Degelijk houtwerk

Geplaatst op 3 juli 2025 - 11:26 door Jan K. alias Afanja

“Kunnen we de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder hier vandaan ook zien?” vroeg Jetske na enige tijd. Ze keek op dat moment wel de goede kant op, want aan Jetskes’ oriëntatie ligt het niet. De hut was echter niet te zien. In 2018 stond hij nog duidelijk afgetekend tegen de achtergrond van de bekende windmotor en de boerderij (foto linksonder). Tegenwoordig gaat hij echter schuil achter de bomen (foto rechtsonder) …

de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder gezien vanaf de uitkijktoren 'Romsicht' in oktober 2018

Jetske kijkt vanaf de uitkijktoren 'Romsicht' in de richting van de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Na 7 jaar is de hut niet meer te zien door de intussen flink gegroeide komen.

We werpen nog even een blik omhoog naar de binnenkant van het dak van deze degelijk gebouwde uitkijktoren. En dan is het tijd om via beide houten trappen af te dalen en ons ‘rondje pontje’ te vervolgen …

het dak van de uitkijktoren gezien vanaf de tweede verdieping

we dalen af naar de eerste verdieping van de uitkijktoren

Rond de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder leek weinig activiteit te zien, daarom besloten we door te rijden. In Oudega maakten we nog even een korte stop bij het ‘Albert Faber parkje’ om wat houtsnijwerk te fotograferen …

een uit een boom gesneden ooievaar in Oudega

De laatste bezienswaardigheid was de in verval geraakte bijenkorf, die t.g.v. Leeuwarden-Fryslân 2018 in de zomer van 2018 tussen Oudega en Opeinde langs de weilanden werd geplaatst …

een grote bijenkorf in het weidelandschap, gemaakt t.g.v. Leeuwarden-Fryslân 2018

Het laatste bruggetje

Geplaatst op 31 juli 2024 - 11:36 door Jan K. alias Afanja

Nadat we ’s ochtends op weg naar de Beulakerwijde een langere, fotogenieke vaartocht door de omgeving hadden gemaakt, koos Jetske voor een kortere vaarweg terug …

Tijdens het laatste deel van de tocht, zagen we een groot houtsnijwerk in een tuin staan. Jammer genoeg stond de imposante vogel met zijn kop de andere kant op …

van achter een rietkraag komt een groot houtsneewerk tevoorschijn

in een tuin staat een grote houden sculptuur van een vogel

Enkele minuten later namen we de laatste hindernis van onze vaartocht: het laagste bruggetje van de regio. Volledig plat op de boot liggend, kwamen we er veilig onder door. Na de passage van de brug hield Jetske onze boot even stationair op de plek, zodat ik nog wat foto’s kon maken van de manier waarop de tegemoetkomende sloep onder het bruggetje door voer. Diep gebukt en heel voorzichtig …

we hebben net de laatste hindernis genomen

de sloep vaart langzaam onder het bruggetje door

Kort daarna kwam er een einde deze prachtige vaartocht door De Wieden. De plotselinge weigering van mijn benen, toen ik even later over het warme asfalt liep, was een flinke waarschuwing voor de rest van de zomer …

bord 'Nationaal Park Weerribben-Wieden' langs de waterkant

Met eekie naar de boomtoppen

Geplaatst op 14 mei 2020 - 09:51 door Jan K. alias Afanja

Met het zweet op ’t voorhoofd kwam Jetske na enige tijd weer uit de greppeltunnel tevoorschijn. Omdat ik intussen op de egel zittend weer krachten had verzameld, gingen we op zoek naar het volgende dier … …

Erg lang hoefden we niet te zoeken. Al snel kwamen we op een kleine open plek. Daar stond eekie op een hoge troon zijn koninkrijkje te overzien. Het is opnieuw een knap staaltje houtbewerking …

Ook hier stond weer een bordje met enige uitleg, ditmaal ging het om de boomtoppenroute. “Eekhoorn springt hoog in de bomen van tak naar tak. Volg met je ogen zijn route door de boomtoppen. Wie weet zie je eekhoorn ook nog!”, luidde een deel van de tekst ..

Kijk, dat kwam allemaal heel goed uit. Enige meters verderop stond een bankje. Tijd voor koffie, en dan eens even lekker achterover naar de boomtoppen kijken. Maar dat is voor morgen …

– wordt vervolgd –

Bouwen met de bever

Geplaatst op 11 mei 2020 - 13:01 door Jan K. alias Afanja

De blinddoekroute bij de gevallen das hebben we maar gelaten voor wat hij was. Net als de gevallen das trouwens, want die was wat al te zwaar om snel even overeind te zetten. Het gewone pad volgend kregen we even later weer een volgend houten dier in ’t vizier …

Ditmaal was het een fraai vormgegeven houten bever, die rustte op het onderste deel van een boomstam. Enige meters verderop stond een bordje. Hier wordt de relatie gelegd tussen de bever en het bouwen van hutten …

Gisteren waren er al een paar mensen nieuwsgierig naar dit bos. We bevinden ons hier in het ‘Speelbos Sparjebird’ bij het Friese dorp Hemrik. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond hier ‘kamp Sparjebird’ van de Nederlandse Arbeidsdienst. Na de oorlog heeft Sparjebird nog zo’n twee jaar dienst gedaan als interneringskamp voor NSB’ers, collaborateurs, moffenmeiden en kinderen van ‘foute’ ouders die heropgevoed moesten worden …

Zelf ken ik Sparjebird vooral als het speelbos waar al sinds de jaren 70 kindervakantieweken worden georganiseerd. Kernactiviteiten waren en zijn waarschijnlijk nog steeds zaken als spelen met water, lekker ravotten, hutten bouwen en natuurlijk broodjes bakken op een kampvuurtje. Dit alles natuurlijk onder begeleiding van vrijwilligers. Hutten worden er nog steeds gebouwd, ook zonder begeleiding…