Tagarchief: vaartocht

Het laatste bruggetje

Geplaatst op door

Nadat we ’s ochtends op weg naar de Beulakerwijde een langere, fotogenieke vaartocht door de omgeving hadden gemaakt, koos Jetske voor een kortere vaarweg terug …

we naderen Giethoorn

Tijdens het laatste deel van de tocht, zagen we een groot houtsnijwerk in een tuin staan. Jammer genoeg stond de imposante vogel met zijn kop de andere kant op …

van achter een rietkraag komt een groot houtsneewerk tevoorschijn
in een tuin staat een grote houden sculptuur van een vogel

Enkele minuten later namen we de laatste hindernis van onze vaartocht: het laagste bruggetje van de regio. Volledig plat op de boot liggend, kwamen we er veilig onder door. Na de passage van de brug hield Jetske onze boot even stationair op de plek, zodat ik nog wat foto’s kon maken van de manier waarop de tegemoetkomende sloep onder het bruggetje door voer. Diep gebukt en heel voorzichtig …

we hebben net de laatste hindernis genomen
het laagste bruggetje in de omgeving
'Diep bukken' luidt het devies
de sloep vaart langzaam onder het bruggetje door
aan de andere kant

Kort daarna kwam er een einde deze prachtige vaartocht door De Wieden. De plotselinge weigering van mijn benen, toen ik even later over het warme asfalt liep, was een flinke waarschuwing voor de rest van de zomer …

bord 'Nationaal Park Weerribben-Wieden' langs de waterkant

Een gevaarlijke palenrij

Geplaatst op door

Waar en aan welke kant van de Beulakerwijde we op dat moment voeren, weet ik niet, maar op een bepaald moment kwamen we langs een gebogen palenrij in het water. Het was een wonderlijk gezicht, omdat sommige van die palen opnieuw tot leven waren gekomen met een mooie groene kroon …

Toen ik dacht dat we er voorbij waren, doemden er een stuk verderop nog een aantal koppen van palen op uit het water. Daar wil je met je polyester sloep of zeilboot niet tegenaan varen, lijkt me …

verraderlijke palen in de Beulakerwijde

Op een paar van de palen stonden meeuwen, die er bij onze nadering al snel vandoor gingen. De aalscholver die op de verste paal stond, bleef wat langer staan, maar ook hij ging er uiteindelijk hardlopend vandaar …

een paar meeuwen en een aalscholver op een palenrij
een aalscholver staat op een scheefgezakte paal
de aalscholver is van zijn paaltje gesprongen
de aalscholver loopt over het water om vaart te maken
aan het eind van zijn aanloop komt de aalscholver los van het water
de aalscholver is los en slaat zijn vleugels uit
de aalscholver maakt een bocht naar rechts en verdwijnt dan uit beeld

– wordt vervolgd

Schaatsenrijders en ’n wespendief

Geplaatst op door

Anderhalve kilometer ten westen van Dwarsgracht passeerden we het fietspontje van Jonen. We lieten het pontje rechts liggen en koersten hier vandaan in zuidelijke richting over de Walengracht …

het fietserspontje bij Jonen

Al snel voeren we langs een paar borden die waarschuwden voor de nadering van een zelfbedieningsstuw. Iets verderop vond Jetske een mooi plekje om even voor anker te gaan voor een bakje koffie en een eerste broodje …

borden wijzen op de nadering van een zelfbedieningsstuw
varend in de Walengracht

Al snel werd ik gedwongen om mijn lunch te onderbreken. Vlak voor de boot zat een grote schaatsenrijder volkomen roerloos zijn eigen spiegelbeeld te bestuderen, zo leek het. Ik had nog maar nauwelijks een foto gemaakt, toen er een tweede schaatsenrijder in beeld verscheen. Toen ik ’s avonds de foto’s op de pc bekeek, zag ik dat de tweede schaatsenrijder de eerste al had besprongen, voordat ik de derde foto kon maken … 🙂

een grote schaatsenrijder in De Wieden
twee grote schaatsenrijders in de Wieden
twee grote schaatsenrijders in actie in de Wieden

Intussen verschenen er ineens wolken aan de lucht. Enige tijd later werd het zelfs even wat rillerig. “Het zal toch niet gaan regenen …?” vroeg Jetske. “Ik sluit niks uit in deze tijd van klimaatverandering,” antwoordde ik lachend. Het bleef droog, en het werd alleen maar warmer …

gemaaide hooi- en rietlanden in De Wieden

Terwijl we onze tocht vervolgden, meende ik na enige tijd een bruine kiekendief te zien vliegen. Hij was ver weg, maar ik probeerde er op goed geluk toch maar wat foto’s van te maken. Nadat ik kort daarvoor al was verrast door de actie van de schaatsenrijders, werd ik ook door deze vogel ’s avonds nog eens verrast. Toen ik Obsidentify erop los liet, beweerde die dat het een wespendief was. Dat vond ik wel mooi nieuws, want daarmee kan ik weer een nieuwe soort aan mijn archief toevoegen …

een wespendief boven de Wieden
een wespendief boven de Wieden
een wespendief boven de Wieden

Langs pas gemaaide hooilanden, die werden afgewisseld met rietlanden en bosschages, voeren we over de Vaartsloot rustig verder in de richting van de Beulakerwijde …

pas gemaaid hooiland
pas gemaaid hooiland

Toen we hier vorig jaar langs kwamen, moesten we de stuw zelf laten zakken om door te kunnen varen. Om de een of andere reden was de installatie deze keer buiten werking …

we naderen een zelfbedieningsstuw in De Wieden

– wordt vervolgd

Langs ‘de Baggeraar’

Geplaatst op door

We vervolgden onze vaartocht door het dorpje Dwarsgracht voor de gelijknamige gracht. In het fietspad dat langs de gracht loop, liggen verschillende van deze karakteristieke bruggetjes …

een karakteristiek fiets- en voetgangersbruggetje

Het oudste en het nieuwste huis van Dwarsgracht staan gebroederlijk naast elkaar. Aan de woonboerderij op de linker foto werd vorig jaar de laatste hand gelegd, toen we er langs kwamen. De verhoudingen kloppen niet helemaal, het oude huisje op de rechter foto is een stuk kleiner dan je op deze foto zou zeggen …

het nieuwste huis van Dwarsgracht
het oudste huis van Dwarsgracht

Als je door Dwarsgracht vaart, vaar je langs het beeld ‘De Baggeraar’ van kunstenaar Janno Petter, die tot zijn dood aan de Dwarsgracht woonde. Het beeld stelt een veenarbeider met een baggerbeugel voor, een soort net aan een lange stok. Daarmee kon het veen, tot een diepte van twee meter onder water, van de bodem worden getrokken …

het standbeeld 'de Baggeraar'
weerspiegeling van het standbeeld 'de Baggeraar'
het standbeeld 'de Baggeraar'

Bij verschillende van die mooie huizen in Dwarsgracht stond een of ander zitje langs de gracht. Wat een voorrecht om daar op mooie zomeravonden lekker aan de waterkant te kunnen zitten …

een mooi zitje aan de waterkant
een houten bankje aan de waterkant

Aan het eind de bebouwing lieten we Dwarsgracht achter ons, te midden van rietkragen en hooilanden koersten we in westelijke richting naar Jonen …

een rietkraag aan de waterkant

– wordt vervolgd

De Wieden in

Geplaatst op door

Terwijl het in de verte af en toe wat rommelt en de eerste regendruppels kringetjes maken in de vijver, neem ik jullie mee terug naar het vaartochtje dat ik vrijdag met mijn fotomaatje heb gemaakt. Rond half elf ’s ochtends koersten we in westelijke richting over de Cornelisgracht bij Giethoorn …

over de Cornelisgracht

Na enige tijd doken we rechtsaf onder een brug door. Daar lieten we de bewoonde wereld voorlopig even achter ons om de Wieden te doorkruisen. Voorbij de brug kwam ons een sloep tegemoet. “Niet te snel opzij gaan,” zegt Jetske in voorkomende gevallen, ‘wij hebben een stalen boot hij niet …” 😉

we duiken onder een brug door
in de verte nadert een tegenligger
een sloep vaart ons tussen rietkragen tegemoet

Niet veel later doken we een stuk bos in, dat ik herkende van eerdere vaartochtjes met Jetske in deze contreien. Ik vind dit steeds weer een bijzonder stukje van de route …

we varen een stuk bos in
voorbij het bos lonkt het licht

Omdat Jetske het gebied ongeveer net zo goed kent als haar broekzak, zoekt ze graag routes op waar de gemiddelde toerist zich niet waagt met zijn motorbootje. Losgeslagen pollen riet en een overdaad aan waterplanten maakten de vaart steeds smaller en vormden een bedreiging voor de schroef van de buitenboordmotor. Maar Jetske is zoals bekend voor geen kleintje vervaard en hanteerde met vaste hand de vaarboom om voorbij de hindernis te komen …

het water wordt smaller en smaller
een pol met riet en kattenstaart drijft in de vaart
met vaste hand hanteert Jetske de vaarboom

Daarna vervolgden we onze route weer door de smalle vaart tussen de uitgestrekte rietvelden …

even wat open water voor de boot
de vaart vernauwt zich weer

– wordt vervolgd

Vaartocht de Wieden op video

Geplaatst op door

Vandaag het slot van een 9-delige serie over de vaartocht, die ik eind juni met mijn fotomaatje mocht maken in natuurgebied de Wieden. Wat er te vertellen viel, heb ik de afgelopen dagen al verteld. Vandaag laat ik het bij de bewegende beelden die ik tijdens de tocht heb gemaakt …

Langs ’t pontje van Jonen

Geplaatst op door

Na de koffie zetten we onze vaartocht door de Wieden voort. Je zou je af en toe bijna schuldig voelen om de perfecte weerspiegeling verderop te verbreken, maar Jetske hield standvastig koers …

Typerende landschapselementen trokken in het rietland rondom aan ons voorbij, variërend van nog glanzende windmotors tot oude houten tjaskermolens ,,,

Vanaf de Cornelisgracht draaiden we na verloop van tijd linksaf de Walengracht op. Daar passeerden we even later het fietspontje van Jone. Voor € 1,30 kun je je hier over laten zetten, en dat scheelt al snel 17 km fietsen …

Op verschillende plaatsen zagen we dat een kleine, lichte trekker met brede banden een ponton op of af werd gereden. Deze trekkers worden gebruikt om de hooilanden tussen de rietvelden te maaien. Licht materieel is in dit natte gebied onontbeerlijk, en het zou in mijn ogen als voorbeeld en alternatief moeten dienen voor het zware materieel van de gemiddelde boer, om vernatting van het land mogelijk te maken …

Maar er wordt niet alleen hard gewerkt in Nationaal Park Weerribben-Wieden. Ook voor spelevaren is er alle ruimte in dit prachtige gebied, getuige de bootjes die her en der voor de wal lagen …