Als zo’n bloemetje genoeg te bieden heeft …

Waarom zou je dat dan niet eerlijk met elkaar delen …

Daar kan de mensheid nog wel wat van leren!
Als zo’n bloemetje genoeg te bieden heeft …

Waarom zou je dat dan niet eerlijk met elkaar delen …

Daar kan de mensheid nog wel wat van leren!
In lichamelijk opzicht was ik gistermiddag eigenlijk nog niet aan een fotokuiertje toe, maar van alleen maar thuis zitten gaat de vermoeidheid ook niet over. Daar komt nog bij, dat de tijd begon te dringen om één van de zo aan het Weinterper Skar verbonden bloemen te fotograferen: de blauwe knoop …

Hoe zeer de tijd begon te dringen werd meteen al duidelijk, toen ik vanaf de parallelweg van de Opperhaudmare de Nije Heawei opdraaide: het land dat aan deze beide wegen grenst, was pas gemaaid en het hooi was al gedeeltelijk afgevoerd …

Zoals zo vaak wanneer er in deze omgeving op het land wordt gewerkt, was er ook nu weer een grote groep ooievaars neergestreken om zich op het gemaaide land tegoed te doen aan de nu veel beter zichtbare lekker hapjes …

Nadat ik een paar foto’s van de ooievaars had gemaakt, zette ik de auto een stukje verderop bij het begin van de wandelpaden in de berm. Ook het blauwgrasland dat hier aan de zuidkant van de Nije Heawei ligt, was intussen gemaaid …

Met tractor en wagen werd ook hier het hooi van het land gehaald. Een paar jaar geleden heb ik al eens ondervonden dat je het risico loopt om een boete van € 90,- te krijgen, als je hier een paar stappen in het land zet om een foto te maken van een mooi bloemetje of beestje, dat is toch wat moeilijk te rijmen met het onderstaande beeld. Hoewel die tractor wel op extra brede banden zonder diep profiel rijdt, zal hij toch altijd meer schade aanrichten dan ik met mijn twee gelaarsde voeten kan doen …

Enfin, op dat vlak zal ik toch wel altijd aan het kortste eind trekken. Het werd tijd om de kuierlatten te nemen, het werd tijd om op zoek te gaan naar de blauwe knoop. Tot mijn grote geluk zag ik dat het blauwgrasland waar jaarlijks de meeste blauwe knopen bloeien nog niet was gemaaid …

Het was een pak van mijn hart om te zien dat er hier en daar nog een paarsblauwe gloed over het blauwgraslandje lag. Net als het blauwgrasland aan de andere kant van het pad, mag ook dit kwetsbare gebied niet worden betreden, zoals nog net te zien is op het bordje rechtsonder op de bovenstaande foto. Wetend dat hier volgende week een zware tractor over het land zal denderen om er te maaien, liet ik me door de bordje echter niet tegenhouden …

En dit is dan het bloemetje waarvoor ik op pad ging: de blauwe knoop. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend maar sterk afgenomen. In het Weinterper Skar komt hij gelukkig nog steeds voor …

Hoewel de zon intussen schuil ging achter steeds dikker en grijzer wordende wolken, was het nog een gezoem en gefladder van belang, want een grote keur aan zweefvliegen en diverse vlinders zijn gek op het lekkers dat de blauwe knoop (nog) te bieden had …

Later sprak ik met een van de mensen die er in opdracht van Staatsbosbeheer aan het werk waren. Het verboden stukje land achter de struiken langs het pad was nog niet gemaaid, omdat het er eerder deze week nog te nat was …

Met wat geluk was ik dus nog net op tijd om jullie een paar foto’s van dit fraaie bloemetje te kunnen voorschotelen. 🙂
Omdat ik gistermiddag niet alleen in het Weinterper Skar ben geweest, maar ook nog een aardig autoritje en een kuiertje elders heb gemaakt, doe ik het vandaag maar weer even rustig aan …

Dat is en was overigens helemaal geen straf, want op deze stralende zondagmiddag is er in en rond ons tuintje ook genoeg te zien en te fotograferen …

Vooral bij de klimop is het met dit weer nog steeds een komen en gaan van insecten …

Rond half twee heb ik een klein kwartiertje met de camera rondgescharreld bij de klimop aan de buitenkant van de schutting …

Als je bedenkt dat ik bij eerdere sessies deze maand de wesp en de atalanta er al heb gefotografeerd, was het vandaag weer een mooie score …

Op 31 augustus schreef ik hier dat de dotter in de vijver voor de tweede maal tot bloei was gekomen. Sindsdien heeft hij onafgebroken in bloei gestaan, en er blijven maar nieuwe knoppen verschijnen …

Nu ik vanwege een absoluut gebrek aan kracht in mijn benen nog niet aan fotokuiertjes toe kom, is het met dit heerlijke nazomerweer -het is hier nu ruim 22 graden- een genot om even bij de vijver te kunnen zitten …

Diverse zweefvliegen strijken beurtelings op de dotterbloemen neer om zich tegoed te doen aan het lekkers dat de bloemen te bieden hebben, mij bieden ze ongewild een aangename afleiding …

Zo komen we de herfst wel door. 🙂
Vandaag gooi ik er nog even een paar foto’s van de kuier van afgelopen donderdag in De Deelen tegenaan.
Om te beginnen nog maar eens weerspiegeling in één van de vele petgaten in het gebied, daarna volgt wat klein spul …

Bij één van de bruggetjes hing een spin zachtjes te deinen in zijn web …

Kijkend naar de drukte op en rond de schermbloemigen zou je zeggen dat het voorjaar was, het krioelde hier en daar van de zweefvliegen …

De zweefvlieg hierboven lijkt me een pyjamazweefvlieg, die hieronder zou een blinde bij kunnen zijn …

Een trosje rode bessen stak prachtig af tegen de blauwe lucht …
