Een andere ingang

De afgelopen dagen heb ik meteen volop kunnen profiteren van de eindelijk weer wat lagere temperaturen. Om te beginnen heb ik maandag heb ik weer eens een kijkje genomen in de Ecokathedraal bij Mildam. Het werd in alle rust een fijne fotokuier …

Deze keer ben ik nu eens niet door de majestueuze Porta-Celi naar binnen gegaan. Ik heb gekozen voor een zijingang. Nadat ik me via een smalle doorgang tussen twee wat jongere bouwwerken door had gewerkt, kwam ik terecht op een open ruimte die me naar rechts leidde. Daar kwam ik uiteindelijk uit bij nieuwe bekleding voor een al wat ouder deel van de Ecokathedraal …

– morgen het vervolg

Drie van drie

In de derde van drie foto’s van de koepel in de Ecokathedraal richten we de blik omhoog. Naar de plek waar het licht uit de voorgaande foto’s vandaan komt, het ‘rookgat’ midden in het dak van het bouwwerk …

Twee van drie

Vandaag de tweede van drie zwart-witfoto’s die ik in de Ecokathedraal bij Mildam heb gemaakt van de koepel, een bouwwerk dat in 2017 is gestapeld van losliggende stoeptegels …

Eén van drie

Naar mate de zomerwarmte langer aanhoudt, nestelt hij zich dieper in mijn systeem. De tijdelijke dipjes in de temperatuur maken het er daarbij niet beter op, want juist die voortdurende schommelingen, verhinderen de gewenning aan een bepaalde temperatuur en luchtvochtigheid.

Na mijn lekkere ritje op de iLark op dinsdagochtend, werd ik de afgelopen dagen weer ruw op mezelf teruggeworpen. Vermoeidheid en krachtsverlies in mijn benen zijn dusdanig groot, dat ik zelfs mijn tweewekelijkse afspraak met Jetske voor vandaag heb moeten cancelen. En dat zegt wel wat, want dat doe ik niet snel.

Omdat het de komende dagen opnieuw warmer wordt, heb ik besloten het me dit weekend maar eens makkelijk te maken. Vandaag en de komende dagen steeds één zwart-witfoto van een drieluik …

Gezellig treffen bij Mildam

Gistermorgen had ik het genoegen om Ria rond te mogen leiden in de Ecokathedraal bij Mildam. Na een leuke eerste kennismaking zijn we meteen begonnen aan onze rondgang door het levenswerk van Louis le Roy …

Gezellig pratend en fotograferend, waren we bij ‘de rustplaats’ achter de twee torens terecht gekomen, voordat ik het in de gaten had. Om mijn onderdanen even wat rust te gunnen, hebben we daar – uitkijkend over het weiland – enige tijd genoeglijk zitten praten …

Nu ik zo ver was, wilde ik ook graag de uitdaging aangaan om helemaal achter in de Ecokathedraal het hoogste en oudste deel te bereiken, vertrouwde ik Ria toe. Het voelde goed om korte tijd later voor het eerst sinds ruim een jaar weer op de ca. 4 m hoge ‘ruïnes’ te staan …

Bedankt voor je fijne gezelschap. Ria. Ik vond het niet alleen erg gezellig, het was voor mij ook weer een goede lichamelijke oefening. Samen loopt het daar vaak net wat lichter en kom ik er verder dan alleen.

Ergens in de Ecokathedraal

Vandaag reis ik weer eens af naar mijn geliefde Ecokathedraal bij Mildam. Meestal ben ik daar alleen, maar vandaag heb ik er een afspraak. Nu eens niet met een Belg, zoals bij voorgaande ontmoetingen, maar met iemand met wie ik contact heb via Bluesky

Hoewel ik ze gisteren bewust een rustdag heb gegund, valt er vooraf niks van te zeggen hoe ver mijn onderdanen me vandaag de Ecokathedraal in kunnen brengen. Het zou mooi zijn om weer eens in het oudste en hoogste deel te kunnen komen. Wanneer dat ook vandaag weer te hoog gegrepen blijkt te zijn, dan hoop ik in ieder geval de ‘rustplaats’ te bereiken …

De gazen bol toont ‘de wand met de gekleurde band’. Daar moet ik toch zeker aan toe kunnen komen. En als dat zo is, ben ik daar ook tevreden mee. Een leuke ontmoeting en een goed gesprek staan wat mij betreft vandaag voorop …

Maak er een mooie dag!

Tussen natuur en beton (4)

Ik zat nog wat te mijmeren op de tweede rustplek. Er klonk van alle kanten vogelgezang op dit mooie stukje wereld en her en der bloeiden wat bloemen. Maar net als in onze tuin zag ik ook hier bar weinig insecten. Ook rond de akkerkool bleef het stil …

Ook deze keer ben ik weer niet zo gek ver doorgedrongen in de Ecokathedraal. De laatste keer dat ik tot in het achterste en oudste deel ben gekomen, is intussen ruim een jaar geleden. Maar ik ben blij dat ik er weer even geweest ben. De terugweg vanaf het punt tot waar ik ben gekomen, is kort en gemakkelijk. De massieve ‘Porta Celi’ met de driehoekige doorgang is al snel te zien. Vlak voor de poort ga ik naar rechts om daar de achterkant van de nieuwe bouwwerken vóór in de Ecokathedraal nog even te bekijken …

Terug in ‘het voorportaal’ van de Ecokathedraal lacht de zithoek me toe. Hij is opnieuw bekleedt met een paar strakke groene planken. Een prima plekje om nog even te zitten, voordat ik weer op huis aan ga …

Intussen heb ik al een afspraak staan voor een volgende bezoek aan de Ecokathedraal