Bij de brug in de Peelrug

Ik was al lang niet meer op de Peelrug (kaart OpenStreetMap) geweest, enige tijd geleden kwam ik er weer eens langs. Een kilometer ten oosten van de locatie waar ik 10 jaar geleden van begin tot eind de bouw van de Peelrugtunnel heb gevolgd, heb ik ditmaal wat foto’s gemaakt van de brug in de Peelrug bij Petersbrug …

De eerste brug over de Opsterlandse Compagnonsvaart bij Petersburg werd geslagen in 1789 tijdens de periode van de veenexploitatie in deze streek. Nadat de Opsterlandse Compagnonsvaart was gegraven was er behoefte aan oversteekplaatsen …

In de loop van de 19e eeuw zijn meerdere bruggen in de omgeving vernieuwd. Of en wanneer deze brug in de Peelrug is vervangen of vernieuwd, heb ik niet kunnen achterhalen. Wat ik wel weet, is dat dit gemeentelijk monument nog steeds volledig op handbediening werkt …

De brug kan in principe dus 236 jaar oud zijn. In die tijd was het leven net wat kalmer en minder gehaast dan tegenwoordig. Bij de brug in de Peelrug gaat het echter nog ongeveer in hetzelfde tempo als in 1789. Kijk maar eens naar het openen en sluiten van de brug …

Even bij de Leijen

Het was een mooie, maar frisse dag voor een fotokuiertje bij de Leijen. Bij gebrek aan kracht van mijn onderdanen, heb ik me maar niet te ver op het glibberige paadje naar de vogelkijkhut gewaagd. Een korte rondvaart kon ook geen uitkomst bieden, de boot had net wat teveel water gemaakt. Maar het was goed. Ik had een frisse neus gehaald en er was genoeg om even van te genieten. Eigenlijk had ik voldoende aan het glanzende riet met hier en daar een mooie volle pluizige pluim …

’n Prachtig postzegeltje natuur

Ik heb het de laatste tijd regelmatig gehad over ‘postzegeltjes natuur’. Dit is wel één van de beste voorbeelden daarvan. De Kapellepôle is eigendom van It Frsyke Gea, en het gebied is echt nauwelijks groter dan een flinke postzegel (OpenStreetMap). Het is in feite niet meer dan een stukje heide met rondom wat bomen. Veel groter dan 250 x 250 meter is het niet. Hieronder zie je wat foto’s van de randen van het gebied …

De Kapellepôle is een klein, maar fijn stukje natuur. Vooral voor macroliefhebbers is het een mooi gebied om in voorjaar of zomer eens rond te kijken. Er slingeren een paar uitgesleten paadjes over en langs de heide. En een groot pluspunt: ergens halverwege het paadje staat een bankje. Maar een echt wandelgebied zou ik het met dit postzegelformaat niet willen noemen …

Het kleine gebied heeft wel een bijzondere historie. Op deze plek stond tot de 18de eeuw op een hoge zandkop de Bonifatiuskapel. Reizigers op weg naar Dokkum konden de kapel bezoeken. De kapel is al lang verdwenen, maar het gebied dankt er nog altijd zijn naam aan. Tegenwoordig kun je hier volop genieten van de stilte, het uitzicht over de heide, een vennetje met rondom bloeiend veenpluis …

Hoe schijn bedriegt

Op de fotoserie die ik hier gisteren liet zien, lijkt het alsof er geen eind komt aan de bomen van de Kapellepôle. Schijn bedriegt echter. Zodra de drone wat hoger stijgt dan de omringende boomtoppen, worden al heel snel de randen van het natuurgebied de Kapellepôle zichtbaar. Rondom dit kleine stukje natuur liggen weilanden en akkers, gescheiden door boomwallen …

Morgen het hele verhaal …

Herfst in de Kapellepôle

Van het uitgestrekte open weidelandschap rond de Alde Ie neem ik jullie vandaag mee naar de beschutting van klein Fries natuurgebied ten zuidoosten van Drachten: de Kapellepôle. Hier heb ik in het verleden vooral mooie foto’s kunnen maken van diverse libellensoorten en andere insecten …

Vanuit het hart van het gebied heb ik de drone langzaam laten opstijgen om vervolgens een korte rondvlucht te maken, zodat jullie een idee krijgen van de uitgestrektheid van dit gebied. Woeste grond omringd door bomen zo ver het oog reikt …

De wetlands van de Alde Ie (2)

Ik houd van dit soort oude, natte weidegebieden. De Alde Ie (OpenStreetMap) slingert zich hier heel mooi tussen het oude patroon van sloten en greppels. Van bovenaf is dat nog veel mooier te zien dan vanaf de weg. Nu ik de beschikking heb over mijn drone, kan ik het gebied eens wat verder verkennen. Het lijkt zo vanuit de lucht zowaar groter dan het vanaf de weg lijkt …

Dit lijkt me ook een mooi plekje voor winterse opnamen. En als we geen winterweer krijgen, zeg ik: ‘laat het maar snel voorjaar worden, hier is rust, ruimte en plasdras genoeg voor een heleboel weidevogels …

De wetlands van de Alde Ie (1)

Nadat ik de foto’s van het vorige blogje had gemaakt, vroeg Jetske of ze Flip nog even in actie mocht zien. Natuurlijk mocht dat. Ik had niet voor niets voorgesteld om hier nog even te stoppen. In tegenstelling tot de eerste stop van de dag in het bos bij Heidehuizen, had ik hier op de vlakte alle ruimte om even een rondje te vliegen …

En dat deed ik dan ook. Maar niet, nadat ik Flip eerst even een paar selfies van ons had laten maken. Die opnamen zijn helaas niet showcase waardig geworden, omdat Flip buiten mijn weten om een onhandige instelling had gekozen. Zo blijft er in ieder geval nog iets om samen aan te werken …

Morgen nog wat foto’s van dit mooie natte stukje Fryslân.