Een juffer aan de maaltijd

De keren dat ik in augustus op pad ben geweest om ergens een fotokuiertje te maken, zijn tot dusverre op één hand te tellen. Dat heeft natuurlijk vooral met de warmte te maken. En aangezien die warmte ondanks dit verkwikkende dipje nog niet voorbij is, zitten die fotokuiertjes er eerst ook nog niet in. Maar gelukkig heb ik in tijden van nood altijd ons tuintje nog om op terug te vallen …

Begin augustus zag ik een waterjuffer neerstrijken op de ijzerhard. Al snel stond ik er met de camera bij. Aan de wijd gespreide vleugels was in één oogopslag te zien dat het een pantserjuffer was, een houtpantserjuffer om precies te zijn. Het was een mooi exemplaar met zijn typische metallic-groene kleur …

Door de macrolens was mooi te zien dat hij aan de maaltijd zat. Wat er op het menu stond, kon ik niet direct onderscheiden. Maar ’t leek goed te smaken, want hij liet zich geenszins door mij en mijn dreigende camera storen …

Verse druppels, ze zijn er weer

Het klonk bijna feestelijk, toen ik vanmorgen wakker werd met het geluid van tegen het slaapkamerraam tikkende regen. “Blijf nog maar even lekker liggen, de dag is nog lang,” leken mijn benen me met enige nadruk op ‘liggen’ vermanend toe te spreken …

De roep van de eerste druppels in augustus was echter te sterk. Zodra het even zo goed als droog was, ben ik de tuin in gegaan. Het duurde niet lang, voordat er weer net wat teveel druppels vielen voor de macrofotografie. Terug in huis bleek dat niet zo erg te zijn, vrijwel geen van de foto’s die ik tijdens die eerste sessie had gemaakt kwamen wegens een gebrek aan scherpte niet door de ballotage.

Een half uurtje en een paar kopjes koffie later ben ik opnieuw de tuin in getrokken. Mijn handen stonden gelukkig net wat stabieler dan tijdens de eerste sessie. Dat leverde uiteindelijk de volgende serie op, waarbij ik weer eens op zoek ben gegaan naar de heksenbol …

Een geaderd witje in de tuin

Onze tuin is niet erg in trek bij vlinders, omdat we (gelukkig) een betrekkelijk schaduwrijke tuin hebben …

Als ik dan al eens een vlinder zie fladderen die even ergens gaat zitten, zoals dit geaderd witje, dan maak ik daar graag even gebruik van …

Kleine kruisspinnetjes

Hilde van het weblog ‘Groengenot’ deed maandag naar aanleiding van een blogje over ‘De gevlekte kruisspinnendoder’ haar beklag over het feit, dat ze de laatste jaren bijna geen kruisspinnen meer ziet in haar tuin. In onze tuin hebben we ook deze zomer weer geen gebrek aan kruisspinnen …

Hilde klonk bijna wat ongelovig, toen ik vertelde dat we hier sinds kort alweer talloze kruisspinnen in de tuin hebben. Omdat ik vanwege het warme weer momenteel toch niet verder kom dan de tuin, heb ik gisteren even een loopje door de tuin gemaakt om wat van de kruisspinnen te portretteren. Binnen de kortste keren had ik er een tiental gekiekt. De meesten waren nog amper een halve centimeter groot, daarom viel het nog niet mee om ze enigszins strak en scherp in beeld te vangen, maar ze staan erop. Ze zijn er dus nog wel, Hilde … 🙂

Het zijn nuttige beestjes, maar erg gracieus en fotogeniek zijn de meeste niet. Gelukkig strijkt er ook nog wel eens ergens in de tuin een vlinder, een waterjuffer of een libel neer. De foto’s daarvan houdt u nog even tegoed …

Een wants tussen de druppels

In tegenstelling tot wat velen dachten, was het hier in het noorden gisteren opnieuw tropisch. Het was met een maximumtemperatuur van 30,3°C weliswaar ruim 5 graden minder warm dan dinsdag, maar dat was voor mij niet echt merkbaar.

Aan het begin van de avond kwam er eindelijk beweging in de atmosfeer. Tijdens de passage van een paar buien met regen en onweer daalde de temperatuur in een uurtje ruim 6 graden. Zodra het weer droog was, werd ik naar buiten gelokt door de dampende geur van de eerste regen, die door de openstaande schuifpui naar binnen zweefde …

Ik zette een klapstoeltje bij de zinken tobbe naast de vijver en ging op zoek naar fotogenieke druppels op de langwerpige bladeren van de blauwe iris. Het eerste wat ik tijdens mijn zoektocht aantrof, was een wants die beladen met druppeltjes ondersteboven over een bloemsteel naar beneden liep …

Daarna heb ik me weer helemaal gericht op de vele glinsterende druppels op de gebogen en geknakte bladeren van de iris. De laatste foto heb ik gemaakt van een solistische druppel op een blad van de gele lis. Het is een soort minimal art geworden …

Druppels in de tuin

Nadat ik zondagochtend wat foto’s van de vliegjes tussen de druppels had gemaakt, heb ik mijn camera weer op de druppels gericht …


Daar was ik tenslotte voor naar buiten gegaan, en je weet maar nooit wanneer zich weer een kans voordoet. Deze heb ik maar weer …