Het loopt licht met twee

Geplaatst op 14 november 2025 - 12:24 door Jan K. alias Afanja

Tot 2016 was het Weinterper Skar mijn favoriete natuurgebied. Een paar maal per week maakte ik er steevast een wandeling. Soms maakte ik een fotokuier aan de zuidkant, maar meestal liep ik naar het bankje bij de dobbe aan de noordkant van het Skar. Tegenwoordig is de afstand van 700 meter naar dat bankje me helaas te groot …

een bankje aan de noordkant in het Weinterper Skar

Tegenwoordig kies ik weer voor de zuidkant. Daar is in het kader van natuurcompensatie i.v.m. de verdubbeling van de N381 eind 2016 op mijn verzoek een bankje geplaatst. Dat bankje staat op 250 meter vanaf de parkeerplaats. Dat was ook de korte wandeling die ik voorstelde te maken bij het weerzien met mijn oud-studiegenoot Andries van de P.A. in Drachten.

Hoewel we elkaar na 45 jaar in het passeren waarschijnlijk niet herkend zouden hebben, werd het een hartelijk weerzien. Gewapend met mijn trekkingstokken stelde ik voor om naar dat bankje te wandelen. Er viel genoeg te praten, en dan is 250 meter niet zo ver. Ook op het bankje hielden we het goed pratend over elkaars levensverhaal en carrière …

het in 2016 geplaatste bankje aan de zuidkant van het Weinterper Skar

Bewolking en wind hielden de temperatuur vooral voor mijn bovenbenen net wat te laag om langere tijd lekker op het bankje te kunnen zitten. Daarom stelde ik voor om nog maar even door te wandelen naar een tweede bankje, dat 250 meter verder naar het zuiden staat. “Do moatst ek noch werom, hè” waarschuwde Andries nog. De benen voelden echter krachtig, dus ik durfde het wel aan …

We waren ook zomaar bij het tweede bankje aangekomen, het loopt nu eenmaal licht met zijn tweeën. Ook op het tweede bankje hielden we het makkelijk pratend. Maar na enige tijd zijn we toch maar weer in dezelfde twee etappes terug gelopen naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij het afscheid afgesproken om volgend voorjaar nog eens een afspraak te maken. Om dan wat verder te kunnen komen, moet tegen die tijd Whilly maar weer mee. Dat is me op goed rollende paden afgelopen jaar samen met fotomaatje Jetske ook een keer of drie uitstekend bevallen …

Terugblikkend zijn de ontmoeting en de wandeling de extra rustdag, die ik gisteren op de waarschijnlijk laatste zachte dag van 2025 noodgedwongen heb moeten nemen, dubbel en dwars waard geweest. Zoals mijn eerste neuroloog al zei: “Ga gerust af en toe eens even over je grens, daar kun je in principe niets mee vernielen.” Ik ben die uitdaging woensdag dan ook graag aangegaan. Daarna is een roestig dagje helemaal niet erg …

weerspiegelde sluisdeuren in de Opsterlandse Compagnonsvaart

Feest bij het Mirnser Klif

Geplaatst op 25 september 2025 - 10:28 door Jan K. alias Afanja

Van het Oudemirdumer Klif reden we via Oudemirdum en de oude luchtwachttoren naar het ruim 5 kilometer verderop gelegen Mirnser Klif. Het Mirnser Klif is net als de andere Friese kliffen ontstaan in de laatste ijstijd. Het Mirnser Klif is ongeveer anderhalve meter lager dan het Oudemirdumer Klif waar we eerder waren …

De grootste troef van het Mirnser Klif is, dat het een strandje heeft. Op het hoogste punt van het klif staat al heel lang een paviljoen, dat twee jaar geleden helemaal is vernieuwd. Je kunt er op het terras genieten van een versnapering met uitzicht over het IJsselmeer …

Toen we vorige week vrijdag afdaalden naar het strand, zag ik meteen dat er een groot aantal stoelen en een lessenaar stonden opgesteld aan de rand van het strand. Dichterbij gekomen zag ik dat er in de schaduw van de boom foto’s werden gemaakt van een bruidspaar. Het gelukkige paar stond blijkbaar op het punt te gaan trouwen hier op het Mirnser strand …

in de schaduw van de boom staat een bruidspaar

het bruidspaar wordt in de schaduw van de boom gefotografeerd

het bruidspaar loopt een stukje verderop de natuur in

Jetske en ik hadden intussen een mooi zitplekje gevonden naast het koepeltje. Met aan de ene kant uitzicht op de huwelijksplek en aan de andere kant zicht op het IJsselmeer. Een mooi plekje om onze broodjes en wat drinken tevoorschijn te halen …

aan de oever van het IJsselmeer, links is een veiligheidslijn met balletjes te zien

de veiligheidslijn met balletjes, links is voor de surfers, recht is voor de zwemmers

Terwijl ik daarna nog even bleef zitten, liep Jetske even naar de waterkant. Zo kon ik mooi een oogje houden op Jetskes’ cameratas. Toen Jetske enige tijd later terug kwam, liep ik op mijn beurt ook even naar de waterkant om daar wat foto’s te schieten …

– wordt vervolgd

Schitteringen rond ’t klif

Geplaatst op 24 september 2025 - 10:28 door Jan K. alias Afanja

Het zijn niet de kliffen van Dover of Normandië, maar ook Fryslân heeft zijn kliffen. Het Oudemirdumer Klif is het zuidelijkste van drie kliffen langs de Friese zuidwestkust. Hierna zullen we ook nog een kijkje nemen bij het Mirnser Klif en bij Reaklif. Maar eerst nestelen we ons even op één van de bankjes …

Het Oudemirdumer Klif ligt bovenop een keileembult, waardoor het ruim 6 meter hoog boven het IJsselmeer uittorent. De Zuiderzee sloeg de bult eeuwenlang af tot er een steile klifwand ontstond. Na de aanleg van de Afsluitdijk kwam de zere hier tot bedaren en stopte de afkalving van het klif. Daarna kreeg de natuur de kans zich verder te ontwikkelen. Natuurmonumenten kocht het Oudemirdumer Klif al in de jaren 30 van de vorige eeuw …

De natuur op en aan de voet van het klif is van unieke waarde en direct verbonden met de bijzondere geschiedenis van dit gebied. Zo groeien er meer dan 250 soorten planten met allemaal hun eigen verhaal. Er komen planten voor van ver in Duitsland, via rivieren meegenomen het IJsselmeer in en uiteindelijk aangespoeld op het klif. Door de invloed van het vroegere zoute water van de Zuiderzee vind je er zelfs nog planten die van zout water houden. Je mag er echter alleen op afstand van genieten, want de voet van het klif is niet toegankelijk …

bordje met de tekst 'Kwetsbaar gebied - Verboden toegang' aan de voet van het Oudemirdumer Klif

fotomaatje Jetske struint rond op de top van het Oudemirdumer Klif

Ik had er genoeg aan om vanaf één van de bankjes te genieten van het uitzicht. Hoe vaak ik hier ook al heb gezeten, het uitzicht is er elke keer weer uniek. Deze vrijdag heb ik vooral genoten van de prachtige schitteringen op het IJsselmeer …

zilveren schitteringen op het IJsselmeer

op de voorgrond het silhouet van struikgewas, op de achtergrond het IJsselmeer met in de verte een paar zeilboten en een rij windturbines

op de voorgrond vage schimmen van struikgewas met daarachter een paar zeilboten en een rij windturbines

schitteringen op het IJsselmeer met daarachter een rij windturbines

drie zeilboten op het IJsselmeer en links op de achtergrond vier windturbines

Aan alles komt een eind, ook aan dit kortstondige genieten op het Oudemirdumer Klif. We volgden het Minneminnespaad terug naar de auto. De terugweg was voor mijn onderdanen alweer wat pittiger dan de heenweg, maar met onderweg twee korte tussenstops redden we het weer …

een rij paaltjes aan het eind van het Oudemirdumer Klif

– wordt vervolgd

Langs Minneminnespaad

Geplaatst op 23 september 2025 - 11:00 door Jan K. alias Afanja

Nadat we een paar plaatjes hadden geschoten van het huisje van de laatste visser van het klif, begonnen we aan de wandeling over het ruim 300 m lange Minneminnespaad in de richting van het IJsselmeer. Gelukkig was het met een temperatuur net boven de 20°C helemaal mijn weer, zodat ik de wandeling wel aandurfde …

het begin van het pad naar het Oudemirdumer Klif

Het weiland links van het pad werd bevolkt door wat jongvee. Rechts waren in de verte de zachte glooiingen van Gaasterland te zien. Het paadje lag er trouwens keurig bij. De klinkers waren vervangen door asfalt, zodat ik er goed uit de voeten kon. Dat betekent bovendien, dat ik in de toekomst zo nodig ook met de rolstoel makkelijk op het Oudemirdumer Klif kan komen …

fotomaatje Jetske loopt met haar rollende cameratas over het paadje naar het Oudemirdumer Klif

jongvee op het Mirdumer Klif met op de achtergrond een zeilboot op het IJsselmeer

jongvee rug aan rug op het Oudemirdumer Klif

Zonder noemenswaardig oponthoud bereikten we enige tijd later het uitzichtpunt op het Klif. Eén van de bankjes op het hoogste punt van het klif was bezet. Daarom stelde ik voor om een etage lager te gaan zitten. En toen was ik toch wel blij dat ik even kon zitten. Het grote genieten van rust en ruimte kon beginnen …

– wordt vervolgd

Onderweg naar de kliffen

Geplaatst op 22 september 2025 - 10:51 door Jan K. alias Afanja

Jetske stelde vorige week voor om weer eens een ritje langs de Friese kliffen langs het IJsselmeer te maken. Dat leek mij een prima plan. We waren nog maar nauwelijks onderweg, toen de snelheid er even uit ging. Op een weg waar inhalen nog niet zo simpel was, kwamen we tijdelijk achter paard en wagen terecht. Maar ach, wat maakte het uit, het was mooi weer en we hadden alle tijd …

onderweg, met vóór ons op de weg paard en wagen

Ook een stop voor de brug over het Prinses Margrietkanaal bij Lemmer kon er nog best af. Ik maakte van de gelegenheid om even de benen te strekken. Van rechts naderde de zeilboot die voorrang kreeg en aan de linkerkant stond een tekst, die ik helaas niet helemaal kon lezen …

een voor mij niet geheel leesbare tekst bij de Prinses Margrietsluis

Na een klein uurtje hadden we onze eerste bestemming van de dag bereikt. Nadat we waren uitgestapt, maakten we eerst de min of meer traditionele foto van het huisje van Minne Minnes de Vries, de laatste Zuiderzeevisser van het Klif …

het huisje van Minne Minnes de Vries bij het Oudemirdumer Klif

– wordt vervolgd

Vrouwe Justitia in Oudega

Geplaatst op 25 januari 2025 - 11:09 door Jan K. alias Afanja

Tijdens een ritje in de omgeving van Earnewâld en Oudega in het najaar van 2024, besloot ik nog even naar het eind van de doodlopende weg de Geasten te rijden. Daar hadden de contouren van een nieuw meer al zichtbaar moeten zijn. Maar meer dan een grote uitvoerderskeet was er nog niet te zien. Wel stond er nog een blauwe reiger aan de slootkant die nog wel even wilde poseren …

een blauwe reiger staat aan de slootkant

Op de terugweg heb ik aan het begin van de Geasten (zie OpenStreetMap) even een tussenstop gemaakt bij twee bankjes en een beeld. In 2011 bestond de Stichting Iepenloftspul Aldegea 65 jaar. Na overleg tussen de stichting en de gemeente Smallingerland ontstond het idee om een herinnering te creëren aan de iepenloftspullen in Oudega. Kunstenaar Anne Woudwijk uit Drachten kwam met het mooie idee om de geschiedenis van De Haersma’s te verbeelden in het kunstwerk ‘Livius – Vrouwe Justitia’…

op de voorgrond twee bankjes, achter het riet staat op de achtergrond een beeld tussen de bomen

De grietmannen** Van Haersma zaten in allerlei overheidsinstanties en ook financieel ging het ze goed. In 1813/14 stond Hector Livius van Haersma op de vijfde plaats van de top zestig van de meest “begoedigde” inwoners van het Departement “Vriesland”. Het behoorde tot de taak van de grietman om recht te spreken, daarom stond vanaf 1664 het rechthuis ook in Oudega …

het beeld 'Livius - Vrouwe Justitia' van Anne Woudwijk

detail van 'Livius - Vrouwe Justitia' van Anne Woudwijk

Er werd voor deze locatie op de hoek Skeane Wei/De Geasten gekozen, omdat dit bijna op het oorspronkelijke grondgebied van de Van Haersma’s is en vlakbij de locatie waar het iepenloftspul één keer in de 10jaar plaatsvindt. Naast de gemeentelijke bijdrage is er ook vanuit ‘plattelânsprojecten’ een subsidie voor dit kunstwerk is verstrekt …