Tagarchief: ziekenhuis

Wachtkamer met oude helden

Geplaatst op door

Vorige week verscheen er ineens zo nu en dan een vlekje voor mijn linkeroog. Hing er een haar voor mijn ogen? Nee, want wegvegen bracht geen verandering. Vooral achter de pc was het vervelend en soms zelfs hinderlijk. Omdat het poetsen van zowel leesbril als beeldscherm geen verbetering bracht, hebben we maandag de huisarts maar eens gebeld. Daar kon ik dinsdagmiddag terecht. Nadat de huisarts de situatie in ogenschouw had genomen, vertrouwde hij het niet, temeer omdat ik vertelde dat er intussen 3 vlekjes zaten. Hij dacht niet direct aan een netvliesloslating, maar hij durfde het ook niet uit te sluiten. Daarom nam hij meteen de telefoon ter hand om een afspraak te maken bij een oogarts in het plaatselijke ziekenhuis. Dankzij dat telefoontje van arts tot arts, kon ik woensdagmiddag al bij de oogarts terecht …


En zo betraden we woensdag weer eens een nieuwe wachtruimte in ziekenhuis Nij Smellinghe, ditmaal bij de poli oogheelkunde. Er hingen weliswaar mooie kleurige platen van oude helden als Elvis Presley, James Dean, Marilyn Monroe en Ray Stevens aan de muren, ik zat toch niet lekker. Mijn oude vriend Johan heeft eens een netvliesloslating gehad, en daar zat ik allerminst op te wachten. Ik vond het dan ook niet erg, dat ik al snel werd geroepen voor een intake en vooronderzoek door een verpleegkundige …


Niet veel later zat ik ook al bij de oogarts zelf op de stoel. Na uitgebreide bestudering van beide ogen onder een bundel fel licht, luidde de diagnose dat het in principe een onschuldige aandoening betreft. De vlekjes zullen waarschijnlijk na verloop van tijd vanzelf weer verdwijnen. Maar het blijft een puntje van aandacht, dat dan weer wel. Minder goed nieuws was dat mijn netvlies slijtage vertoont. Maar voorlopig hoef ik me ook daarover geen zorgen te maken, zei de oogarts. Het zijn van die dingen waar je zelf verder toch geen invloed op kunt uitoefenen. “Gewoon gezond blijven eten en drinken, meer kun je er zelf niet aan doen,” aldus de oogarts. Met nog enigszins getroebleerde ogen reden we toch wel opgelucht huiswaarts …


Ode aan onze zorgverleners

Geplaatst op door

Is het niet wrang dat we in deze crisis voor een groot deel afhankelijk zijn van onderbetaalde mensen zoals verpleegkundigen, vakkenvullers, onderwijzers, schoonmakers en mensen van de kinderopvang en de thuiszorg…? Dat we juist afhankelijk zijn van de mensen die vorig jaar het langst en het hardst hebben moeten strijden om extra handen aan het bed te krijgen …? Van de mensen die ervoor knokten om extra mensen voor de klas te krijgen …? Van de mensen die bijna moesten bedelen om ook klein, maar rechtvaardig financieel graantje van de welvaart te krijgen …?

Ja, dat is wrang. Heel wrang!

Als MS-patiënt en drager van nog een andere chronische aandoening heb ik de afgelopen jaren in de ziekenhuizen Nij Smellinghe in Drachten en Tjongerschans in Heerenveen gezien en ervaren hoe betrokken artsen en verpleegkundigen zijn bij hun werk en hun patiënten. Ik weet uit de eerste hand zeker dat dit ten tijde van deze uiterst besmettelijke en voor velen dodelijke Coronacrisis zeker niet anders zijn.

Mijn fotomaatje Jetske is één van de vele verpleegkundigen die er alles aan zullen doen om mensen die getroffen worden door het virus er doorheen te slepen. Mijn bewondering en respect voor zorgverleners die dag en nacht klaar staan voor het welzijn van ons allen groeit nog steeds met de dag, zeker nu …

Lieve artsen en verpleegkundigen, jullie staan voor een immense klus. Aan jullie inzet en toewijding twijfel ik niet. Maar pas de komende tijd behalve op jullie patiënten vooral ook goed op jezelf en elkaar. Zonder jullie redden we het niet. Bedankt voor jullie inzet en toewijding! Heel veel sterkte de komende tijd!

En voor de rest van de bevolking: blijf alsjeblieft zoveel mogelijk in huis of tuin. Wil je er even uit, maak dan een wandeling ergens in de natuur of zo. Maar blijf elkaar in godsnaam niet opzoeken in kroegen en op terrassen. Laten we proberen om de crisis – voor zover dat nog mogelijk is – beheersbaar te houden. Sterkte allemaal!

Kwakend luchtgevecht

Geplaatst op door

Vorig jaar schreef ik omstreeks deze tijd een logje getiteld “Wrede honden, die woerden” over de verkrachting van een eendje door een aantal stoere woerden. Terwijl ik een paar weken geleden probeerde wat foto’s te maken van een duikelende kievit, was ik plotseling getuige van een luchtgevecht tussen een paar eenden.

Het hoe en wat, weet ik verder niet, maar het leek me wel aardig om dat kwakende luchtgevecht in de vorm van een kleine diashow te presenteren op de dag, waarop ik zelf de strijd tegen de Acnes weer aanga met een nieuwe qutenza-behandeling op de Pijnpoli in ziekenhuis Nij Smellinghe …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Terug bij de pijnpoli

Geplaatst op door

Ruim twee maanden na mijn vorige qutenza-behandeling tegen de almaar aanhoudende buikpijn ten gevolge van de Acnes waarmee ik sinds een kleine 3 jaar ben behept, hadden we gistermorgen weer een afspraak op de pijnpoli …

Die afspraak kwam ook niets te vroeg trouwens, want de qutenza-pleister had zijn werking alweer een paar weken verloren. Voor mijn gevoel was de werking ditmaal wat minder diepgaand en minder effectief geweest. Mijn theorie dat de MS mogelijk een nadelige invloed heeft op de werking van de qutenza, werd wel gedeeld door de anesthesioloog …

Daarnaast verandert pijnbeleving naar mate de pijn zich meer chronisch in het lichaam nestelt, aldus de anesthesioloog. Afijn, tweemaal chronische klachten, dat gaat dus weer lekker dubbel op. Zo groen van pijn en ellende als de giraf in de wachtkamer bij de pijnpoli ben ik gelukkig nog niet. Dat gevoel heb ik dankzij de qutenza-behandeling al een klein half jaar niet meer gehad. Het blijft behelpen, maar dat zie ik dan toch maar als winst …

Op dit moment pas ik mijn activiteiten en levenswijze weer even wat extra aan, en dat is geen enkel probleem sinds de weeromslag. Volgende week maandag mag ik me weer een uurtje uitstrekken op de pijnpoli om weer een pijnlijke, maar toch bevrijdende pleisterbehandeling te ondergaan. Als het meezit, ben ik ongeveer een week daarna weer van de ergste pijn verlost. Met behulp van mijn foto-archief van februari lukt het tot die tijd nog wel om het weblog rustig voort te laten kabbelen. Daar zal ook de stoere jongen in de wachtkamer op de onderstaande foto me niet van weerhouden …

Ze zijn overigens goed bezig bij ziekenhuis Nij Smellinghe. Een groot deel van het parkeerterrein is intussen overdekt met zonnepanelen. Dat zouden ze op meer plaatsen moeten doen …

Aan de stroom

Geplaatst op door

Een dag of tien geleden vertelde ik hier al dat ik voor verdere behandeling van mijn acnesklachten door de pijnpoli werd doorverwezen naar de afdeling fysiotherapie in ziekenhuis Nij Smellinghe. Daar kon ik gelukkig verrassend snel terecht, zodat ik sinds vorige week woensdag dagelijks een paar uur aan de stroom lig. Nou ja, dat liggen is wat sterk uitgedrukt, want de stroompjes worden toegediend door een klein mobiel TENS-apparaat. Met het uitzonderlijk late nazomerweer van de afgelopen dag kon ik er dan ook lekker mee op het terras zitten …

171016-1420x

Woensdagmiddag kregen we tijdens een goed gesprek uitleg over de werking van het TENS-apparaat, waarvan we na afloop met een leenexemplaar mee kregen. TENS staat voor Transcutane Elektrische Neurostimulatie. Bij TENS worden op de pijnlijke plek twee huidelektrodes geplaatst waar lichte elektrische impulsen door worden gestuurd. Het toedienen van deze voelbare elektrische prikkels veroorzaakt een reactie in het lichaam, waardoor de eigen pijn gedempt wordt. Het apparaat kent een aantal verschillende programma’s, waarvan ik er in deze fase twee mag testen. Na ongeveer dertig minuten is de pijn vaak al minder. In theorie kan dat effect in sommige gevallen enkele uren duren. Ondertussen kan de gebruiker (normale) dagelijkse activiteiten ondernemen …

171016-1421x

Na vijf dagen kan ik er natuurlijk nog niet zo gek veel van zeggen, maar het heeft af en toe wel degelijk een pijnstillend effect. Omdat mijn pijn zich over een betrekkelijk groot gebied uitstrekt, heeft het helaas niet bij elke sessie een even goed merkbaar effect. Maar voorlopig geef ik het een serieuze kans door dagelijks een paar uur stroompjes door mijn lijf te laten dansen. Volgende week woensdag word ik weer bij de fysiotherapeut verwacht om e.e.a. te bespreken …

Terug op aarde

Geplaatst op door

Zo, eerst maar even een onderbreking van de wolkenserie. Even weer met beide benen op de vertrouwde Friese grond om maar weer eens wat bij te praten. Een fijne plek voor een goed gesprek of om gewoon eens lekker in je eentje wat te mijmeren, vind ik nog altijd de Ecokathedraal bij Mildam. De laatste keer dat ik daar was, lag er bij de ingang een fraai welkom naast het pad …

170816-1213x

Donderdag waren we weer eens op de Pijnpoli van Nij Smellinghe. Dat is toch echt een veel minder fijne plek, en echt een goed gesprek heb je er ook maar zelden. Er is nog steeds geen voortgang m.b.t. mijn door acnes veroorzaakte buikklachten. Omdat ook de laatste injectie in de gekwelde zenuwbaan geen effect heeft gehad, heeft ook de anesthesist de te volgen route nu weer bijgesteld. De verdere behandeling zal in nu eerste instantie niet bestaan uit het toebrengen van inwendige stroomstootjes, zoals oorspronkelijk de bedoeling was. De volgende stap voert me eerst naar de afdeling fysiotherapie in het ziekenhuis. Daar mag ik me over enige tijd al mijmerend overgeven aan uitwendige stroompjes …

171005-1330x

Oftwel: the fat lady sing the blues ... (dit beeld – titel mij niet bekend – staat in een trappenhuis in Nij Smellinghe).

Voorlopig wacht ik de volgende stap in mijn zoektocht naar genezing eerst maar weer af. Intussen sukkel ik zo goed en zo kwaad als het gaat wat voort. Zo lang ik geen strakke kleding hoef te dragen, kom ik mijn tijd voorlopig binnenshuis nog wel door zonder me te hoeven vervelen. Dat betekent voor mijn weblog dat waarschijnlijk wat van hot naar her schieten de komende tijd, maar dat zien we wel.

Maar eerst weekend, geniet ervan!

Groetnis fanôf Skylge

Geplaatst op door

Het heeft opnieuw even geduurd, maar daar ben ik dan weer … terug van weggeweest. En dat heeft in dit geval een dubbele betekenis. Om te beginnen ben ik eindelijk weer eens even terug op mijn weblog. Dat dat zo lang heeft geduurd, heeft in dit geval niet alleen te maken met mijn gezondheidssituatie, maar ook met het feit dat we voor het eerst sinds vele jaren weer eens even echt zijn weggeweest. Maar laat ik maar weer bij het begin beginnen …

170403-1500x

Toen ik het vorige bericht schreef, was ik herstellende van de tweede priksessie met corticosteroïden die me van mijn buikklachten af moeten helpen. Dat herstel verliep vervolgens voorspoedig. De specialist heeft echt een stukje maatwerk geleverd, want precies aan het begin van onze vorig jaar al geplande vakantieweek eind mei/begin juni op Terschelling was ik weer even van de ergste pijn verlost. Daardoor heeft de Acnes een heerlijke week op Terschelling niet in de weg gestaan. Jullie krijgen dan ook allemaal de vriendelijke groeten vanaf Terschelling …

170602-1254b-jets

Intussen zijn we alweer anderhalve week thuis. Een week geleden werd ik door de specialist in Nij Smellinghe toch nog verrast met een derde priksessie. Terwijl mijn opnieuw blauw geprikte buik daarvan nu de laatste naweeën ondervindt, doe ik nog maar eens een poging om de draad weer op te pakken. De komende tijd zal ik proberen om aan de hand van een zonnige fotoserie verslag te doen van de geweldige en weldadige week die we op Terschelling hebben gehad. Misschien kan dat helpen om het bloggen weer wat op te pakken. Want nu ik al een paar maanden helemaal uit mijn gewone ritme en routine ben, merk ik dat het niet meevalt om zaken als mijn fotokuiers en het bloggen weer op te pakken. De wil is er, maar lichaam en geest werken nog niet altijd mee …