Een dode sprinkhaan

Eigenlijk stond er een dagje met mijn fotomaatje op het programma, maar kijkend naar de weersverwachting voor vandaag, heb ik voorgesteld om het maar even uit te stellen. De lage temperatuur heeft in combinatie met de wind een te groot effect op mijn benen. De mensen die hier al langer meelezen, weten dat mijn ‘inwendige thermostaat’ beschadigd is door de MS. Daardoor heb ik maar een kleine marge tussen ca. 18°C en 23°C, waarin mijn onderdanen draagkrachtig zijn en ik me goed voel. Totdat de temperaturen weer onder de 5°C dalen, blijft het behelpen. Zodra de temperaturen lager zijn dan 5°C kan het thermisch ondergoed weer uit de kast. Dat geeft me dan weer meer vrijheid …

Afijn, ik ben niet de enige die het lastig heeft. Toen ik woensdag even wat door de tuin drentelde, zag ik iets aan één van de zaaddoosjes van de blauwe iris hangen. Dichterbij gekomen zag ik dat het een sprinkhaan was, die het ook niet makkelijk had …

Het was een dode sprinkhaan, die daar mooi aan een zaaddoosje hing. Nu is het alleen nog de vraag of het stoffelijk overschot wordt weggewerkt door een spin of dat het ten prooi valt aan schimmels. Daarmee vergeleken sta ik er nog goed voor … 😅

Zwammen bij Heidehuizen

Het is intussen al anderhalve week geleden, dat ik weer eens een fotokuiertje heb gemaakt in het bos bij Heidehuizen. Bij aankomst was meteen duidelijk dat ik er voor herfstkleuren in de bomen nog veel te vroeg was …

Maar niet getreurd, de herfst heeft veel meer te bieden dan alleen gekleurde bladeren aan bomen en struiken. Paddenstoelen zijn tegenwoordig niet meer mijn favoriete onderwerp, omdat ik ze niet meer op hun mooist in beeld kan vangen. Te vaak en te diep door de knieën gaan om de paddenstoelen vanuit het mooiste perspectief te fotograferen, is er niet meer bij op straffe van overnachting in het donkere bos, ben ik bang …

Afijn, een kneus die daarop let, die gaat dan maar een deurtje verder. Zoals met vrijwel alles probeer ik er ook met de paddenstoelen het beste van te maken. De porseleinzwam op de dikke dode tak van de eerste foto kon ik nog wel op naam brengen. Met de paddenstoelen en het lege zaaddoosje op de onderstaande serie ligt dat wat moeilijker, maar ik vond het wel een mooi klein herfstdecor zo …

Ik sluit af met een zwammetje op een dikke dode tak – waarschijnlijk weer een porseleinzwam – met een kleurig herfstblaadje. Door de oogharen kijkend, doet het me wat denken aan een spiegelei …

Heidelibellen in de tuin

Wonderlijk hoe het insectenleven in onze tuin de afgelopen weken ineens op gang gekomen is. Maandenlang zag ik hier weinig anders dan af en toe een vlieg of een verdwaalde bij. Vooral bijen en zweefvliegen laten zich de laatste dagen veelvuldig zien en ik heb intussen ook al een paar vlinders te gast gehad …

Vrijdagmiddag verschenen er voor het eerst dit jaar een paar heidelibellen in de tuin. De eerste, een bruinrode heidelibel, nestelde zich op het zaaddoosje van de blauw iris, dat hier ook gisteren al te zien was met een kleine groene schildwants of een nymf daarvan ….

Bijna tegelijkertijd streek er een steenrode heidelibel neer op een trosje bloemen van de ijzerhard. Het lukt net niet om ze samen in één beeld te vangen, maar dit kleurde de vrijdagmiddag wel heel mooi …

Klein spul op een zaaddoosje

De zaaddoosjes van de blauwe iris, die in een zinken tobbe op het terras staat, komen hier bijna elk jaar wel in een kleine serie voorbij. Nadat ik afgelopen week de muntvlindertjes had gefotografeerd, ontdekte ik op één van die zaaddoosjes een nog kleiner insect dan die minivlinders …

Er zat een kleine groene schildwants van amper een halve centimeter groot op. Woensdagmiddag klom hij in de richting van de top, de volgende dag daalde hij weer af. Onder het motto ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd,’ heb ik er een paar foto’s van gemaakt …

Met mijn nieuwe camera, de Sony RX10, ben ik helaas niet in staat om macro-opnamen te maken zoals ik die met de Canon met de macro-voorzetlens wel kon maken. Daarom tot slot een macro-opname, die ik in juli 2023 heb gemaakt van een vergelijkbare groene schildwants, maar dan op een nog groen zaaddoosje van dezelfde blauwe iris …

’t Juffertje op een zaaddoosje

Nadat ik de laatste foto van de houtpantserjuffer had gemaakt, terwijl hij aan het stokje hing, maakte ik een beginnersfoutje. Ik liep een stap te ver naar rechts, waardoor ik hem in de schaduw zette. De vogel juffer was meteen gevlogen …

Maar dat is bij een waterjuffer of een libel meestal niet zo erg. Vaak komt een juffer of libel na een korte vlucht al snel terug naar het takje of twijgje waar hij op zat. Deze houtpantserjuffer had die ochtend al eerder een korte vlucht gemaakt om daarna weer op de plaats van vertrek terug te keren …

Nadat ik hem had laten schrikken door hem plotseling in de schaduw te zetten, probeerde het juffertje me kennelijk te slim af te zijn door niet weer op het stokje te landen, maar op een van de zaaddoosjes van de blauwe iris, een centimeter of tien bij het stokje vandaan. Dat leverde me toch weer een viertal aardige foto’s op. Mijn dag kon niet meer stuk …

Schildwantsen in de tobbe

Toen de lucht gisteren aan het eind van de ochtend open brak, werd het zowaar voor het eerst deze week nog even lekker weer. Tijdens een rondje door de tuin trof ik op een wegkwijnende bloem, die in de zinken tobbe naast de vijver staat, niet één, niet twee, maar welgeteld drie groene schildwantsen aan …

En daar bleef het niet bij, op een zaaddoosje van de naburige blauwe iris zat er ook nog eentje. Kleiner en met een mooie zwarte tekening, maar niettemin ook een groene schildwants …

* Ik heb zojuist nog even gekeken, ze zitten er nog steeds.

Klaproosjes en lampionnetjes

De klaproosjes zaaien zich de laatste jaren steeds verder uit in onze tuin. Samen met een paar soortgenootjes is dit klaproosje vanuit de tuin overgewaaid naar het terras. De foto van dit mooie klaproosje heb ik al begin mei op het terras gemaakt tegen de achtergrond van een bloembak …


In die bloembak staat onze lampionplant. Van lampionnetjes is echter nog geen sprake als de klaproosje bloeien. De lampionplant begon dit jaar pas in augustus te bloeien. De onderstaande foto van het bloemetje van de lampionplant heb ik begin september gemaakt …


Tegelijkertijd hingen er ook al een paar lampionnetjes te pronken tussen het bladerdek. De onderstaande serie laat mooi het verkleuren van de lampionnetjes zien, terwijl ze hangen te rijpen …

Ook het verkleuren van de individuele lampionnetjes van boven naar beneden levert mooie overgangen van groen naar oranje op. En dan zien we op de onderstaande foto’s behalve de lampionnetjes ook de klaproosjes weer in beeld komen. Nou ja, de restanten van de klaproosjes …


Langzaam vallen de zaaddoosjes van de kleine klaproosjes uiteen. Alleen een op kant lijkend materiaal lijkt het geheel nog bij elkaar te houden. En zo maakt het ene oranje op ons terras geleidelijk weer plaats voor het andere …