Het was een mooie, maar frisse dag voor een fotokuiertje bij de Leijen. Bij gebrek aan kracht van mijn onderdanen, heb ik me maar niet te ver op het glibberige paadje naar de vogelkijkhut gewaagd. Een korte rondvaart kon ook geen uitkomst bieden, de boot had net wat teveel water gemaakt. Maar het was goed. Ik had een frisse neus gehaald en er was genoeg om even van te genieten. Eigenlijk had ik voldoende aan het glanzende riet met hier en daar een mooie volle pluizige pluim …
Mooie zondag allemaal, ik heb vandaag even een min of meer verplichte rustdag …
Aan vers fotomateriaal wordt hier momenteel gewerkt, maar dat gaat maar mondjesmaat de laatste tijd. Binnenkort meer daarover, vandaag eerst nog maar een paar plaatjes uit het archief.
Deze foto’s heb ik gemaakt in september 2008. Het was een saaie, wat grijze herfstdag, waarop ik één van mijn toen nog dagelijkse fotokuiertjes maakte in het Weinterper Skar. De dagen konden indertijd niet saai genoeg zijn of ik kwam wel met een aantal foto’s thuis. Zo ook die dag …
Tijdens een korte rookpauze op het bankje tussen de twee vennetjes (Google Maps) ten zuiden van de toenmalige Nije Heawei zag ik tegenover het bankje een pluisje wapperen in de wind. Nadat ik de eerste foto had gemaakt, verscheen er plotseling nog wat meer beweging in beeld dan alleen het spel van de wind met het wapperende pluis. Een teek liet zich afzakken naar het pluizige spul. Nog voordat ik een derde foto kon maken, kreeg een windvlaag vat op het pluis, dat met teek en al werd weggeblazen …
Klikken om te vergroten mag ook vandaag …
Ze waren mooi, maar ook behoorlijk hinderlijk, die uitgebloeide zeeasters. Ik zat al snel onder de pluisjes die aan mijn kleren plakten, terwijl Jetske in haar speciale natuurtenue nergens last van had …
Hoe dan ook, voor die pluisjes waren we niet voor gekomen. Vol goede moed zoomde Jetske nog maar eens in op de verte …
Ja warempel, daar waren ze … in de verste verte zagen we de kluten en hier en daar een andere Wadvogel zitten. Te ver om er echt iets mee te kunnen, maar Jetske had ze nu in lek geval kunnen zien …
Wat er verder vooral ook was, was het gebulder van F-35’s. In het logje ‘Stilte versus geluidsoverlast’ vertelde ik al dat er twee F-35’s laag over vlogen, terwijl wij op de kruin van de dijk stonden. Die waren op weg naar de vliegbasis Leeuwarden, daardoor zwakte het geluid relatief snel af.
Op de dag waarop Jetske en ik op de kwelder zaten, kregen we ze niet te zien. Maar wat we deze dag boven het Wad hoorden was vele malen erger. Je kon regelmatig minuten lang het sonore gebulder van de JSF’s horen. Echt gruwelijk! En dat gaat dagelijks zo door boven het Waddengebied, ons grootste stiltegebied en UNESCO Werelderfgoed nota bene. Het is om te janken. Enfin, luister en huiver …
Omdat de vogels ondanks het aanhoudende gebrom bleven waar ze waren, besloten wij uiteindelijk maar te gaan. Nadat we onze spulletjes bij elkaar hadden gezocht, liepen we terug naar de dijk. Zelfs de schapen waren daar intussen verdwenen …
Update:
Momenteel is het relatief rustig in de lucht. Acht van de 13 JSF’s die in Leeuwarden gestationeerd zijn, zitten met 165 man aan grondpersoneel een week of zes in de V.S. voor specifieke trainingsdoeleinden. Vliegbasis Leeuwarden is in principe gesloten, maar toestellen van de vliegbasis Volkel blijven hier wel hun oefenrondjes maken.
Nu het met de bloemen, vlinders, juffers, libellen en andere insecten bijna gedaan is, wordt het tijd om op zoek te gaan naar andere onderwerpen voor de macrolens. Elzenproppen lenen zich daar alvast heel aardig voor …
Een pluizig iets met wat zaadjes dreigde in eerste instantie een rommelige en onooglijke indruk te maken voor de lens, maar toen Johan het dinsdagmiddag voorzichtig wat uiteen begon te trekken, kreeg het ineens een heel ander aanzicht …
Afanja's Weblog 