Een zwaan en 2 lepelaars

De strakblauwe lucht lokte me gisteren al snel naar buiten. Na de koffie ben ik in de auto gestapt om een ritje naar de Jan Durkspolder te maken. Daar draaide de windmotor aan de Geau heel bedaard zijn rondjes. Aan de oostkant van de vogelkijkhut stond een groep van pakweg 20 ganzen halverwege de plas in het water …

Na enige tijd vloog er een knobbelzwaan langs de oostelijke oever van de plas voorbij. Hij gaf me de kans om eindelijk de onlangs ingestelde ‘vogelknop’ op mijn camera eens te proberen …

Toen ik even later die ganzen nog eens goed bekeek en verder inzoomde, zag ik dat er aan de rechterkant van de groep twee lepelaars tussen de ganzen stonden. Leuk om de eerste twee lepelaars van de kleine kolonie, die meestal aan de westkant van de plas huist, al op 1 februari te kunnen begroeten …

Terugkomend uit de hut heb ik nog even overwogen om op onderzoek te gaan naar het waarom van de rijplaten die kennelijk onlangs over het zandpad zijn gelegd. Mijn onderdanen verkeerden in goeie conditie, maar na een meter of tien hield ik het toch maar voor gezien. De natte rijplaten waren akelig glad, en dat maakte het lopen niet fijner. Het bordje ‘(Brom)fietsers Afstappen’ zal er ook wel niet voor niets geplaatst zijn. Later nog maar eens kijken …

Leppelbekken by Jan Durks

Oftewel, lepelaars in de Jan Durkspolder …

Half mei zag ik er nog maar een enkele lepelaar rond stappen, maar vorige week had de volledige kolonie zich intussen aan de westkant recht tegenover de grote vogelkijkhut gevestigd …

Ook een stuk verderop zag ik nog wat lepelaars in de bomen zitten. Al met al zijn het er ca. 50, schat ik. Daarmee is de kolonie naar mijn idee aardig gegroeid. En de vogels zijn in ieder geval beter zichtbaar dan toen ze helemaal aan de zuidwestelijke hoek van de plas zaten …

Er waren ook opvallend veel lepelaars die een vluchtje maken. De eerste vloog in de richting van Earnewâld, maar de tweede vloog om de hut heen. Aan de oostkant streek hij neer achter de vele gele lissen om daar te foerageren …

Dat is hoopgevend, want het zou mooi zijn om daar weer eens wat vaker en dichterbij lepelaars door het water te zien waden. Ik kijk er al naar uit om weer eens zo’n lucky shot te kunnen maken als in mei 2019. Maar ja, je weet hoe het met lucky shots gaat, die worden maar zelden herhaald …

De eerste lepelaar

Hij zat nog vrij ver weg, maar met wat zoom kon ik hem toch aardig in beeld vangen …

Gisteren zag ik de eerste lepelaar van 2022 in de Jan Durkspolder …

Het was ook zo ongeveer de enge bezienswaardigheid gisteren …

De leppelbek is wer op syn stek

Oftewel: de lepelaar is terug op zijn plek …

Vorige week vrijdag heb ik even een ritje gemaakt naar de Jan Durkspolder. Een kuiertje naar de grote vogelkijkhut werd beloond met een aantal foto’s van de eerste twee lepelaars die terug zijn op hun zomerresidentie …

Met opwaaiende kuiven werd het verendek uitgebreid gepoetst. Een van de twee was zo slim om daarbij gebruik te maken van zijn of haar eigen windscherm …

Lepelaar met ’n mooie vangst

Woensdagmiddag heb ik samen met mijn fotomaatje enige tijd in de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder gezeten. Het was er rustig. We deelden de hut met een in- en uitvliegende boerenzwaluw, die er een nestje had. Rond de hut waren in eerste instantie alleen wat eenden te zien, totdat er na enige tijd een lepelaar op het toneel verscheen …

Rustig rondstappend begon hij met zijn grote lepel over de bodem schrapend te foerageren. Het duurde niet lang, voordat hij zijn stap versnelde en zijn kop in hoger tempo van links naar rechts happend over de bodem draaide …

We wisten even niet wat we zagen. De lepelaar maakte er een prachtige show van. Al snel draafde hij min of meer dansend door het water. En niet alleen dat, met ferme vleugelslag zijn evenwicht bewarend, zocht hij ook de diepte op …

In fotografisch opzicht kwam het hoogtepunt voor mij net even later, toen de leppelbek weer ‘op normale wijze’ foeragerend voortschreed. Maar eerlijk is eerlijk: hoe mooi de vangst was, zag ik pas toen ik de beelden later op de middag op de pc bekeek. 🙂
Ik heb er maar weer een diashowtje van gemaakt …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Grote zilverreiger steelt de show

Sta je op een mooie woensdagmiddag in juni in alle rust foto’s te maken van twee foeragerende lepelaars, komt er ineens heel parmantig een grote zilverreiger het beeld in stappen …

170614-1315x

In tegenstelling tot de naarstig naar voedsel op zoek zijnde lepelaars, leek de zilverreiger geen honger te hebben. Op statige wijze vervolgde hij zijn weg, niets leek hem te kunnen storen …

170614-1318x

Even stonden we nog oog in oog met elkaar …

170614-1326x

Daarna beende hij resoluut weg …

170614-1331x

Lepelaars in het moerasland

Op de Wolwarren tussen Oudega en de Hooidammen zette ik de auto vrijdag rond het middaguur even in de berm om te genieten van het licht over het moerasland aan de linkerkant van de weg …

150327-1201x

Toen ik na enige tijd verderop in het land een beweging gewaar werd, besloot ik eens goed in te zoomen …

150327-1203x

Jawel, daar liepen onmiskenbaar twee lepelaars (leppelbekken in het Fries) naast elkaar door het moerasland …

150327-1210x

Het was lang geleden dat ik hier in de buurt voor het laatst een lepelaar binnen het bereik van mijn camera had, realiseerde ik me …

150327-1212x

Intussen heb ik even opgezocht, dat de laatste keer 3 maart 2012 was. Omdat ik die dag met Tijmen op pad was, was het zijn eerste lepelaar

150327-1220x