In onze tuin ligt al ruim 30 jaar geen groen gazonnetje meer …
En toch groeit er af en toe wel eens wat gras, aangewaaid gras dat niet gemaaid hoeft te worden …
Dit gras mag zacht wuiven in de wind blijven staan om tot volle wasdom te komen …
Hoe het elders in den lande was, weet ik niet, maar hier in Fryslân is het jaar lekker zonnig begonnen. En vandaag schijnt de zon hier alweer. Als daar maar geen klap op komt …
Na de zachte decembermaand staat de hazelaar al in bloei. Tussen de langwerpige, geelwitte mannelijke katjes die zachtjes in wind heen en weer wiegen, hangen de veel minder opvallende kleine rode vrouwelijke bloempjes …
Eén van de twee stammen waaruit de hazelaar bestaat laten we binnenkort neerhalen. Op warme zomerdagen ben ik nog altijd blij met zijn schaduw, maar intussen beslaat die schaduw een groot deel van de dag vrijwel de hele tuin. Er zijn grenzen …
De fotokuiertjes in de natuur vallen me zwaar met het warme en vaak benauwde weer van de laatste tijd. Omdat het volgende week opnieuw warmer lijkt te worden, richt ik me voorlopig vooral op de tuin …
In tijden van warmte speelt de vermoeidheid door MS altijd weer extra op. Met een gevoel van elastiek in de benen en lood in de voeten is de tuin eigenlijk al jaren de beste plek om te vertoeven …
Gelukkig valt er zeker in het voorjaar en het begin van de zomer genoeg te fotograferen in ons tuintje. Kijk bijvoorbeeld eens naar de gang van de blauwe iris, die in een oude zinken tobbe naast de vijver staat …
En als die iris eenmaal zijn grootste pracht heeft verloren, dan komt mijn zo geliefde heksenbol aan de andere kant van de vijver weer wat beter tot zijn recht … 🙂
Mijn onderdanen laten nog steeds geen fotokuiertjes van enig formaat toe. Maar tussen de buien door heb ik de afgelopen dagen in de tuin wel weer wat foto’s bijeen weten te sprokkelen. Daarom schakel ik van de zeegezichten uit juni 2005 even over naar de actualiteit …
Niet eerder heb ik de prunus achter in de tuin zo vroeg zien bloeien als dit jaar. Al op 22 februari openden de eerste knoppen zich voorzichtig, terwijl dat in voorgaande jaren op zijn vroegst ergens in de tweede helft van maart het geval was. Ik zie de kwetsbare bloemetjes liever vrolijk afsteken tegen een strakblauwe lucht, maar met al die druppeltjes hebben ze ook wel wat …
Even verkeerde ik vanmiddag in de veronderstelling dat ik een bijzondere waarneming had gedaan …
Op nog geen 25 meter afstand van een vliegenzwam staat op de Merskenheide de brem (Cytisus scoparius) in bloei …
“Die vliegenzwam houdt zich keurig aan de kalender, maar de brem hoort toch echt in april-mei te bloeien,” dacht ik …
Thuis gekomen ontdekte ik al snel dat het allerminst opzienbarend is dat de brem in september-oktober (nogmaals) bloeit. Maar hij is er zeker niet minder mooi om. 🙂
De winter en ik hebben momenteel één ding gemeen, we hebben dit jaar allebei een valse start gemaakt.
De winter van 2013-2014 heeft in ons tuintje sinds 1 december slechts drie maal een nacht met lichte vorst opgeleverd met een laagste temperatuur van -1,9 ºC, en we hebben nog geen vlokje sneeuw gezien. Op de rand van de vijver staat momenteel zelfs een campanula vrolijk te bloeien alsof het eind mei, begin juni is …
Hoe anders was dat in de winter van 2012-2013. Toen kleurde de eerst sneeuw ons tuintje al op 5 december wit en kon ik van 1 december 2012 tot 19 januari 2013 al 23 vorstdagen noteren. Wat was het een feest om half januari talloze schaatsliefhebbers in actie te zien op de ijsvlakten van de Jan Durkspolder en de Ryptsjerksterpolder …
Het onbestemde weer van de laatste tijd, dat het midden houdt tussen herfst en voorjaar, doet mij bepaald geen goed. Sinds half december kamp ik al met die maar voortslepende vermoeidheid. Hoewel het langzaam maar zeker wel iets beter wordt, is het wachten nog op de grote doorbraak. Daarvoor heb ik toch even wat hulp van buitenaf nodig, denk ik. Het wachten is op een periode met mooi winterweer, maar die is voorlopig nog niet in zicht. Of op een avond met poollicht, maar die is ons onlangs ook weer door de neus geboord. Kortom: het blijft sukkelen …
Voeg daarbij, dat de auto sinds woensdag problemen met de remmen vertoont, dan zal duidelijk zijn, dat er ook de komende week weinig spannends op de agenda staat. De komende dagen zal ik me daarom eerst maar eens op wat achterstallige weergrafiekjes storten (denk ik).
Nog even, dan laten we 2013 achter ons …
Met dit 340e logje van 2013 sluit ik het jaar af. Een woord van dank aan ieder die hier zo af en toe (of wat vaker) om het hoekje kijkt en een speciaal woord van dank aan ieder die het afgelopen jaar op de een of andere manier een bijdrage heeft geleverd aan dit weblog, lijkt me hier op zijn plaats, want alle grappige, warme, informatieve, aanvullende, meelevende of kritische reacties worden hier zeer gewaardeerd. Dank daarvoor!
We sluiten het jaar in elk geval hoopvol af, het voorjaar werpt zijn schaduw alweer vooruit, want niet eerder heb ik op oudjaarsdag de prunus in bloei zien staan …
Ik wens jullie allen een rustige jaarwisseling!
Afanja's Weblog 