’t Stille vuurwerk van 2024

Kijkend naar alle ontwikkelingen in binnen- en buitenland vond ik 2024 een naar deprimerend jaar. En het weer maakte het er vaak ook niet beter op. Maar er waren ook lichtpuntjes. Wat zeg ik, er waren zeeën van licht in de lucht. De zonnecyclus bereikte dit jaar zijn maximum, en dat was goed te merken aan de vele keren dat er vanuit ons land poollicht zichtbaar was …

Dat begon al op vrijdag 10 mei. Nadat ik de hele dag met fotomaatje Jetske op pad was geweest langs het Wad, troffen we bij thuiskomst een alarmmelding aan van de poollichtjagers. Een dag vroeger dan verwacht, werd er die avond op grote schaal poollicht verwacht. Hoewel ik doodmoe was na het dagje aan het Wad, heb ik mezelf aan het eind van de avond toch maar even naar de auto gesleept om een ritje naar De Veenhoop te maken. Daar heb ik o.a. de eerste foto en de onderstaande serie gemaakt …

Zondag 23 juni zag ik vanuit huis aan het eind van de avond lichtende nachtwolken aan de noordelijke hemel verschijnen. Ik heb het die avond beperkt tot een aantal foto’s, die ik in onze straat heb gemaakt …

Drie dagen later, we schrijven dan 26 juni, was het in onze tuin met 29,1°C net niet tropisch warm. Overdag was het me te warm, maar ’s avonds was het lekker weer. Daarom heb ik die avond een ritje naar de Jan Durkspolder gemaakt. Ik hoopte er lichtende nachtwolken of poollicht achter het silhouet van de windmotor te kunnen fotograferen. Ik nestelde me lekker mijn klapstoeltje in de polder. Het was er mooi, maar poollicht of lichtende nachtwolken kreeg ik die avond niet te zien …

Op maandag 12 augustus was ’t met een maximumtemperatuur 28,9°C opnieuw warm. Omdat er die avond wel kans op poollicht was, heb ik het me nogmaals gemakkelijk gemaakt bij de windmotor in de Jan Durkspolder. Ook ditmaal heb ik er weer heerlijk gezeten, maar het duurde lang voordat er wat gebeurde. Toen er uiteindelijk een mooie paarse goed verscheen, ging bij mij het lichtje uit en was het tijd om op huis aan te gaan …

Op donderdag 10 oktober was er opnieuw kans op poollicht. Ditmaal besloot ik naar It Eilân te rijden om weer eens een andere setting te hebben. Het was een waardeloze avond met veel bewolking en het was kil. Nadat ik een tijdlang aan de waterkant had staan posten, verscheen er toch nog een gaatje in de bewolking en kreeg ik een laatste kans op wat poollichtfoto’s in 2024 …

Hiermee kon ik 2024 toch nog enigszins kleurig afsluiten. En wie weet, misschien krijgen we in de oudjaarsnacht tussen de wolken en het vuurwerk door ook nog wat poollicht te zien. Behalve harde wind wordt er namelijk komende nacht ook een flinke zonnestorm verwacht!

Tot slot

Dank aan alle lezers, likers en reageerders. Zonder jullie bijdragen zou het hier een saaie boel zijn. Mede namens Aafje wens ik jullie allen een rustige & veilige jaarwisseling en een gelukkig & gezond 2025.

Windmotor bij nacht

Ruim tien uren nadat ik ’s middags bij De Veenhoop was gestrand met de iLark, reed ik ’s avonds nogmaals naar de Jan Durkspolder, ditmaal met de auto. Het zou toch een keer moeten lukken om in het buitengebied lichtende nachtwolken te spotten. Driemaal is scheepsrecht tenslotte …

Net als de voorgaande avonden was het er ook nu weer goed toeven. De minimumtemperatuur lag die nacht hoger dan de maximumtemperatuur vandaag. Maar het grootste voordeel van dit plekje in de Jan Durkspolder is het prominent aanwezige silhouet van de windmotor. Ook wat betreft de variatie aan nachtelijke dierengeluiden is het bij de windmotor een stuk gezelliger …

De lichtende nachtwolken bleven ook die avond helaas weer ongezien. Maar ik heb er weer een tijdlang heerlijk gezeten en uiteindelijk wint de aanhouder. 🙂

Nacht aan de Bûtendiken

Dinsdag heb ik hier een paar foto’s gepubliceerd van de windmotor bij nacht in de Jan Durkspolder, die ik maandagavond heb gemaakt. Ik hoopte die avond lichtende nachtwolken achter dat mooie silhouet te zien verschijnen, maar die bleven uit. Omdat de omstandigheden voor lichtende nachtwolken nog steeds gunstig waren, ben ik dinsdagavond rond 22:30 uur in de auto gestapt om mijn geluk nog eens te beproeven. Ik bleef nu wat dichter bij huis. Ik reed naar het Noorder Gemaal tussen Smalle Ee en de Veenhoop. Daar nestelde ik me op mijn stoeltje bij It Krûme Gat

Ik heb ongeveer een uur lekker op mijn stoeltje aan de waterkant gezeten te midden van het gekwaak van kikkers en het gesnater van een groepje eenden verderop. De temperatuur lag er rond de 20°C en het was bijna windstil. Alleen al daarom was het heerlijk om er een tijdlang te zitten. Ik heb er nog best aardige foto’s gemaakt, maar de lichtende nachtwolken lieten zich ook die nacht weer niet zien …

Ruim 14 uur later kwam er, vanwege oververhitting van de accu van mijn iLark, precies op dit plekje een eind aan het tochtje, dat ik woensdag met Jetske maakte.

– wordt vervolgd

Zondagse lichtende nachtwolken

In de zomer van 2005 ben ik min of meer in de greep van lichtende nachtwolken gekomen. Voor wie dat fenomeen nog niet kent, heb ik in 2018 een blogje geschreven: ‘Over lichtende nachtwolken’.

Toen ik zondag aan het eind van de avond rond 23:30 uur nog even naar buiten keek, zag ik dat de noordelijke hemel opvallend lichtblauw was. Het kon niet missen, er waren eindelijk weer eens lichtende nachtwolken te zien. Dat had ik wat eerder moeten weten, dan had ik er rekening mee kunnen houden, zodat ik nog even naar het buitengebied had kunnen rijden …

Nu dat er niet in zat, heb ik de camera even voor ons huis op het statief gezet om snel wat foto’s te kunnen. Daar heb ik in helaas geen zicht op de horizon, maar ik doe het ermee. Veel meer dan dit viel er niet uit te halen, want het licht begon al snel te verflauwen …

– wordt vervolgd

Matige lichtende nachtwolken

Ik had er de afgelopen weken al een paar maal tevergeefs naar uitgekeken, maar steeds gooide bewolking roet in het eten. Precies twee jaar en 1 dag na de laatste keer dat ik ze zag, kreeg ik woensdagavond rond middernacht opnieuw de kans om lichtende nachtwolken te fotograferen. Ze waren lang zo mooi niet als de prachtige display twee jaar geleden, maar dat is te wijten aan het feit, dat er nog ‘gewone’ wolkenflarden voorbij dreven …

Voor de beste foto’s moet je eigenlijk even een donkere plek buiten de stad hebben. Omdat autorijden op dat tijdstip niet meer echt raadzaam was, besloot ik weer even naar het trapveldje verderop in de straat te lopen. Daar heb ik vooral de hoogspanningsmast en een voetbaldoeltje gebruikt als contrasterende elementen …

Hoe het elders was, weet ik natuurlijk niet, maar hier vervaagden de lichtende nachtwolken al na een kwartiertje. Wil je ook kans maken om dat bijzondere verschijnsel eens te zien? Houd dan de komende drie weken ongeveer een uur na zonsondergang aan de noordelijke horizon in de gaten …

Ook afgelopen nacht waren er weer lichtende nachtwolken te zien. De lucht was een stuk helderder dan woensdag, daardoor waren de lichtende nachtwolken mooier en duidelijker te zien waren. Maar de show speelde zich helaas heel laag boven de horizon af, te laag voor mij om er tussen de bebouwing foto’s van te kunnen maken. Mijn fotomaatje Jetske heeft dat wel gedaan, haar foto’s kun je HIER zien.

In mijn logje van 22 juni 2019 kun je lezen wat die lichtende nachtwolken nu eigenlijk zijn en waar je op moet letten om ze te kunnen zien: ‘De kortste nacht, ’t mooiste licht’

Skywatch Friday 472 – NLC’s

Aan het begin van de kortste nacht van het jaar, werden we vorige week vrijdag tussen 23:00 uur en middernacht verrast met een prachtige show van Lichtende Nachtwolken

At the start of the shortest night of the year, we were surprised last Friday between 11 p.m. and midnight with a beautiful show of Noctilucent Clouds (NLC’s)

De afgelopen 14 jaar heb ik diverse keren Lichtende Nachtwolken mogen zien en fotograferen, maar ditmaal was het ronduit spectaculair …

The last 14 years I have seen and photographed Noctilucent Clouds (NLC’s) several times, but this time it was really spectacular …

Vanaf het grasveld aan het eind van de straat lukte het om in meerdere opzichten een serie elektriserende plaatjes te schieten …

From the lawn at the end of the street, it was possible to shoot a series of electrifying images in several respects …

Wil je meer Skywatch foto’s zien? Gewoon even op het logo klikken …
Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …

Skywatch Friday

Prettig weekend!
Wishing you all a wonderful weekend!

De kortste nacht, ’t mooiste licht

De kortste nacht van het jaar leek de afgelopen nacht nog wat korter te duren dan je normaal gesproken zou verwachten. Voor de zoveelste maal dit jaar zorgden lichtende nachtwolken voor een bijzondere nachtelijke show …

Al sinds 2005 probeer ik dit wonderlijke fenomeen, dat bijna net zo mooi is als het noorderlicht, zoveel mogelijk te bekijken en te fotograferen. Tot enige jaren geleden lukte dat ook regelmatig, met 2009 als topjaar …

Onder de juiste omstandigheden verschijnen lichtende nachtwolken tijdens heldere nachten van ongeveer eind juni tot half juli ongeveer een uur na zonsondergang aan de noordelijke horizon …

Zonlicht kan ons dan niet meer direct bereiken. Naar mate de zon verder zakt, verdwijnen ook onze ‘gewone’ wolken – die tot een hoogte van ongeveer 20 km reiken – in de duisternis …

De zon schijnt van ver onder de horizon wel allerlei stofdeeltjes aan, die op een hoogte van ca. 80 km boven de aarde zweven. Aan deze stofjes, afkomstig van sterren en kometen, hechten zich onder de juiste omstandigheden kleine ijskristalletjes, die gaan schitteren in het laatste zonlicht …

Als gevolg daarvan zien we een zilverachtig blauw licht verschijnen. Kenmerkend voor lichtende nachtwolken zijn vooral de fijne, golvende structuren zoals ze op de onderstaande foto mooi te zien zijn …

Lichtende nachtwolken zijn vanuit de stad niet altijd even goed te zien. Vaak reikt het lichtschijnsel niet veel hoger dan enige graden boven de noordelijke horizon …

Zo hoog als het gisteravond kwam, heb ik het nog niet vaak gezien. Toen ik rond elven even naar buiten keek om te zien of er lichtende nachtwolken waren, kon ik mijn ogen nauwelijks geloven. Ze reikten zelfs bijna in het zenith

Er volgen mooie lange zomeravonden met aangename temperaturen. Ik kan jullie alleen maar adviseren om de komende nachten vanaf ongeveer elf uur eens op een donkere plek naar de noord-noordwestelijke horizon te kijken. Maar pas op: als je het één keer goed hebt gezien, wil je het vaker zien …    😉

Tot slot enkele TIPS:
Als je gaat fotograferen: camera op statief en even wat experimenteren met sluitertijd en diafragma. De camera-instellingen zijn nogal afhankelijk van hoe de lichtende nachtwolken zich presenteren, de ene keer zijn ze lichter dan de andere keer. Omdat de structuren nogal snel kunnen veranderen, kies ik zelf bij voorkeur een korte sluitertijd. En last, but not least: zorg af en toe eens voor een mooie donkere contour op de voorgrond. Veel succes en plezier!