De romantiek wil ook wat, daarom blijven we elk jaar weer verlangen naar een witte kerst. Ondanks dat stil verlangen hebben we in de loop der geschiedenis vaker een groene, grijze en natte kerst gehad dan witte. Met temperaturen die al dagenlang tussen de 4,5°C tot 8,5°C liggen, zat het er ook dit jaar weer niet in.
In mijn archief heb ik in deze eeuw nog maar twee keer een witte kerst gevonden. De eerste keer was in 2005, toen heb ik o.a. de onderstaande foto gemaakt in de tuin …
De tweede, tevens laatste keer was in 2010. Nadat ik die dag wat foto’s in de tuin had gemaakt, togen we naar de kinderen in Leeuwarden. Om de sfeer aan tafel te verhogen, hebben we aan het eind van de middag een vuurkort aangestoken. Kleinzoon Tijmen leerde daar voor ’t eerst vuurtje stoken door flink te wapperen met een stuk karton om zuurstof aan te voeren. De herinnering aan die (voorlopig) laatste witte kerst pakken ze ons niet meer af …
We reden nog maar net buiten Drachten, toen ik gistermorgen een regenboog zag verschijnen. Zoals gebruikelijk wanneer ik op de passagiersstoel zit, had ik de camera op schoot, dat kwam weer goed uit …
In Leeuwarden wachtte de traditionele verjaardagstaart, die ditmaal het thema ‘kerst’ had meegekregen. Gelukkig waren we weer mooi op tijd, zodat ik nog even een foto van de taart kon maken …
De zorgvuldig door Marianne versierde kerstboom was ook dit jaar weer een paar foto’s waard …
Tijmen kreeg onder andere een in Delfts blauw uitgevoerde panda …
Toen we ’s middags Drachten weer binnen reden werden we opnieuw getrakteerd op een regenboog, die het einde van een kleurrijke en gezellige dag markeerde …
Na haar laatste werkdag van het jaar 2005 kwam Aafje thuis met haar kerstpakket. ’s Avonds stalde ze het uit op tafel. Het viel niet tegen dat jaar …
Maar de volgende dag, we schrijven dan vrijdag 23 december, kregen we een nog veel mooier cadeau. Die dag aten we beschuit met muisjes, nadat de eerste kleinzoon die dag was geboren …
Nu, 19 jaar – oftewel 6.940 dagen, 166.560 uren, oftewel 9.993.603 minuten, 599.616.211 seconden – later is de couveusebaby uitgegroeid tot een gezonde jongeman, die na het behalen van zijn gymnasiumdiploma klaar is om de grote wereld in te stappen …
Hij wist de spanning er lang in het houden met een herexamen, maar gistermiddag waren we dan toch getuige van de diploma-uitreiking van onze oudste kleinzoon …
Wij staan bepaald niet bekend als kerkgangers, maar omdat het Stedelijk Gymnasium in Leeuwarden de diplomering traditioneel organiseert in de Grote of Jacobijner Kerk, maakten we daar gisteren graag een uitzondering op. Aafje zag voorafgaand aan het officiële gedeelte kans om Tijmen t.g.v deze heugelijke gebeurtenis een gegraveerde pennenset te geven, zodat hij zijn diploma kon ondertekenen met een pen van pake en beppe …
Het zal na afloop ongetwijfeld nog lang gezellig geweest zijn, maar daar hebben wij ons niet meer aan gewaagd. Terwijl de gediplomeerde vandaag met een aantal vrienden begint aan een Interrail-avontuur, pak ik een rustdag …
Nadat ik begin jaren negentig de tuin hier had heringericht, kregen we van mijn vader een stekje van een druivenstok van een oom van mij, de Boskoop Glory …
Het duurde even voordat hij aansloeg, maar daarna schoten de scheuten alle kanten op. Al snel waren zowel de zuidgevel van ons huis als de pergola bedekt. Dat zorgde in de zomer niet alleen voor een natuurlijk zonnescherm, maar hij leverde zo tussen 2005 en 2015 massa’s heerlijk zoet druiven …
We hadden vaak zoveel druiven, dat we er niet tegenaan konden eten. Regelmatig brachten we een schaaltje met druiven naar een paar van de buren. Een oud-collega heeft er zelfs eens heerlijke wijn van gemaakt. Daarnaast hielp Tijmen de eerste jaren met liefde en smaak ook graag een handje …
Die hulp viel helaas weg, toen Tijmen enkele jaren later ontdekte dat er ‘pitjes’ in onze druiven zaten. Ook daarna zaten we gelukkig nog niet zonder hulp. Als we de druiven niet snel en degelijk hadden beveiligd met een net, dan zorgden eerst de merels en vervolgens in grotere aantallen de spreeuwen er wel voor dat er niet teveel bleef hangen, voordat de winter zijn intrede deed …
Daar kwam rond 2015 een eind aan, omdat onze dierbare druif meer en meer in de greep kwam van meeldauw. Uiteindelijk begon hij helemaal weg te kwijnen en de druiven die er nog aan groeiden, verschrompelden al aan de stam. Niets mocht nog baten, daarom restte er in 2016 helaas geen andere optie dan hem maar te kappen. Het onderste deel van de stam heeft een plekje in de tuin gekregen …
Intussen staan er weer twee nieuwe druivenstokken. Aafje kocht een meeldauw-resistente Boskoop Glory en Jetske bracht een exemplaar mee uit Duitsland. Ook ditmaal duurde het een paar jaar voordat ze de gang te pakken gekregen. Dit jaar hangen er voor het eerst weer een paar trossen druiven aan. Nadat we op mijn verjaardag even een trosje hebben geproefd, kan ik zeggen dat ze net als de druiven van de eerste stok heerlijk zoet zijn …
Het uitstapje dat ik vorige week zaterdag met de jongens naar mijn geboortegrond maakte, was in feite onze eerste mannenmiddag. Maar daar waren we intussen ook wel aan toe. Pepijn zit tenslotte ook al in groep 8. Kleine jongens worden nu eenmaal snel groot …
Het was een middag die me een flinke dosis energie heeft gekost, maar dat was het dubbel en dwars waard. We hebben het alle vier een erg gezellig tripje gevonden. Ik heb wat aardige dingen uit mijn jeugd kunnen vertellen waar zeker Tijmen en Pepijn zich niet altijd evenveel konden voorstellen. Maar door het verhaal op locatie te doen, is er toch wel wat blijven hangen, schat ik zo in. Het is me alleen niet echt gelukt om uit te leggen wat turf was en hoe het ontstond. Maar dat pakken we op zodra ze hier weer eens op bezoek zijn, want we hebben nog een paar turfjes in het hok liggen …
In verband met het 75-jarig bestaan van de VN op 24 oktober, baadde het gemeentehuis van Smallingerland eind oktober in een zee van blauw licht. Omdat ik toen virtueel in Frankrijk zat, heb ik indertijd geen kans gezien om de foto’s te publiceren. Maar daar heb ik het volgende op gevonden …
Ik publiceer ze vandaag en dat is niet geheel toevallig. Ik draag ze op aan onze oudste kleinzoon, die vandaag de mooie leeftijd van 15 jaar heeft bereikt. En blauw is toevallig wel zijn lievelingskleur! Hartelijk gefeliciteerd Tijmen …
Afanja's Weblog 