De dames en heren meteorologen hadden ons voor gisteren mooi en zonnig weer toegezegd, maar daar kwam weer eens weinig van terecht. En dus stond ik rond 10:30 uur in een grijze en kille Ryptsjerksterpolder ten noordoosten van Leeuwarden. Je zou het kijkend naar de eerste foto niet zeggen, maar dit is een van de plekken waar de grutto’s zich verzamelen na terugkeer van hun winterresidentie …

Tijd om de camera op het statief te klikken en dan even flink in te zoomen. En jawel, al snel krijg ik de eerste grutto’s in beeld. En voor wie nu denkt: “Maar die grutto is toch geen watervogel? Waarom zitten ze daar in een meer …?” Wel, het is geen meer. De Ryptsjerksterpolder is een polder die iedere winter onder water wordt gezet. In koudere winters kwam dat de schaatsers nog wel eens ten goede, daar was dit jaar geen sprake van. De grutto’s zijn er wel elk voorjaar blij mee …

Het natte polderland is voor hen een soort ‘tafeltje dekje’. Na de lange tocht vanuit hun winterverblijf kunnen ze hier aansterken en opvetten voor de broedtijd. Dat wil niet zeggen dat ze altijd in alle rust kunnen dineren. Op de laatste foto kun je zien dat al die honderden grutto’s ineens op de wiek gingen. De oorzaak daarvan heb ik niet kunnen achterhalen, maar de kans is groot dat er op dat moment een roofvogel in de buurt kwam …

Zodra de rust teruggekeerd is, is te zien dat de grutto’s bescherming lijken te zoeken tussen de omringende smienten, scholeksters en aalscholvers. Of daar enige bescherming vanuit gaat, valt zeer te betwijfelen. Als een roofvogel wil toeslaan, dan doet hij dat toch. Kijk naar eens naar de resten van de dode ooievaar die daar lijkt te liggen …