Woensdag liet ik hier al wat foto’s zien van een chagrijnige spreeuw bij de lege pindakaaspot. Maar er zit ook regelmatig een spreeuw heel gezellig te kwebbelen in een van de bomen …
Van zo’n gezellige kwebbelsessie heb ik als vervolg op ‘It getsjotter fan de protter’ (Het gekwebbel van de spreeuw) nog maar eens een videootje gemaakt …
Zoals ik gisteren al schreef, begon ik de dag met een geaderd witje op de verbena. Ik zat net met de camera op het statief te luisteren naar een soundscape op mijn smartphone, toen ik hem zag landen. Het waaide nogal, dat maakte het voor de vlinder niet gemakkelijk om zich vast te blijven klampen aan de bloemen, maar het lukte hem toch wonderlijk goed …
Die wind zorgt normaal gesproken vaak voor hinderlijk windgeruis. In de nabewerking probeer ik dat meestal wat weg te werken door er een muziekje overheen te zetten. Omdat ik in dit geval via Mastodon net zat te luisteren naar de soundscape ‘Uit de zee’ van Ferrie = differentieel (https://ferrie.audio/), had ik daar in dit geval geen werk van. Terwijl de camera liep, heb ik mijn mobieltje bij de microfoon van de camera gehouden …
En zo werd ‘Uit de zee’ ‘In de wind’ …
Hopelijk kun je ermee leven, Ferrie …
Vandaag het slot van een 9-delige serie over de vaartocht, die ik eind juni met mijn fotomaatje mocht maken in natuurgebied de Wieden. Wat er te vertellen viel, heb ik de afgelopen dagen al verteld. Vandaag laat ik het bij de bewegende beelden die ik tijdens de tocht heb gemaakt …
De gele lis in onze tuin laat het dit jaar helaas afweten. Misschien moeten we hem eens terugbrengen naar de ingegraven emmer, waar we hem jaren geleden eens hebben geplant. Gaandeweg de tijd is hij stukje bij beetje uit die emmer ontsnapt, en heeft hij wortel geschoten in drogere grond. Bij het Witte Meer trof ik dit goedmakertje aan …
Ook zag ik tijdens mij gang over het vlonderpad een kikker op een stuk hout in het water zitten. Hij liet voorbeeldig zijn profiel zien. Hij was mooi, maar stil …
Dat geldt niet voor vele tientallen van zijn soortgenoten die elders in het meertje lagen te kwaken dat het een lieve lust was …
Vandaag gooi ik er nog eens wat foto- en videowerk uit de tuin tegenaan. Dinsdag stuitte ik tijdens een rondgang door de tuin rond het middaguur op een paar niet alledaagse wespen. Obsidentify kwam met verschillende namen op de proppen: graafwesp ‘Gorytes laticinctus’ (3x), Franse veldwesp (2x) en ‘Middelste wesp’ (1x). Daar werd ik niet veel wijzer van, dus ik laat de naam hier maar even in het midden. Maar wie de naam weet, mag het natuurlijk zeggen …
Op een blaadje dat op de regenton lag, werkten ze hard aan hun nageslacht. Ze gingen zozeer in hun voortplantingsdrift op, dat ze na enige tijd van de plant kukelden, waarna ze doorgingen op de regenton zelf …
Behalve de bovenstaande foto’s heb ik ook nog wat videoshots gemaakt. Die opnamen heb ik intussen aaneengeregen tot een 4 minuten durend filmpje …
De afgelopen dagen heb ik het nestkastje in de hazelaar weer wat in de gaten gehouden. De jonge koolmeesjes van de tweede leg van dit jaar stonden op het punt van uitvliegen. Zo af en toe kwam er een jonge koomees met het kopje door de vliegopening om nieuwsgierig naar buiten te kijken …
Gisteren ben ik tussen de perioden met motregen in een paar maal met de camera op het statief achter de fietsenberging gaan zitten om wat video-opnamen te maken. Behalve dat pa en ma koolmees af en aan vlogen met vers voedsel, lieten ook de jonkies zich een paar maal leuk zien …
Vanmorgen was het stil in de nestkast …
Onze laatste halte die dag was Starum, Stavoren voor niet-Friestaligen. Daar wist Jetske beslag te leggen op het laatste parkeerplekje bij het VVV-kantoor en de haven (Google Maps) …
De gebouwtjes van het VVV en diverse lokale middenstanders konden me niet echt bekoren, maar de tropische verrassing lag vlak vóór die gebouwtjes: de Visfontein van Stavoren …
In het kader van Leeuwarden-Fryslân zijn er vijf jaar geleden 11 kunstzinnige fonteinen ontworpen voor de Elf Friese Steden. ‘De Visfontein voor Stavoren’ is ontworpen door de Amerikaans installatiekunstenaar Mark Dion.
“De zee geeft, de zee neemt. Stavoren, ooit een rijke Hanzestad, kan erover meepraten. Overstromingen, zeehandelsoorlogen, een haven die verzandde: meermalen verviel de stad tot armoede. Maar telkens richtte ze zich op en brachten zeevaart en visserij nieuwe welvaart. Volksverhalen als ‘de Vrouwe van Stavoren’ vertellen van dat wisselvallige lot. ‘De Vis voor Stavoren’ voegt daar een nieuw verhaal aan toe, met een knipoog naar een symbolische prent van Pieter Bruegel de Oude: ‘Hoe grote vissen kleintjes eten!’ We zien hoe de enorme open muil van een machtige vis ons langs de watersproeiende lippen naar binnen lokt. Wie ontsnapt in Stavoren de dans …?”
Terwijl Jetske nog even naar de andere kant van het havenhoofd liep, bleef ik zitten waar ik zat. Ik heb nog even overwogen om naar het beeld van ‘Het vrouwtje van Stavoren’ te lopen aan de andere kant van de brug. Maar een beter plekje dan bij het verkoelende geklater van het water, was nauwelijks denkbaar …
Afanja's Weblog 