Een paar zweefvliegen

Zweefvliegen zijn er in allerlei soorten en maten. In ons land komen ruim 300 zweefvliegsoorten voor. Het zijn mooie en onschuldige insecten. De snorzweefvlieg is daar een mooi en veel voorkomend voorbeeld van …

Veel zweefvliegen hebben de pech dat ze vaak worden aangezien voor wespen. Sommige mensen beginnen al heftig te molenwieken, wanneer ze op een meter afstand een vermeende wesp spotten. Dat zou best ook wel eens het geval kunnen zijn bij de onderstaande gewone pendelzweefvlieg, die ik half augustus op de klimop fotografeerde. Hij ziet er misschien gevaarlijk uit, maar hij doet geen vlieg kwaad. Een angel om eens flink mee te steken heeft hij niet en bijten doen ze ook niet …

Zweefvliegen danken hun naam aan de manier waarop ze zich door de lucht bewegen. Ze vliegen korte stukjes om dan plotseling te stoppen en ter plaatse in de lucht te blijven zweven. Als je dan een plotselinge beweging maakt, schieten ze ineens weg. In tegenstelling tot wespen hebben zweefvliegen korte en onbeweeglijke antennes. Zweefvliegen leven vooral van nectar en stuifmeel. Ze zijn dan ook vaak op bloemen terug te vinden en zijn niet geïnteresseerd in limonade.

    Voor de laatste foto van vandaag keren we terug naar de vijver. Daar zat een andere snorzweefvlieg op één van de bloeiende waterlelies …

    Leeuwarden in zicht

    Terwijl rechts naast ons de Panhuyspoel uit beeld verdween, zagen we vlak voor ons het met plassen doorsneden rietland ‘Reid om’e Krite’ ten noordoosten van Earnewâld …

    Even later vlogen we even parallel aan de Wâldwei (N31), de weg tussen Drachten en Leeuwarden. De weg is nog net te zien onderaan de foto linksonder. Aan de situatie aan de Alde Lunewei aan de overkant van het water is weinig veranderd. Op de boerderij links wordt nog steeds geboerd en het oude boerderijtje tussen de bomen is nog steeds niet ingestort. Het enige wat ter plekke veranderd is, is dat de N31 sinds 2007 verdubbeld is.

    In de verte zagen we even een luchtballon zweven (middelste foto). Tussen de vlekken van de vliegjes op de cockpit door zag ik Leeuwarden intussen snel naderen (foto rechtsonder) …

    Met de onderstaande foto ben ik nog steeds erg blij. Ik kan wel genieten van dat lapjespatroon van de landerijen met in de verte de plassen van natuurgebied de Groote Wielen

    Ineens gingen de patronen van het platteland over in die van de stad. Vanuit zuidoostelijke richting vlogen we over de dorpjes Hempens en Teerns, die intussen volledig ingekapseld zijn door de grote stad …

    Op een veldje in Teerns werd een luchtballon opgelaten. Dat was het laatste snippertje platteland dat ik tijdens deze vlucht te zien kreeg …

    • wordt vervolgd

    Up, up and away

    Tot op dat moment had ik altijd het standpunt gehuldigd, dat ik wel vleugels gehad zou hebben als het nodig was geweest om te vliegen. Dat ik nog eens via het poollicht in een vliegtuigje zou opstijgen vanaf de vliegbasis Leeuwarden, had ik dan ook nooit verwacht …

    Maar het kwam er wel van. Nadat de piloot de checklijst had afgewerkt en we allebei een headset hadden opgezet, taxiden we naar de startbaan …

    Daar gingen we dan … Sneller dan verwacht waren we los van de grond. Up, up and away …

    Het voordeel van de motorzwever was dat we niet afhankelijk waren van thermiek. De piloot had me vooraf gevraagd of ik nog een bepaald doel had om naar toe te vliegen. Dat was nog lastig. Enerzijds leek een korte vlucht boven de Waddenzee me wel mooi, anderzijds zou ik ook ons eigen huis en onze eigen omgeving wel van boven willen zien. Ik koos voor het laatste. Daarom vlogen we met een ruime bocht over Leeuwarden heen om daarna in zuidoostelijke richting te koersen. Hieronder wat foto’s van Leuwarden …

    • wordt vervolgd

    Bij de zweefvliegclub

    Op 29 mei 2004 meldde ik me aan het begin van de middag aan de poort van de vliegbasis Leeuwarden. Daar heeft zweefvliegvereniging de Friese Aero Club haar uitvalsbasis. In een klein konvooi volgden we de leader of the pack naar de plaats van handeling …

    Omdat er sprake leek te zijn van een dubbele boeking van groepen, was er in het eerste deel van de middag maar één toestel voor ons beschikbaar. Dat betrof het lesvliegtuig met hulpmotor, later op de middag zou onze groep ook gebruik kunnen maken van het echte zweefvliegtuig …

    Onder het aloude luchtvaartmotto ‘safety first’ offerde ik me al snel op om een vluchtje te maken met de Super Dimona. Ik had tenslotte nog nooit gevlogen, daarom leek die hulpmotor me wel een veilig idee. Er waren nog een paar mensen die er zo over dachten. Voordat de eerste kandidaat omhoog kon, moest de motor van de Dimona echter eerst nog aangeslingerd worden met behulp van de piloot zijn auto …

    Het was geen geruststellende gedachte dat het vliegtuig op die manier gestart moest worden, maar volgens de piloot was dat deugd. “Het is niet anders dan bij een startprobleempje met je auto als gevolg van een lege accu,” zo redeneerde hij …

    Nadat de eerste twee deelnemers met een brede lach vertelden over hun vlucht en hoe mooi ze het hadden gevonden, was het mijn beurt. Nadat ik me met enigszins knikkende knieën in de cockpit had gehesen en een plekje voor mijn benen had gevonden, gespte ik me grondig vast …

    • wordt vervolgd

    Terug naar april 2004

    Kijkend naar de lange termijn weersverwachting zitten fotokuiertjes er voorlopig nog niet in. Het is en blijft op hoofdlijnen te mooi en te warm voor mij. Bij gebrek aan ‘verse’ foto’s ben ik daarom het archief maar eens ingedoken om een al wat ouder verhaal en bijbehorende foto’s wat af te stoffen.

    Mijn al wat langer durende queeste naar het noorderlicht werd in oktober 2003 nieuw leven ingeblazen tijdens een periode waarin de zon plotseling buitengewoon actief werd. Om er meer van te ontdekken, kwam ik op een chatbox over noorderlicht terecht …

    Daar heb ik vervolgens een dag of vijf zo ongeveer dag en nacht doorgebracht. En met mij een groepje andere fanatici. Het was niet alleen gezellig, maar vooral ook erg leerzaam. Ik leerde er veel over de zon en het ontstaan van poollicht. Ik leerde de metertjes en grafiekjes op internet, die kunnen helpen bij de zoektocht naar poollicht, te doorgronden en te interpreteren. Dit alles resulteerde erin, dat ik op 29 en 30 oktober 2003 volop heb kunnen genieten van een fantastische poollichtshow boven ons land …

    Maar daar gaat het nu niet om. Wie mijn zoektocht naar het poollicht nog eens wil lezen, kan dat hier doen. Waar het wel om gaat, is dat de kern van de bezoekers van de chatbox een tijdlang contact met elkaar hield en er werden vervolgafspraken gemaakt. Zo zijn we o.a. met een aantal mensen naar een lezing over poollicht geweest bij de Sterrenwacht Lattrop en hebben we t.g.v. de eerste ruimtereis van André Kuipers in maart 2004 een bezoek gebracht aan de Space Expo in Noordwijk …

    Tot zover de inleiding. Nu kom ik bij het verhaal, dat ik in het begin al even aanstipte. Een van de mensen uit het ‘poollichtgroepje’ bleek zweefvlieger te zijn, hij nodigde ons in mei 2004 uit bij de Friese Aero Club bij Leeuwarden …

    • wordt vervolgd

    Gedragen door thermiek (3)

    We waren er niet meer echt aan gewend dit jaar, maar nadat we nog lekker koffie hadden gedronken op het terras aan de waterkant, begon de lucht op de tweede dag van onze vakantie aan het eind van de ochtend behoorlijk dicht te trekken …

    Daar zullen de leden van de Friese Aero Club ook niet erg blij van zijn geworden. Maar wolken of geen wolken, ’s middags kon ik toch een aantal foto’s maken van één van de zweeftoestellen van de club, die de Vliegbasis Leeuwarden als thuisbasis heeft …

    Zweefvliegen op de blauwe knoop

    Behalve de hommel die ik hier gisteren liet zien, waren er nog veel meer insecten die zich tegoed deden aan het lekkers dat de blauwe knopen in het Weinterper Skar te bieden hebben …

    150911-1318x

    Vooral diverse soorten zweefvliegen vlogen af en aan om links en rechts neer te strijken op één van de vele bloemen …

    150911-1324x

    De blauwe knoop (Succisa pratensis) is een wilde plant, die op de Nederlandse Rode lijst van planten te boek staat als algemeen voorkomend maar sterk afgenomen …

    150911-1325x

    In het Weinterper Skar leggen de bloemen eind augustus – begin september een paarsblauwe deken over één van de blauwgraslandjes. Ik was vrijdag maar net op tijd om er wat foto’s van te maken, want er was al een begin gemaakt met het maaien van het veld …

    150911-1328x