Het duurde niet lang voordat de reebok samen met de kalveren aan de lunch begon …
Al snel verscheen ook de reegeit om zich bij haar gezin te voegen …
Even later kon ik een paar groepsfoto’s van het gezinnetje maken …
Het kon niet missen, het speelkwartier was aangebroken. En ik mocht erbij zijn …
Het viertal was te dartel om het bij foto’s te laten, daarom tot slot nog een paar minuten video …
Zodra ik mijn blik afwendde van de klaprozen, verscheen er een tweede verrassing in mijn blikveld …
Een ree liep rustig door het weiland. Bij de boomwal bleef hij om zich heen kijkend staan …
Toen ik me van het beeldscherm van mijn camera losgerukt had, zag ik wat dichterbij nog een ree …
Nee, het waren er zelfs twee. En wat het nog mooier maakte, het waren niet zo maar reeën, maar een paar mooie kalveren …
Korte tijd later verscheen ook pa reebok op het toneel …
Eén van de kalveren keek naar de reebok, terwijl de andere zich het hooi lekker liet smaken …
Maar al snel keken ze allebei naar het aangrenzende weiland, zou er dan nog meer komen …?
Jazeker, er komt nog meer … morgen!
Had ik jullie al verteld, dat ik anderhalve week geleden de sprong reeën in de buurt van de Gariperwei weer heb getroffen? Het is wel zo!
In februari en maart zag ik ze een paar maal tussen de stoppels in een maïsakker, nu waren ze uitgeweken naar een sappig weiland daarnaast. Ik heb de auto maar even weer in de berm gezet, want hoewel ze vrij ver weg waren, geniet ik toch altijd weer van die ranke dieren …
Een zo te zien zwangere ree had me meteen in de gaten, de rest van het gezelschap ging onverstoorbaar door met de dagelijkse bezigheden. De bokken bleven grazen, een paar andere geiten lagen te rusten in het gras. Bambi was weer in het gezelschap van Stampertje …
Al snel kwamen ze allemaal in beweging en begonnen ze al grazend in de richting van de boomsingel te lopen. Voor mij was dat het sein om mijn weg te vervolgen …
Dat ging maar net goed gisteren, gelukkig reed ik niet hard …
Niet dat de robot er aan kwam, maar anders had ik dit geinige bordje bij een oprit in De Tike gemist …
Na het grijze en regenachtige weer van de afgelopen dagen, schijnt vandaag de zon gelukkig weer …
En na de regendruppels volgden vandaag ook weer dauwdruppels, en die zie ik toch liever dan regendruppels …
Het zijn luidruchtige herrieschoppers, die ik zeker in het voorjaar liever niet in de tuin heb, maar mooi zijn ze wel. Ik heb het over de ekster in zijn glanzende zwart-witte kostuum, waar ook nog een gedistingeerd vleugje blauw in is verwerkt …
Toen ik vorige week een ommetje in de buurt maakte, zag ik een ekster in het speeltuintje rond scharrelen. Hij leek zich volstrekt niet aan mijn aanwezigheid te storen en liet me rustig dichterbij komen, zodat ik een aardige fotoserie kon maken …
Toen er een kat op het toneel verscheen, leek de ekster hem even uit te dagen. Maar zodra de kat aan een sprint was begonnen om die nare plaaggeest naar de strot te vliegen, sloeg de ekster zijn vleugels uit. Vanuit een boom liet hij even later zijn spottende “Èkèkèkèk …” door het speeltuintje klinken. De kat bleef wat beteuterd achter …
Hoewel ik intussen de afgelopen weken een paar boswandelingen heb gemaakt, heb ik maar weinig paddenstoelen gezien. Dat kan te maken hebben met de droogte, maar het is ook mogelijk dat ik domweg niet goed kijk. Ik zoek er in elk geval niet meer om, want om ze mooi op de foto te zetten moet je meestal diep door de knieën. Nou is dat nog wel te doen, maar het wordt wel steeds moeilijker om vervolgens weer vlot tot stand te komen …
Vorige week heb ik me tijdens een boswandeling eenmaal laten verleiden om voor een kleine, maar mooie collectie kleverige koraalzwammetjes op de knieën te gaan. Die foto’s volgen later nog. Dat ik vandaag toch een paar mooie paddenstoelen kan presenteren, heeft te maken met de grootte en de standplaats van deze fraaie zwammen. Het gaat hier om een paar nog vrij jonge exemplaren van de grote parasolzwam, die in de buurt van Earnewâld aan de rand van een stuk hooiland stonden te pronken. Deze zwammen kunnen wel tot 40 cm groot worden. Mede daardoor kon ik dit tweetal (bijna) vanuit de auto fotograferen. De grootste paddenstoelen zijn voor mij in feite dan ook de mooiste dit jaar …
Afanja's Weblog 