Zwermende grutto’s

Gisteren liet ik hier al wat foto’s zien van weidevogels in het plasdras-land in de Surhuizumermieden. Omdat de vogels te ver weg bleven voor close-ups, ben ik me na enige tijd gaan richten op de grote groep vogels die in de verte regelmatig opvloog …

De zwerm vogels die de lucht vervolgens een tijdlang doorkliefde, bestond vooral uit grutto’s met daarbij af en toe wat kemphanen en kieviten. Hieronder een deel van de foto’s die ik daarvan heb gemaakt …

Zodra de vleugels voldoende waren gestrekt, streken ze weer neer in en rond de plas verderop in de landerijen …

Dan nog even dit …

Wie mijn rolmaatje Whilly en mij in actie wil zien tijdens ons ritje bij de Dellebuursterheide, kan daarvoor terecht op het weblog van mijn fotomaatje Jetske: De eerste kuier op wielen

Ze waren er weer … de reeën

Een ritje naar de Jan Durkspolder levert met dit weer vrijwel altijd wel een paar plaatjes op om te delen …

Zo was begin deze week een groepje reeën weer aanwezig op het vaste plekje om in alle rust te grazen. Ze stonden weer ver weg en waren met het blote oog nauwelijks te zien. Maar met verrekijker of zoomlens is het elke keer weer mooi om die ranke dieren een tijdje te volgen …

Even de auto in de berm, motor uit, raampje open en in stilte genieten …

’t Laatste ritje van 2024

Tenzij het morgen mooi weer is, heb ik vanmorgen waarschijnlijk het laatste ritje van het jaar gemaakt. Het werd een ritje naar de Jan Durkspolder waar het kil en winderig was. Vanuit de vogelkijkhut waren alleen op grote afstand wat groepjes ganzen en eenden te zien. Daar was ik dan ook al snel weer weg …

Toen ik terug reed in de richting van Oudega, stond er in het weiland waar ik regelmatig een sprong reeën heb gefotografeerd, een grote zilverreiger. Nadat ik het autoraampje had laten zakken, leek hij net een lekker hapje weg te slikken …

Daarna vond hij het ook meteen welletjes, hij dook even ineen om af te zetten en spreidde daarna zijn grote witte vleugels om naar elders te vertrekken. Ik besloot nog even langs de Leijen te rijden, ook daar viel echter weinig te beleven. Maar met die smetteloos witte zilverreiger op de laatste in 2024 gemaakte foto kan ik best leven …

Morgen sluit ik het jaar hier op kleurrijke wijze af.

De schat in de Panhuyspoel

Terwijl ik vanuit de Jan Durkspolder over de Alle Om Slachte in de richting van Earnewâld reed, zag ik vaag een regenboog verschijnen. Om daar beter zicht op te krijgen, draaide ik rechtsaf het Nonnepaed op. Dat gaf me de kans om door ’t geopende autoraam de eerste foto te maken van de vage regenboog boven een weiland met schapen …

Terwijl ik langzaam oostwaarts reed, werd de regenboog steeds beter zichtbaar. Wat verderop maakte ik nog een paar foto’s met wat koeien onder de regenboog. De laatste stop maakte ik ter hoogte van zandwinput de Panhuyspoel. Al snel werd duidelijk dat ik daar geen kans maakte om de goudschat te vinden, die lag op de bodem …

De andere kant van de regenboog eindigde in de buurt van de gaswinlocatie aan het eind van de weg. Daar kwam ik amper minuut later aan. Net te laat. Vlak voor mijn ogen loste het uiteinde van de regenboog in het niets op …

Drie reeën in de polder

We vervolgden onze weg naar de Jan Durkspolder. Op het laatste stuk let ik altijd even extra op, omdat ik hier regelmatig een sprong reeën in het land zie staan …

Ook vrijdag zag ik de eerste schim van een ree al staan, ruim voordat hij binnen het bereik van onze camera’s was. Ik vertelde Jetske dat ze nog wel even wat verder konden rijden, zodat we ze voorbij een bosschage beter in beeld konden krijgen …

Eenmaal daar bleken er meerdere kleine groepjes reeën te lopen. Wij richtten onze camera’s op het groepje van drie dat zich het dichtst bij ons bevond. Eén van de reeën bleef ons voortdurend in de gaten houden. Omdat we rustig bij de auto bleven staan, gaven de reeën ons alle gelegenheid om een mooie fotoserie te maken …

– wordt vervolgd

Windmotor met weerspiegeling

Ik ontdekte nog een paar zonnige foto’s uit eind oktober. Nadat het ’s ochtends grijs en bewolkt was, brak de lucht halverwege die middag nog even open …

Ten noorden van Earnewâld heb ik op dat moment even een korte tussenstop gemaakt om een paar foto’s te maken van de windmotor aan de Hooiweg met zijn weerspiegeling …