Ergens in de Ecokathedraal

Vandaag reis ik weer eens af naar mijn geliefde Ecokathedraal bij Mildam. Meestal ben ik daar alleen, maar vandaag heb ik er een afspraak. Nu eens niet met een Belg, zoals bij voorgaande ontmoetingen, maar met iemand met wie ik contact heb via Bluesky

Hoewel ik ze gisteren bewust een rustdag heb gegund, valt er vooraf niks van te zeggen hoe ver mijn onderdanen me vandaag de Ecokathedraal in kunnen brengen. Het zou mooi zijn om weer eens in het oudste en hoogste deel te kunnen komen. Wanneer dat ook vandaag weer te hoog gegrepen blijkt te zijn, dan hoop ik in ieder geval de ‘rustplaats’ te bereiken …

De gazen bol toont ‘de wand met de gekleurde band’. Daar moet ik toch zeker aan toe kunnen komen. En als dat zo is, ben ik daar ook tevreden mee. Een leuke ontmoeting en een goed gesprek staan wat mij betreft vandaag voorop …

Maak er een mooie dag!

Twee bollen in de sneeuw

Ergens rond half januari heb ik mijn glazen bol – een zogenaamde lensbal – maar eens meegenomen naar de sneeuw de tuin …

Liggend in de sneeuw in het vogelbad, heb ik de lensbal in winterse omstandigheden kennis laten maken met onze heksenbol …

Alweer een jaarwisseling

2021 zou het jaar worden, waarin we ons met behulp van een vaccinatie weer zouden ontdoen van de ellende en alle beperkingen die corona in 2020 over de wereld had uitgerold. Alweer een jaar later is helaas niets minder waar gebleken. In woorden ben ik eigenlijk ook snel klaar met een terugblik over het afgelopen jaar …

Het was ook in 2021 vooral corona dat ons leven voor een belangrijk deel bepaalde. De lockdowns deden en doen velen geen goed, en daar moet voor ieders bestwil dan ook zo snel mogelijk een eind aan komen. Eén ding is zeker: er zijn ook dit jaar weer veel bittere tranen gevloeid over en voor mensen die overleden zijn aan de gevolgen van corona. Ook in eigen kring hebben we dat dit jaar gevoeld …

En dan staan we op 31 december alweer op de drempel van een nieuw jaar. Voor de gelegenheid heb ik mijn glazen bol er maar weer eens voor afgestoft. Niet dat je er veel mee opschiet, maar ik zie er toch wel wat in … zon, wolken, water en vooral één of andere lange weg. Dat laatste zou er wel eens op kunnen wijzen, dat we in tegenstelling tot een jaar geleden nog geen snel eind aan de coronatijd hoeven te verwachten. Nee, wat dat betreft moeten we er toch maar rekening mee houden dat er nog een lange weg te gaan is, vrees ik …

Maar goed, de vast volgers weten, dat ik in elke situatie probeer om mijn beste beentje voor te zetten om er het beste van te maken. ‘In bytsje fleurich op,’ zeg ik altijd maar, oftewel: ‘zo vrolijk mogelijk’. Daarom sluit ik 2021 af met een kleurige foto van een weerspiegeling in het laatste ijs op de vijver dit jaar, die ik op Tweede kerstdag heb gemaakt. Probeer het maar te zien als stil vuurwerk of zo …

Tot slot

Bedankt voor alle bezoekjes aan mijn weblog dit jaar. En bedankt vooral voor alle ‘likes’ en leuke reacties. Het zijn de reacties en de contacten die er af en toe uit voortkomen, die het bloggen zo leuk maken, vind ik.

Ik wens jullie allen een rustige en veilige jaarwisseling.

De zwevende glazen bol

Ik neem jullie even mee terug naar vrijdag 4 juni. Op die warme dag zweefde er hier een glazen bol door de tuin. Nadat hij enige tijd had rond gezweefd en zo ongeveer alle hoeken en gaten had aangedaan, landde hij te midden van de bloemen op het heuveltje zachtjes in het vogelbadje …

Daar dobberde hij een tijdlang zachtjes rond. Bijzonder om te zien hoe hij het water nauwelijks in beweging bracht. Een paar bloemetjes van de grote muur leken uit pure bewondering een buiging te maken voor die vreemde bol …

Zodra hij uitgebadderd was, verhief hij zich uit het water om terug te keren naar het punt waar hij aan zijn rondreis was begonnen … het statief van mijn camera …

Peter Grey vroeg zich af hoe het kan dat die bol zweeft. Ik kon het niet laten om te antwoorden, dat dat de magie van de digitale fotografie is. En dat is ook zeker niet gelogen. Maar ik heb er ook bij gezegd, dat ik de magie nog wel eens zou onthullen. Vandaag is het zo ver …

De truc is verrassend simpel. Je legt de bol op zijn glazen voetje op een camerastatief of een ander vast punt. Daarna maak je vanuit verschillende standpunten en met meer of minder zoom een aantal foto’s. Om de bol op een bepaalde foto te laten ‘zweven’, open je hem in Photoshop of een andere fotobewerkingsprogrmma. Dan selecteer je de bol in Photoshop. Nadat je de selectie vervolgens hebt omgekeerd, kun je het statief en het glazen voetje (foto linksonder) wegwerken met de kloonstempel. En rechtsonder zie je het uiteindelijk resultaat …

Zwevend door de tuin

Zachtjes door de tuin zweven, dat zou met dit weer nog het best voor me zijn. De waarschuwing van mijn specialist in november 2004, dat warmte en MS steeds minder goed samen zouden gaan, klinkt elk jaar in een warme periode nog na. Warmte krijgt sneller ieder jaar wat sneller greep op mijn lichaam. Daarom hebben mijn onderdanen gisteren rond het middaguur formeel protest aangetekend tegen het dagelijks aantal te volbrengen stappen gedurende de rest van deze week …

Om daaraan tegemoet te komen heb ik mijn glazen bol de rest van de dag maar wat door de tuin laten zweven, zodat ik zelf lekker op het terras in de schaduw kon blijven zitten. Daar hoefde ik maar af en toe een paar stappen te maken om de bol toch in de gaten te kunnen houden. En zo kan ik jullie de tuin ook nog eens op een andere manier tonen …