte.

– wordt vervolgd

Zondagse lichtende nachtwolken

In de zomer van 2005 ben ik min of meer in de greep van lichtende nachtwolken gekomen. Voor wie dat fenomeen nog niet kent, heb ik in 2018 een blogje geschreven: ‘Over lichtende nachtwolken’.

Toen ik zondag aan het eind van de avond rond 23:30 uur nog even naar buiten keek, zag ik dat de noordelijke hemel opvallend lichtblauw was. Het kon niet missen, er waren eindelijk weer eens lichtende nachtwolken te zien. Dat had ik wat eerder moeten weten, dan had ik er rekening mee kunnen houden, zodat ik nog even naar het buitengebied had kunnen rijden …

Nu dat er niet in zat, heb ik de camera even voor ons huis op het statief gezet om snel wat foto’s te kunnen. Daar heb ik in helaas geen zicht op de horizon, maar ik doe het ermee. Veel meer dan dit viel er niet uit te halen, want het licht begon al snel te verflauwen …

– wordt vervolgd