Tagarchief: Hotel

Bij ‘de Oude Schouw’

Geplaatst op door

Na onze kuier door Mantgum was het alweer tijd om de steven huiswaarts te wenden. Tussen Irnsum en Akkrum kwamen we langs Oude Schouw. We besloten even een kijkje te nemen bij het gerenommeerde hotel ‘de Oude Schouw’ op de oever van het Prinses Margrietkanaal. Zodra we het terrein op reden, schrok ik van de deplorabele staat van het gebouw en zijn directe omgeving …

we komen aan bij hotel-restaurant 'De oude schouw'

Waterherberg “De Oude Schouw” lag aan de oorsprong van de vroegere Middelzee en kent een rijke geschiedenis. Het is al sinds de 16e eeuw een van de oudste pleisterplaatsen van Fryslân. Op dit moment kruist de rivier de Boarne hier het omstreeks 1946 gegraven Prinses Margrietkanaal, oftewel de gekanaliseerde rivier de Wjittering. Op deze historische plek deed de waterherberg dienst als veerhuis gelegen aan de oude Rijksweg naar Leeuwarden. Hier werden gasten, reizigers, dieren, goederen en proviand door de herbergier met de veerpont overgezet …

close-up van 'De oude schouw'
de voorgevel van Hotel "De Oude Schouw" maakt een haveloze indruk

We liepen voor het haveloos uitziende hotel langs naar de waterkant. Ten westen van ons zagen de brug ‘Aldskou’ over het Prinses Margrietkanaal, aan de oostkant liep het kanaal richting Grou. Daar hadden we ook zicht op het terras aan het water, hoewel er geen gasten te zien waren, zag het terras er pico bello uit …

de brug 'Aldskou' over het Prinses Margrietkanaal bij Oudeschouw
zicht op het Prinses Margrietkanaal met uiterst rechts het terras van het restaurant

Terwijl we daar stonden, naderde vanuit oostelijke richting het plezierjacht ‘Wite Swaen’. We keken de boot na tot hij onder de brug uit zicht verdween. Daarna liepen we langs de haveloze voorgevel van het hotel terug naar de auto …

een plezierjacht nadert Oudeschouw over het Prinses Margrietkanaal
het plezierjacht 'Wite Swaen' passeert Oudeschouw
de boot passeert de brug 'Aldskou'

Het is jammer, ‘de Oude Schouw’ is vergane glorie. De laatste eigenaren schijnen er o.a. met verschillende (ver)nieuwbouwplannen alles aan te hebben gedaan om het schip te keren. Keer op keer sneuvelden plannen echter als gevolg van bestuurlijke beslissingen. Intussen staat ‘de Oude Schouw’ te koop via Makelaardij Hoekstra …

de haveloos uitziende voorgevel van hotel 'De Oude Schouw'

– wordt vervolgd

Op de begraafplaats – epiloog

Geplaatst op door

Voor wie na het logje van gisteren denkt, dat het alleen maar kommer en kwel is op de kleine begraafplaats op de terp bij Nes, zo erg is het nu ook weer niet …

Er liggen ook nog genoeg mooie, goed onderhouden graven van ruim 100 jaar oud, zoals o.a. het onderstaande rijtje van de dynastie van de Bottema’s uit Aldeboarn …

Ik was intussen terug gescharreld naar de ingang van de begraafplaats. Daar staat een bankje dat uitzicht biedt over de begraafplaats. Ik was blij dat ik weer even kon zitten. De toch niet zo erg hoge terp, had me meer kracht gekost, dan ik vooraf had ingeschat. Vanaf het bankje ging mijn blik automatisch naar de grote steen, die onder een glazen plaat naast het pad ligt…

Het blijkt te gaan om de laatste brokstukken van de grafsteen van Reyner van der Elburg, die het klooster dat hier tot het begin van de 17e eeuw heeft gestaan, bestuurde van 1526 tot 1546. Gelukkig staat er een bordje met tekst en uitleg naast de brok steen, want de glasplaat boven de steen is zo vies en vuil, dat er van de steen niets te zien is. Ik zou de beheerder van de begraafplaats daarom willen adviseren om het goede voorbeeld m.b.t onderhoud te geven door die glasplaat regelmatig even schoon te maken …

Terwijl Jetske nog wat rond scharrelde tussen de grafstenen, bleef ik op het bankje zitten om kracht te verzamelen voor de kuier naar de auto. En dat was nodig ook, zou later blijken. Nadat Jetske korte tijd later bij me was komen zitten, hebben we nog wat zitten praten over de begraafplaats. Maar uiteindelijk kwam toch het moment om terug te lopen naar de auto. De eerste 50 m tot voorbij het hek ging dat nog wel, maar daarna was het plotseling helemaal op. Ineens had ik aan mijn stok niet meer genoeg en had ik de steun van mijn fotomaatje aan de linkerzijde even hard nodig. Gelukkig stond de auto niet ver weg. Nogmaals dankjewel voor je steun weer, Jetske …

Intussen gaat het alweer een stuk beter, ik ben deze week zelfs al even aan de wandel geweest in de Deelen. Weliswaar maar een klein stukje, maar dat ging prima. Prettig weekend!

Stukjes en beetjes in Nes

Geplaatst op door

Terwijl mijn fotomaatje en ik vrijdagmiddag enige tijd rond struinden op de begraafplaats van Nes (Google Maps), viel het ons op dat er veel vernielde of verwaarloosde graven lagen. En dat was niet alleen ons opgevallen, bij elk van die graven stond een bordje met het verzoek om contact op te nemen met de beheerder …

verwaarloosd graf met gebroken steen

Ik heb me verder niet verdiept in de ouderdom van de graven, daar kwam ik op dat moment niet aan toe. Niet omdat de tranen me bijna in de ogen stonden bij zoveel stukjes en beetjes grafsteen, maar omdat mijn benen me in de steek begonnen te laten …

gebroken grafsteen (1)
onvolledige grafsteen
gebroken grafsteen (2)
verwaarloosd graf
gebroken grafsteen (3)

Nadat ik een rondje om de klokkenstoel had gemaakt, ben ik van de top van de terp afgedaald naar het omringende paadje. Daar realiseerde ik me, dat de terp net wat te hoog was voor de combinatie van mijn MS en de nog verse zenuwbeknelling in mijn onderrug …

klokkenstoel op de kerkhofterp van Nes

– morgen de epiloog

Bij de klokkenstoel van Nes

Geplaatst op door

Nadat ik vorige week maandag een eerste kuier naar de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder had gemaakt, ben ik vrijdag weer even op pad geweest met mijn fotomaatje Jetske. Ik stelde voor om even een kijkje te nemen op de begraafplaats met de witte klokkenstoel van Nes (Google Maps). Niet dat het zo’n spectaculaire begraafplaats is die je beslist gezien moet hebben, maar hij is klein en er staat een bankje. En dat zijn voor mij momenteel weer heel belangrijke ingrediënten. Ruim voordat we er zijn, rijst de tot Watertorenhotel omgebouwde watertoren in de verte op …

watertorenhotel Nes

Nes is een dorp in de gemeente Heerenveen dat, gescheiden door de A32, ten oosten van Akkrum ligt. Eeuwenlang was het een heel klein dorpje. Zo’n 20 jaar geleden had Nes nog altijd maar ca. 200 inwoners. Sinds de bouw van een nieuwe woonwijk op een kunstmatig eiland rond de eeuwwisseling, is het dorp snel gegroeid tot ruim 1000 inwoners nu …

begraafplaats Nes

De begraafplaats ligt vlak ten zuidoosten van het dorp op een hooggelegen terp. De terp, waarop de klokkenstoel staat, is een overblijfsel van het Nesserklooster. Dit klooster is rond 1243 door de Ridderlijke Duitsche Orde gesticht. De kloosterlingen zijn erg belangrijk geweest voor Nes en omgeving. Het klooster had er vele gronden in eigendom. Het klooster is aan het begin van de 17e eeuw verdwenen. De kloosterkerk is wel langer blijven bestaan. Toen ook de kerk in verval raakte, is ook deze afgebroken. De terp was oorspronkelijk veel groter, maar is na 1850 grotendeels afgegraven …

bordje 'Kleasterpaad Nes'
begraafplaats Nes met de klokkenstoel
begraafplaats Nes met resten 16e eeuwse grafsteen
klok in de klokkenstoel op de begraafplaats van Nes

In de klokkenstoel hangt een luidklok uit 1950 met een onder-diameter van 90 cm. en een gewicht van 480 kg. De tekst op de kok luidt:

‘oer de deaden, goeden en kweaden, bidt myn brounzen lûd foar ’t lêst: jow har, God, de iivge rêst‘

‘over de doden, goeden en kwaden, bidt mijn bronzen geluid voor het laatst: Geef hen, God, de eeuwige rust’

detail van de klok in de klokkenstoel

– morgen nog wat stukjes en beetjes

Bron: akkrum.net

Rond Landgoed Lauswolt

Geplaatst op door

Terug bij de parkeerplaats aan de Poostweg heb ik eerst nog even een foto gemaakt van langs de weg liggende boomstammen. Aan de andere kant van de weg worden momenteel veel bomen gekapt. Daarvan later meer foto’s. Aan het eind van deze lange wandeling op maandag ben ik eerst nog even met de auto naar het begin van de Poostweg gereden. Dat is een afstand van niet meer dan ca 500 m, maar die was toch net te groot om nog te voet af te leggen. Omdat deze wandeling zich rond Lauswolt afspeelde, wilde ik daar ook maar in stijl afsluiten …


De naam Lauswolt is in de afgelopen week al eerder voorbij gekomen. Zo schreef ik hier gisteren: “Naar verluidt liet de welgestelde herenboer Jan Janszoon Lauswolt, grootgrondbezitter te Beetsterzwaag hier in 1748 ‘een met geboomte omgeven boerderij’ bouwen. Dat moet in de buurt van dat romantische bruggetje geweest zijn. En dat was ergens hier achter …


Wat ooit begon als een boerderij met geboomte, groeide in de loop der jaren uit tot een groot landgoed met een landhuis. Tegenwoordig is dat landhuis na diverse verbouwingen een gerenommeerd hotel. “Verscholen in de prachtige bossen van Beetsterzwaag ligt het best bewaarde geheim van Friesland: vijfsterrenhotel Landgoed Lauswolt. In een adembenemende omgeving zorgen wij ervoor dat het u geen moment aan iets ontbreekt. Wij hebben maar één doel: u de meest unieke en onvergetelijke ervaring bieden in deze prachtige omgeving en u te laten genieten van de Friese gastvrijheid,” zo opent de website van het hotel …

“Gelieve hiervoor wel een goed gevulde portemonnee dan wel een fikse creditcard bij de hand te houden, want u begrijpt dat wij met onze gouden koeien in de lokale wei wel van prijzen weten,” staat er dan weer niet bij … 😉

In de vijver voor het hotel drijft een eendenhotel. De eenden hadden al de wijk genomen, toen ze mij vanuit de verte zagen naderen …

Nog even een foto waarin ik beide hotels tegelijk in beeld kon vangen. Morgen steken we de nu achter ons liggende Van Harinxmaweg over om nog even één van de mooiste huizen van de omgeving te bekijken. Vele malen mooier dan dit protserige hotel …

Beeldentuin ‘de Havixhorst’

Geplaatst op door

Bij het verlaten van het ooievaarsstation kwamen we aan de achterkant van landgoed De Havixhorst uit. Al in 1409 werd er voor het eerst melding gemaakt van het bestaan van De Havixhorst. De huidige vorm en uitstraling dateert hoofdzakelijk uit 1753. Tegenwoordig is er het chateau hotel De Havixhorst gevestigd …

Sinds 2008 is in de tuinen van De Havixhorst een bijzondere verzameling beelden te zien. We zijn een klein stukje langs de gracht gelopen om er wat foto’s van de maken. Ik moet zeggen: het stond me wel aan, die beeldentuin kan ook nog wel eens op het lijstje …

Ik sluit het eerste deel van deze op dat punt al geslaagde dag af met dit beeld van een schaatser. Terwijl we daar licht gekleed liepen, hadden we er geen idee van dat er nog geen tien dagen later in het oosten van ons land weer even geschaatst zou worden op natuurijs …

Bij de Headammen

Geplaatst op door

Als je vanaf het punt waar de foto’s van de voorgaande blogs zijn gemaakt een kleine 2 km in westelijke richting over de Wolwarren rijdt, dan kom je uit bij de Headammen (kaart: Google Maps) …

De Hooidamsbrug vormt de levensader voor een zevental boerenbedrijven in de polder aan de westkant van de Hooidamsloot en voor het ook aan de overkant van het water gelegen Hotel Ie Sicht. Om de bereikbaarheid te garanderen, is de brug acht jaar geleden volledig gedemonteerd en vernieuwd …

Enige tijd geleden werd bekend dat hotel Ie Sicht komend najaar volledig gesloopt wordt om plaats te maken voor een nieuw, vijf verdiepingen tellend hotel met een nieuwe formule …

Het kenmerkende beeld van de omgeving van het hotel, dat vooral bij skûtsjesilers en andere watersporters bekend is (ooit was dat ook bij schaatsers het geval), zal voorgoed veranderen …

Voor de meerkoeten die hier hun domein hebben zal het weinig uitmaken, zij zullen ook in de nieuwe situatie bij de nadering van een wandelaar het veilige water bij de brug blijven opzoeken. Zelf vind ik een vijf verdiepingen hoog gebouw in dit vlakke polderland (nog) geen verrijking …