Op de pier van Holwerd

En toen moesten we bij die twee wachtende vrouwen vandaan weer bij de auto zien te komen … Gelukkig had ik Jetske weer aan mijn zijde om af en toe even wat steun te bieden, want het waren 450 lange en zware meters …

Maar we redden het weer op, waarna Jetske voorstelde om nog even naar de pier te rijden. Daar vond ik aan de waterkant te midden van stillevens van dukdalven en bolders de rust in mijn benen terug. Op dat moment heb ik me voorgenomen om nu echt op zoek te gaan naar een manier om mijn mobiliteit weer wat te vergroten. Minder dan een week later had ik de knoop doorgehakt en heb ik de Doohan iLark aangeschaft …

Rimpelingen

Aan de waterkant valt eigenlijk altijd wel wat te zien en te fotograferen. En als er eens even niet direct iets te zien is, dan is er altijd nog het water …



Ofskie fan Skylge

– Een virtuele vakantie 31 –

Onverbiddelijk kwam het moment dat we afscheid moesten nemen van Terschelling en van Jetske. Zij had het geluk dat ze nog een paar dagen mocht blijven. Aafje en mij wachtte een tripje over de woelige baren. Gelukkig hadden we kaartjes voor de snelle catamaran de Tiger. Ik heb niets op de gewone veerboot tegen, maar dan wel graag bij mooi weer, zodat je aan dek kunt verkeren. Dat zou nu allerminst aanlokkelijk geweest zijn …

Aafje en Jetske waren allebei al vaker op Terschelling geweest, ik was er in mei 2009 – tijdens deze nu virtuele vakantie – voor het eerst. Het waren maar drie dagen, maar als je er zo achteraf in 31 logjes op terugkijkt, lijkt het veel langer. Het was trouwens niet de laatste keer dat we er met z’n drieën waren. Ook in 2011 en in 2017 hebben we gedrieën een paar dagen op Terschelling doorgebracht. En ik houd het niet voor onmogelijk dat er nog eens een vervolg komt, want als je eenmaal in goed gezelschap op Terschelling bent geweest, dan werkt dat verslavend …

Bij de haven

– Een virtuele vakantie 30 –

Twee uur later waren we bij de haven. De veerboot ‘Midsland’ lag al aangemeerd aan de kade. Wij hadden echter kaarten voor de snelle catamaran ‘Tiger’, en dus hadden we nog wat tijd over. Hoewel het intussen zwaar bewolkt was, en de temperatuur ook een stuk was gedaald, lukte het toch om nog even met z’n drieën in de luwte op een terrasje te zitten …

Een rondje Urker haven

Het rondje om de Urker haven is me dinsdag niet in de koude kleren gaan zitten, maar des te meer in mijn benen. Eigenlijk was de hele fotokuier net wat te ver voor me, vooral ook omdat we natuurlijk ook nog even naar de vuurtoren moesten (de foto’s daarvan houdt u nog tegoed). Eenmaal bij de vuurtoren aangekomen stelde Jetske voor om de auto op te halen, zodat ik mijn benen niet nodeloos extra hoefde te belasten, maar dat aanbod heb ik natuurlijk -eigenwijs en volhardend als ik af en toe ben- afgeslagen.

Enfin, het was weer gezellig en het heeft me toch wel een aantal aardige foto’s opgeleverd. Klik en kijk maar even mee …